Exit Film (For A Music)(1)
Elbette kapýyý kýrarak da girilebilirdim içeri ama apartmana girdiðimi gören kapýcýyý öldürmek epey gürültü çýkardýðýndan olacak -küçük bir hýrk ya da hörk sesi gelmiþti gýrtlaðýndan- zili çalmayý daha uygun buldum.
Beynine dayadýðým 45'lik colt'a þükürler olsun, hizmetçi kýz þaþýrmaya bile fýrsat bulamadan yükses sesle tekrar etti fýsýltýmý: "Yok saðolun, birþey istemiyoruz!". Kapýyý kapatmasýný iþaret ettim. Ayak altýnda dolaþmamalýydý. Odasýna götürüp "duck tape(2)" kürüne tabi tutum kendisini. Evdeki diðer organizma, yani "beyefendi", çalýþma odasýnda. Iþýðý açýk, ancak çok iyi biliyorum ki "bilimsel" þekerlemelerinden yüzbinincinin analizini yapmakta.
Derin bir nefes alýp çiçek kokan odaya yaklaþtým. Ýçeriden hiç ses gelmiyor. Kapý kolunun soðukluðu da durduramadý beni, usulca içeri sýzdým. Oda karanlýk. Ýlk önce, içeriye açýk pencereden de girebileceðim geçiyor aklýmdan. Piþmanlýk duymanýn sýrasý deðil. Zaten ýþýltýlý yüzünü gördüðümde aklýmdaki bütün resimler siliniverdi. Baþýmý hafifçe saða eðip yüzüne yaklaþtýrdým. Uyuyor, ve yapraklardan süzülen çið damlalarý gibi sessiz gözyaþlarý döküyor.
Yataðýn ucuna oturdum, gözyaþlarýný silip usulca uyandýrdým. Yüzümü görür görmez önce korku, sonra þaþkýnlýk geçti gözlerinden, sonunda da dudaklari titredi ve beni buraya kadar getiren o çaresizlik kokan þefkat ifadesi yerleþip sabitlendi yüzüne. "Kalk" dedim. "Giyin. Artýk gidiyoruz." Önce dirseklerinden destek alýp göðsünü ve baþýný ayýrdý yataktan. Gözlerinden sonra, kalbi ve aklý da görünce beni usulcacýk boynuma sarýldý. Öpmedi. Ama kurumaya çalýþan gözyaþlarý serinletti boynumu. Yavaþ bir hareketle uzaklaþtýrdým kendimden. Acele, acemi hareketlerle toparlanmaya çalýþtý, çýplak ayaklarýný yataktan indirip oturdu.
     Kýsa bir an bakýþlarý karþýdaki duvara sabitlendi. Yüzünü yere eðip avuçlarýnýn içleriyle gözlerini ovdu. Uyurken aðlamýþ olduðunu da bu hareketinden sonra farketti, þaþýrmaya vakti olmadýðýný hatýrlayýp burnunu çekti, hýzlý bir alýþkanlýkla saçlarýný düzeltip, ince ve saydam bir "ben iyiyim" gülümsemesi gönderdi.
     Odanýn diðer köþesinde küçük çantasýna rastgele eþyalar doldururken, içeriden gelen bir ses elimi doðrudan silahýma götürdü. On nefes alýmý dinledim dýþarýyý. "Babamdýr, buraya gelmek aklýndan bile geçmez" dedi. Söylediði kelimeleri hiç düþünmedim, anlamlarýný da. Nergis kokan o serin sesi yeterliydi bana, hiç bilmediðim bir dilde konuþsa bile sakinleþtirebilirdi beni. Perdeyi yana çekip, açýk pencereye oturdum. Sýrtýmý boþluða dayadým ve onu izlemeye devam ettim. Biliyordum, ya da seziyordum. Toplanmayý bitirmesine 30 saniye kala anlayacaktý. "Nereye?" diye sormak için dizlerinin üzerinde, arkasý dönük durduðu köþeden yalnýzca baþýný çevirip soru iþaretleri ile dolu, kararsýz, anlayamamýþ bir bakýþ gönderecekti bana. O bakýþ beni pencereden fýrlatabilir, bunu biliyorum.
     Bütün bunlarý düþünmeyi býraktýðýmda ayný köþede, ayný þekilde hareketsiz durduðunu farkettim. Gitmemizi gerektirecek son hareketi yapmadan önce düþünüyordu. Baþýný çevirmeye yeltendiði anda silahý doðrultup tam kulaðýnýn üzerinden vurdum onu. Çantasýnýn üzerine yýðýldýðýnda duvardaki kýzýl gölgesini gördüm. Ýçeriden büyük bir gürültü geldi.
Sýcak namluyu damaðýma dayayýp diþlerimi sýktým.
Sýrtüstü boþluða akarken tetiði ezdi parmaðým.

1) Radiohead grubunun “Exit Music for A Film” adlý þarkýlarýndan esinlenerek.
2) Çok kuvvetli bir yapýþkan bant türü.