Anlat dedin bana, neden kaçýyorsun benden... "Düþlerini görebilmek için gözlerini kapatmalýsýn, ölmekten korktuðun için yaþamaktan vazgeçmemelisin."

 Beni en iyi sen anlarsýn, anlamalýsýn. Nice depremlerde üzerine yýkýlan enkazlarýn altýndan yaralý çýkmadýn mý sen de? Paramparça olmadý mý gelecek güzel günlere dair kurduðun hayallerin?... Ve bilmiyor musun ki incinmiþ bir ruhun ilacýdýr yalnýzlýk. Kapanan kapýlarýn ardýndan yeni bir pencere açacak gücü toplayabilmek için.

 Anla beni.

 Ellerimi uzatsam sana, bulutlarýna dokunabilecek kadar yakýnýnda olsam da uçamam senin gökyüzünde. Yollardadýr benim tesellim, bir baþýma kendimi vurduðum yollarda... Bir garip yolcu bil beni, yaralý kanatlarýyla umuda tutunmuþ eflatun bir kuþ... Vakitsiz çýktýn karþýma, en olmayacak zamanda. Bir de þu ay ýþýðý bakýþlý gözlerin olmasa, ne kolaydý senden geçmek! Ne kolaydý sana esenlikler dileyip, yola devam etmek. Yakamozuna demir atmýþ bir gemi gibi kalakaldým hasret denizinin ortasýnda. Yüreðimin med-ceziri oldu; yarým kalmýþ bir þiir gibi bakan gözlerin... Hele þu her gece saatlerce kuytusunda gizlendiðim o buðulu sesin... Baþýmý döndüren sessizliðin... Ölmek ne kolaymýþ, gitmek ne zor!

 Seni ve beni "biz" kýlan o saatlerde sana anlatamadýðým çok þey var. 'Hoþçakal' dediðinde, kaldýðýmda bir baþýma, söylenmemiþ sözcükler sarýyor dört bir yanýmý. Türkü tadýnda bir nehir, yataðýný kendi yaparcasýna kanatarak geçiyor içimden, su alýp gidiyor vücut bulmamýþ kelimeleri. Öksüz kalýyorum sonra...

 Geç mi kaldým sana, çok mu erken buldun beni... Bir bilsem! Bildiðim, baharým sen oldun benim... Kara kýþlara sürgündüm ben bir baþýma, ama þimdi; duyduðum bu koku sarhoþ ediyor beni. Vakitsiz açmýþ ilkyaz çiçeklerinin kokusu... Gözlerimi kapatýp dinlerken seni, her yaným yeþil, bütün çiçekler güneþe sevdalý... Seher vakti, ayaza durmuþ aðaçlarýn yapraðýndan ayrý düþmüþ dallarýnda birikiyorken çiy damlalarý... Seninle tüm gecelerin sabahý aydýnlýk; senin aydýnlýðýn bu.

 "Ayrýlýklara da güzel þeyler kadar kolay alýþýlabilseydi keþke, o zaman ürkek bir serçe gibi davranmazdýn belki" demiþtin bana, hatýrlar mýsýn? Ayrýlýklara alýþamamak deðil korkum... Düþtüðüm yerden ayaða kalkmazsam, koþamam ki sana. Yine de uzat elini bana, yüreðinin bir köþesinde sakla beni. Adýmý ne koyarsan koy, yeter ki unutma... Yeter ki inan, zifiri karanlýðýn içinde görebildiðim tek ýþýk olduðuna.

 Bu gece ilk defa aðlattýn beni... Ne vardý yüreðimi daðlayan o sözleri söyleyecek?... Ben de biliyorum uçmaya baþladýðýmda seni bulamama ihtimalini. Sen de þunu bil, eðer uçacaksam bir gün, sebebi sensin, vuslatý olmasa bile birbirinden ayrý düþmüþ hayallerimizin. Okuduðun her þiiri, söylediðin her türküyü ezberlercesine dinleyiþim nedendir sanýyorsun? Ya bir daha hiç duyamazsam...

 Her ne olursa olsun, bendeki bir parça sen, aklýmýn bir köþesinde, gülüþümde, iç çekiþimde, sessizliðimde saklý duracak...

 Ölmek ne kolaymýþ ay bakýþlým benim, gitmek ne zor...

 Artýk hangimiz aðlayan bulut, hangimiz sevinen toprak?... Farkeder mi filizlenen, umut çiçeði olacaksa. Ýkimizi daðlarýn ardýnda bekleyen o sevda; o þiirin henüz yazmadýðýn en son dizesinde saklý sevda, güneþ olup doðacaksa bir gün taç yapraklarýnýn üstüne, sýrf bunun için bile deðmez mi ayrýlýða?...

 Ben seni bildim bir kere... Geçmem artýk senden.

 Yüreðime sürgün buðulu bir ses, sesime çaðlayan kocaman bir yüreksin þimdi sen... Bense rüzgarlarýn savurduðu bir kum tanesi, hasretinin sedefi ile incilenen...