Adam birden kan ter içinde uykusundan uyandý. Hemen yataðýn içinde doðruldu. Bir an için hangi zaman ve nerde olduðunun farkýna varamadý. Baþýný aniden odada bir yabancý görmüþ gibi sað tarafa çevirdi ve hemen rahatladý. Þimdi aynadan kendisine bakýyordu. Aynaya daha dikkatli bakmaya baþladýðýnda,suratýnda ve yer yer vucüdunda oluþan boncuk boncuk terlere baktý.
     Otomobil kornalarý ve kalabalýðýn anlam veremediði bölük pörçük sesleri kendisine gelmesini,halen dünyada hatta kendi evinde olduðunun farkýna varmasýný saðladý. Kendine geldi ve biraz rahatladý. Bir süre sonra rahatlamanýn yerini avucundaki aðrý aldý. Ellerini kaldýrýp baktýðýnda avucunda oluþmuþ týrnak izlerini gördü. Uykusunda fena kasýlmýþ ve yumruklarýný çok sýkmýþ olsa gerekti. Onu bu kadar etkilemiþ olan rüya neydi acaba? Konsantre olarak hatýrlamaya çalýþtý,ama bir süre sonra uðraþmayý býraktý;hatýrlamýyordu.
     Yataktan kalktý ve ayaklarýna takýlan kasetleri, sinirli bir biçimde kenara itti. Güne iyi baþlamak adýna, onu her zaman rahatlatan duvardaki postere;Drew Barrymore’un sýmsýcak gülümseyiþine baktý. Bunun etkisi olmamýþtý.
     Sabah kalktýðýnda yaptýðý ilk iþ olan ritueli yapmak için tuvaletin yolunu tuttu. Dün akþam 2 paket sigaranýn eþliðinde içtiði votka ve biranýn kanalizasyona karýþmasýný izledi. Sifonu çekerek bu karýþma sürecini hýzlandýrdý.
     Aðzýndaki ,muhtemelen fazla alkol ve sigara tüketimi sonucu oluþan çirkin tat onu rahatsýz etmiþti. Saate baktý 10:05’i gösteriyordu. Salona geçerek mutfaða doðru ilerledi. Annesinden “Kahvaltýn hazýr tatlým” cümlesini duymayý ne kadar çok isterdi. Ama o ses yaklaþýk 300 km uzaklýktaydý. Yine de o sesi anýmsamak ve tekrar duyabileceðini bilmek içini rahatlattý. Mutfaðýn hali periþandý.Arkadaþlarý geldiðinde dediði: “Evini bok götürüyor” cümlesi kafasýnda yankýlandý. Kendi kendine toparlarým dedi ve muhtemelen unutmak adýna hafýzasýna silik harflerle yazdý. Bulaþýklar arasýndan cezveyi alarak içine su doldurdu ve ocaða koydu.
     Sessizliði bozmak, en azýndan kafasýndaki akþamdan kalmalýðýn verdiði baþ aðrýsýndan kurtulmak adýna radyoyu açtý. Yine radyo kanallarýnýn çoðu boktan pop müziði,acýlý arabesk ve hala hoþlanamadýðý, halk müziði adý altýnda yapýlan saçmalýklara ayrýlmýþtý. Sürekli arabesk dinleyenlerde kanser olma olasýlýðýný merak ediyordu. Yani insana sürekli psikolojik telkinle umutsuzluk,kadersizlik,aþk acýsý,çaresizlik,isyan aþýlansa ne olabilirdi ki? Ki buda somut olsa yani þýrýngayla enjekte edilebilse,en fazla üç dozdan sonra insanýn kanser olacaðýndan emindi. Pop müzik;o da dozu azaltýlmýþ kanserojen bir maddeydi. Bir doz sevinç,iki doz hüzün...Sonuçta yine kanserojen...
     Cezvedeki suyun “ben kaynýyorum” diyen hýþýrtýsý kendisine gelmesini saðladý. Fincana bir kaþýk kahve koydu. Yok, yetmezdi, 2 kaþýk daha kahve koyarak ayýlmasýný garantiledi. Kahvesini hazýrlayarak masaya koydu, içmeye koyuldu.
     Aniden içinde kapýda biri olduðuna dair bir his belirdi. Saçmalýk,saçmalýk...Kafasýndan bu düþünceyi atmaya çalýþtý. Sigara içmeyi unuttuðunu hatýrladý. Onun için kahvenin en iyi dostu neydi?Tabi ki sigara...Yüzüne yerleþen gülümsemeyle, sigarayý almak için;salona,oradan odadaki sehpanýn üzerindeki Winston paketine ulaþmak için masadan kalktý.
     Salona geçtiðinde kapýya gözü takýldý. Hala o ”kapýda biri var” hissi kaybolmamýþtý. Aptalca gelse de kapýya yöneldi. Böyle anlarda izlediði bir filmdeki sahne aklýna geliyordu. Sapýk bir katil kapýyý çaldýktan sonra kurbanýn kapý dürbününden kendisine bakmasýný bekliyor ve sonra aniden matkabýn ucunu dürbünden geçirip kurbanýn gözüne sokuyor ve matkabýn düðmesine basýyordu. Bunlarý kafasýndan attý. Gözünü kapý dürbününe dayadý. Diðer uçta yani kapýnýn dýþýnda kimse gözükmüyordu. Ama hala o his geçmemiþti. Dýþarýda kimse olmadýðýna kendisini iyice inandýrmak için kapýyý açtý ve kafasýný dýþarýya uzattý.
     Nefes alýp vermesi hýzlandý. Vücudunda artan adrenalin etkisiyle, kan dolaþýmýnýn hýzlandýðýný ,dizlerinin çözüldüðünü hissetti. Neydi bu his adlandýramýyordu. Korku? Panik?
Belki ikisi de...Gördüðüne inanamýyordu.
     Gözlerini kapadý tekrar açtý, hala ordaydý. Saydam bir insan silueti. Kendisiyle ayný boydaydý, þeffaf görünümünün bir bütün halinde görünmesini saðlayan,siyah gri çizgilerle hatlarý belli oluyordu. Öylece karþýsýndaydý. Baktýðýnda karþý komþunun kapýsýný net olarak görüyordu. Ama ordaydý iþte, kapýsýnýn önünde bir þey vardý.
     Ýlk tepkiyle aniden kapýyý çarparak kapattý ve sýrtýný kapýya dayayarak, yavaþ çekim bir pozisyonda,ayaðýndaki zeminin kaydýðýný hissederek çömeldi. Tanrým neydi bu...”Tanrým”,oysa normal yaþamýnda bu kelimeye ne kadar uzaktý. Demek, korku ve panik anýnda insan yine kendinden büyük yüce bir güce ihtiyaç duyuyordu. Sýðýnmak, O’na seslenerek yardým dileme ihtiyacý hissediyordu. Oysa kendini oldukça soðukkanlý bulurdu. Toparlanýp tekrar kapý dürbününe gözünü dayadý. Kimse yoktu. Saydam olduðu aklýna geldi,daha dikkatli baktý, yine kimse yoktu. Kapýyý tekrar açtý. Korku ve panik reaksiyonu eþliðinde,deja vu misali tekrar ayný sahneyle karþýlaþtý.Ordaydý iþte...
     Sesinin titrediðini hissederek aðzýndan “Kimsin sen” cümlesini çýkarma cesaretini gösterdi. Karþý taraf cevap vermedi. Derin nefes alarak sakinleþmeye çalýþtý, ama olmuyordu iþte,kalbinin atýþ sesinin nerdeyse dýþardan duyulabilecek hale gelmesini engelleyemiyordu.
“Neden burdasýn” dedi. Karþý taraf cevapladý.”Sen çaðýrdýn”. Saydam siluet konuþtuðunda,ayný su üstündeki dalgalanmalar gibi titreþtiðini gördü. Þaþýrarak “Ne” sözcüðü aðzýndan döküldü. Karþý taraf cevap verdi:”Sen çaðýrmadan,ben gelmem”.
     Kafayý yediðini düþündü. Bir yandan, uzaylýlar ve cinler hakkýnda okuduðu kitaplar,izlediði filmlerden görüntüler kafasýna üþüþüyor,bir yandan da alkolün beyin üzerindeki yapabileceði tahribatlarý ve bunun sonuçlarýnýn neler olabileceðini tahmin etmeye çalýþýyordu. Uzun süredir vücudunun ve beyninin alkolle damýtýlmasýný düzenli ve aþýrý hale getirmiþti.
     “Bu gerçek deðil,bu gerçek deðil” diyerek, konsantre olmaya çalýþtý ve gözlerini yumdu. Ýçinden tekrarlamaya devam etti. Sonunda gözünü açtý. O saydam þey,her neyse iþte karþýsýnda yoktu. Rahatladý ve kapýyý kapattý. Bu kadar kolay olacaðýný tahmin etmiyordu. Aptal bir gülümseme suratýna yerleþti.
     Kaldýðý yerden, sigarayý almak için odaya yöneldiðinde,mutfaktan geçerken gözü bir þeye takýldý. Saydam þey, mutfak masasýnýn önünde oturuyordu.