BÜLENT ÖZCAN ÞÝÝRÝ ÝLE ÝLGÝLÝ NE DEDÝLER?...

E L E Þ T Ý R Ý L E R

"Ýlginç buluþlarý var. Kýsa boyutlu denemeler içinde duygu ve düþüncelerini rahatlýkla billurlaþtýrmaya özen gösteriyor..."

Þiir Defteri Dergisi, Aðustos 1991, Ýstanbul

"Az dizeli þiir çalýþmalarý içine büyük bir duygu ve düþünce yoðunluðu yükleyen bir þair."

Þiir Defteri Dergisi, Þubat 1992, Ýstanbul

"...Yaþantýsýnda olduðu gibi, þiirlerinde de kaba iddialardan arýnmýþ. Haz veren yapýsý ile ruhlarda taht kurmuþ bir abide... Ýstemeden ve zorlamadan övdüren, kendiliðinden sevdiren bir lirizm..."

Yaþar KARAMAÐRALI
Ana Dergisi, Haziran 1992, Ýstanbul

“...Çok iyi bidiði Türkçe ile bazen garip, bazen alaycý mýsralar yakalýyor. Halk þairlerimiz gibi Türkçenin ses güzelliðini kullanýyor. Bazen kafiyelerden yararlanýyor. Bazen hece tutturuyor. Þöyle bir düþünce hâkim oluyor okuyucuda: Çok kolay yazmýþ. Aslýnda, kolay gözüken bu þiir en zor þiirdir. Bir kelimeyi çek bakalým þiir ne olur.”

Hasan ÞAHMARANOÐLU
Kent Gazetesi, 2 Ekim 1992, Kilis

"...Þiirlerindeki içtenlik, sâdelik ve özellikle özgünlük dolayýsýyle kendisinden varlýðýndan kuþku duymadýðým þiir yeteneði ister istemez onu layýk olduðu üne kavuþturacaktýr."

Reþit M. ERTÜZÜN
Kuzeysu Dergisi, Kasým 1992, Samsun

"...Ýnsaný þaþýrtmak ve sarsmak isteyen incelikli tepkiler içeriyor bir çoðu."

1 Þubat 1993, Ýstanbul
Kemal ÖZER

"...Bülent Özcan'ýn sadece 'Gül Yüzlü Sabahlara' adlý þiiri bile yeter belki, O'nu çaðdaþ þairler kervanýna katmaya..."

Fýrat DELÝSU
Kuzeysu Dergisi, Þubat 1993, Samsun

HALK OÐUL
SANAT OÐUL

Yitip giden sevdalarý
Arar mýsýn bulur musun
Bir lokma ekmek için
Ýbadet eder gibi çalýþan
Gecesi gündüzüne
Gerçeði düþüne karýþan
Halkýmýn oðlu Bülent
Benim de oðlum olur musun

23 Eylül 1993, Ankara

ALÝ YÜCE

“Þiiri tanýyan, kelimeyi kurmasýný, mýsra’yý yoðurmasýný bilen biri. O’na kimse þiiri öðretmeye kalkýþamaz.”

1 Mayýs 1994, Elazýð
R. Mithat YILMAZ

“Bülent Özcan’ý þuna veya buna benzetmek doðru olmaz. Her gülün, her çiçeðin kendine özgü kokusu, rengi, yapraðý ve mevsimi vardýr. Bülent Özcan da mevsiminden erken açan güle benzer.
Her þeyden önce sevmeyi sevilmeyi bilen, insancýl tutkusunun yanýnda, içindekini çekinmeden dýþa vurabilen bir þair.”

Ahmet AYAZ
Hedef Gazetesi, 5 Mayýs 1994, Gaziantep

“En Güzel Ben Ölürüm”ü okurken yoðun bir duygu seline kapýldým. Çok eskilerimi yeniden yaþadým. Duygular sözcüklerle bu denli mi güzel iletilir, anlatýlýr, yazýlýr…
Eðer Bülent Özcan’ý þiirlerinden önce tanýmamýþ olsaydým, bu denli genç olduðuna ihtimal vermezdim.”

20 Temmuz 1994, Gaziantep
Necati Çetin DEMÝRALP

“O düþleri zamana, zamaný þiire kuran biri, iklimini yitirmiþ bir serçe, esmer gecelere sýðýnan sesini yitirmiþ bir þehir, sevgilisiyle gözleriyle anlaþan, içinde aþk olmayan içeriksizaþklara karþý çýkan, dudaklarý kan-kiraz sevgililer düþleyen, insane bir yalnýzlýktýr diyen, EN GÜZEL BEN ÖLÜRÜM iddiasýnda olan, þiir için, þiirlere yaþayan bir þiirkolik…”

Þahin TAÞ
Yeni Gazete, 18 Aðustos 1994

“…Çok yönlü içerik ve biçim arayýþlarýna yer veriyor. Yaþamý dolu dolu algýladýðý için hem sevgiyi hem de sövgüyü bir arada yaþatýyor. Bu O’nun halkla omuz omuza olduðunu gösteriyor. Kimi zaman varlýklarýn öte yüzlerini irdeliyor. Birtakým bilinçli sorularla temelde insanýn ve evrenin gizli yanlarýný sergilemeye çalýþýyor.
Varlýðýn çeliþkilerini ve diyalektiðini öne çýkarmak üzere yer yer tersimlemelere (paradokslara) baþvuruyor. Ayrýca, tasavvufa, aþka, sevgiye, umuda ve yaþama sevincine büyük aðýrlýk veriyor. Ýnsanýn o derin iç yalnýzlýðýný ustaca yansýtýyor. Ýmgeleri de dille tam kaynaþmýþ durumda.”

5 Eylül 1994, Ankara
Mehmet AYDIN

“Þiir, yaratýcý Tanrýsal bir güç ona göre...”

23 Eylül 1994, NewJersey USA
Seyfettin BAÞCILLAR

“Bülent Özcan her konuyu rahatça þiirleþtirebilen, duygusal olduðu kadar gerçekçi, bireyci olduðu kadar toplumcu ve kavgacý olduðu kadar da uzlaþmacý olabilen bir dil ustasýdýr.”

Yýlmaz AYBAR
Ana Dergisi, Eylül 1994, Ýstanbul

“Bakýnca sanatýnýn zirvelerine aþaðýdan
Þapkalarýmýz düþecek þaþkýnlýktan

Dilerim hâlâ sanata saygýlý bir avuç insan kalýr da, Bülent Özcan'ýn ününü besler... Hak edilmiþ ünü toplumu etkiler.”

Eylül 1994, Gaziantep
Uður DURU
(Yazar-Yapýmcý-Yönetmen)

“Ben O Zamanlar Genç Bir Þairdim' bana 'Elsa'nýn Gözleri'ni hatýrlattý, ama ondan daha güzel.”

15 Ekim 1994, Blomington USA
Ýlhan BAÞGÖZ

“...'En Güzel Ben Ölürüm'de gönül okþayan þiirler de var, yürek burkan þiirler de. Bir çoðu keskin bir zekânýn ýþýltýlarý; bir çoðu da derinden duyan, yaþayan, seven bir ruhun þakýmasý gibi... Neþeyle hüznün, iyimserlikle umarsýzlýðýn böyle sarmaþ dolaþ olduðu pek az kitap biliyorum.”

28 Aralýk 1994, New York USA
Talât Sait HALMAN

“Hepsi de pýrlanta gibi...”

14 Ekim 1994, Ankara
Coþkun ERTEPINAR

“...`humor`la süslü aydýnlýk ve umut veren þiirler...”

14 Ekim 1994, Ankara
Þinasi ÖZDENOÐLU

“Ýnce bir zekânýn ürünü olan ironiye bolca rastlanýyor þiirlerinde. Sevgiyi görüyorum yüreðinde.”

27 Ekim 1994, Ankara
Tamer K. BÝLGÝN

"...Bana öyle geliyor ki, ilerde adýndan çok söz edilecek."

28 Temmuz 1994, Gaziantep
Þemsettin MURAT

“ ‘Günümüzde yaþý genç, kalemi güçlü bir þairimiz kimdir? ’ diye sorsalar, yanýtým Bülent Özcan olurdu... Þiire baþlamanýn, þiir yazmanýn nasýl ki yaþý yoksa, güçlü þiir yazmanýn da yaþý olmadýðýný söylediðimde Bülent Özcan’ýn “En Güzel Ben Ölürüm”ünü okuyanlarýnýz bana hak vereceklerdir.
Yýllar önce bu genç þairimizin þiirlerine çeþitli gazete ve dergilerde rastladýðýmda ‘iþte gerçek bir þair yetiþiyor’ dediðimde yanýlmadýðýmý bugün daha iyi anlýyorum.”

Meral MAVÝNÝL
Mavi Nil Kültür Sanat Bülteni, Mart 1995, Ýstanbul

“...Bülent, kendi deyimiyle 'Gaziantep'e sevda þehri adýný takan ozan'. Yoksul, kavruk, mahzun, ama kalbi sadeceTürkiye'nin deðil dünyanýn her yerinde çarpan bir Orta Anadolu çocuðu...”

Ataol BEHRAMOÐLU
Cumhuriyet Gazetesi, 29 Nisan 1995

“ ‘En Güzel Ben Ölürüm’ adýný verdiði kitabýnda þiiri sonsuzluða açýlan bir kapý olarak deðerlendiren þair, üstü kapalý olarak “en güzel þiiri ben yazarým” iddiasýný da gündeme getiriyor olabilir. Ölüm de sonsuzluða açýlan kapýnýn binbir adýndan binbirincisi deðil midir?
Bülent Özcan, kâh Yunus gibi, kâh Pir Sultan gibi, kâh Enver Gökçe gibi, kâh OrhanVeli gibi yazýyor. Þiir yazýyor ama, yazarken de arýyor kendi ‘ölümünü’. Ölüm, Özcan’a göre, ‘üç noktadýr’. Üç nokta ise çok þey anlatýr.
Bu çocuk bir ölürse gerçekten güzel ölecek... O ölecek büyük bir þair gelecek...”

Yaþar ÝLÝKSÝZ
Matbûat Dergisi, Eylül 1995, Ýstanbul

“Bülent Özcan, gönlünü þiire kaptýrmýþ bir þair. Þiir soluyor, þiir yaþýyor, þiir yazýyor.
Coþkulu duygularýný zaman zaman hýrçýnlaþan söylemiyle, zaman zaman uysalca dizelerle aktaran Bülent Özcan, zekâ ürünü þiirleriyle, has bir þiir emekçisi olduðunu kanýtlýyor.”

Öner YAÐCI
Kitap Gazetesi, Eylül/Ekim 1996, Ýstanbul

“Bülent Özcan’ýn “En Güzel Ben Ölürüm” adlý þiir kitabýný okuduðumda, ‘en güzel ölen deðil’, ‘en güzel yaþayan’ þair olarak selamladým Bülent’i.. Çünkü O, ölümden söz etse de, yaþamdan yana estiriyor rüzgârlarýný, bunu yaparken de þiirle yatýp þiirle kalkýyor ve þiirle doyunuyor.”

Ruþen HAKKI
Özgür Kocaeli Gazetesi, 18 Kasým 1996

“...Coþku ve düþüncenin harmanlandýðý bir yerde duruyor Özcan, ama O’nun çoþkusu kararsýz bir enerjiyi içermiyor. Þairliðiyle buluþan, seviþen, umut dolu bir coþku bu, çünkü onun þiirleri “Hayatýn ensesine geçiriyor diþlerini”...
Bülent Özcan, bir varoluþ durumu ve pratiði olarak algýlýyor þiiri... Þiirleri çok çaðrýþýmcýlðýn serasýný yaratýyor insanda... Þiddet ve kýrýmýn, zulmün, çürüme ve kokuþmanýn karþýsýnda insana yaraþan kavgalarla birlikte... Sürekli yazýyor ozan, çünkü Özcan’da yazma eylemi yaþama nedeninin de göstergesi. Ölünecekse bile ‘en güzel ölünmeli’ diyor ozan.”

M. Ýrfan BENLÝ
Kocaeli Yenigün Gazetesi, 20-26 Kasým 1996

“Büyük þehrin edebiyat mafyasýnýn cenderesine düþmemiþ, taþrada ölümsüzlüðü arayan genç bir þair Bülent Özcan.
Þiirinde kâh Orhan Veli’yi, kâh Yunus Emre’yi, kâh Anadolu ozanlarýný yaný sýra, Neruda’yý da yaþýyorsunuz.
Aþký, acýyý, sonsuzluðu, koyu hüznü, solmayan gül’ü; sevgiliyi, ` En Güzel Ben Ölürüm`de arayan Özcan’ýn görebildiðimiz en güçlü yanlarýndan biri de belki de “günümüzün Nefî’si olmasýdýr. ‘Belki de’ fazla oldu. Kelimenin tam anlamýyla Nefî.”

Cuma Dergisi
15-21 Kasým 1996, Ýstanbul

"Türkülerle, manilerle, þiirle dolu bir yapýt "En Güzel Ben Ölürüm". Dizeler arasýndaki armoni bir müziðü çaðrýþtýrýyor sanki. Sözcükleri yaþam sofrasýna kendi dizmiþ de, aramasýna gerek yok gibi çekip alýyor ve uyak düþüyor.. Dizelerdeki rahat söylem biçimi söyleyenden "özneden" kaynaklanýyor aslýnda. Böylesine dizelerin kolay yazýlamayacaðýný biliyorum ve kutluyorum Bülent ÖZCAN'ý.
Ustalaþmanýn zamana koþut bir olay olduðunu bilen, "þiir için yaþamaktayým" diyen bir þairin "ölüm þimdi benden çok çok uzakta" demesi de doðaldýr. Söz eskimez, yüzlerce yýl sonra alýcýsýný bulur. Ölümsüzlük de budur. Bu baðlamda da kutluyorum Bülent ÖZCAN'ý."

Bülent GÜLDAL
25 Þubat 1997, Edremit

"Bülent Özcan, yaþamýn türküsünü söyleyen bir þair; insaný düþünmeye, ümit etmeye, kendi kendinin sahibi olmaya davet ediyor, rahat bir kurguyla, rahat bir söylemle anlatýyor anlatacaklarýný.
'Tanrý öldü / Allah rahmet eylesin' söylemindeki ironi ve rahatlýk cilt cilt kitaplarýn okunduðunu duyumsatýyor bu konuda."

Bülent GÜLDAL
Kýyý Kültür Sanat Dergisi; Sayý 143; Þubat 1998

“...Bütün þiirlerinde ona has bir büyü ve albeni var. Rengi, tadý ve týnýsý çok çok özel ve ona özgü olaðanüstülüklerle süslü.
O güzelim incir aðacýndan bal damlatan, benim þiirimi elinden tutup, acýlarýn gölgesindeki akrabasý daraðacýný sorgulamaya götüren hassaslýðý, bilgeliði ve baþkaldýrýyý yüreðimle kucaklýyorum.”

Bilsen BAÞARAN
Köþe Taþý Dergisi, Kasým/Aralýk 1998, Londra

"...Þiirle müziðin yan yana olduðu, son derece özgün bir þiirdir Bülent Özcan þiiri. Felsefeye açar kapýlarýný, ince bir matematiði, çok renkli bir metafiziði vardýr. O’nun þiirlerindeki gizemli iþçilik neredeyse bir elmastaki kusursuz estetiðe dönüþür."

Ali ZÜLFÝKAR, Özgür Politika Gazetesi, 26-Ekim 2002 Cumartesi, Almanya