Balýk hafýzalý bir toplum olduðumuzu duymuþsunuzdur. Duymadýysanýz, benden duymuþ olunuz... O kadar çok söylenmiþtir ki bu söz, “alýþýlmýþtýr”. Alýþýlan tüm sözler gibi anlamýný yitirmiþ, içi boþalmýþ -ya da boþaltýlmýþtýr. Tabii insaflý olmak gerek, bu durum yalnýzca bizim toplumumuz için geçerli deðil, “çaðdaþ uygarlýk düzeyindeki” toplumlar için de geçerli. Belki de bu yüzden Atatürk, “o düzeyin üstüne çýkmamýzý” istedi...
Her neyse, televizyon ekranýnda saðlýk muayenesinden (?!) geçirilen, saçý sakalýna karýþmýþ Saddam Hüseyin’i görünce; ardýndan “Prezidant Buþ’un”(1) konuþmasýný dinleyince aklýma Papa Urban geldi. Kendisine seçtiði adýn anlamý kentli ya da uygar olan Papa Urban, 1095 yýlýnýn soðuk bir Kasým sabahý coþkun bir kalabalýða kelimenin tam anlamýyla “nutuk atar”:
– Ey Fransýz ýrký! Tanrý’nýn sevdiði ve seçtiði ýrk! Kudüs dolaylarýndan ve Konstantinopol’den acý haberler geliyor. Tanrý’ya bütünüyle yabancý, lânetli bir ýrk (Türkler’den söz ediyor), Hýristiyanlarýn topraklarýný vahþice iþgal ve yaðma etmiþtir.
Papa bu durum saptamasýnýn ardýndan yapýlmasý gerekeni tanýmlar:
– Siz ki, Tanrý’nýn inayetiyle size baþkaldýranlarýn boyunlarýný eðdirebilecek silâh, cesaret ve güçle donatýlmýþ bir ýrksýnýz, intikam size deðilse kime düþer? Býrakýn atalarýnýz sizi yüreklendirsin, Þarlman’ýn ve diðer krallarýnýzýn zaferleri yolunuzu açsýn! Sapkýn Türklerin ellerinde kirlenen Kutsal Topraklar kanýnýzý ateþlesin!
Bu çaðrý inanç alaný ile sýnýrlý mýdýr? Hayýr:
– Bugün yaþadýðýnýz topraklar, dört bir yandan denizler ve yüksek daðlarla sarýlmýþtýr, sizin büyük nüfusunuza dar gelmektedir; üretim, çiftçileri bile beslemeye zar zor yetmektedir. Ve siz burada birbirinizi yemekte iken...  Kudüs, her yerden daha bereketli bir hazlar diyarýdýr. Dünyanýn merkezi, krallara layýk o kent sizi yardýma çaðýrýyor.
Yapýlmasý gereken ortadadýr:
– Savaþýn, kurtarýn o topraðý bu ahlâksýz ýrkýn elinden!
– Kurtarýn, sizin olsun!
Ve “ölümcül hamle”:
– Günahlarýnýzýn affolunmasý için bu serüveni göze alýn ve emin olun ki, ödülünüz Cennet’in Krallýðý olacaktýr! (2)
Bu sözler Camii ziyaretleri yaparak, kýrdýðý potu düzeltmeye çalýþan Bush (Jr.)’ýn zihinsel arka planýný anlamamýzý saðlayabilir mi?
Umulur...
1096 – 1270 yýllarý arasýnda yedi önemli Haçlý Seferi düzenlenmiþtir. Bu seferler sonucu Kudüs ele geçirilmiþse de, elde tutulamamýþtýr.
Özellikle IV. Haçlý Seferi’ni ilginç bulacaðýnýzý sanýyorum:
Ýmparator olmak isteyen Aleksi Angelos, Haçlýlardan yardým ister, Ýstanbul'a gelen Haçlýlar, tahttan indirilen Ýzak ve oðlu Aleksi'yi imparator ilan ederler.
Bu durumdan fazla hoþnut (!) olmayan Ýstanbul halký ayaklanarak imparatoru ve oðlunu öldürür. Haçlýlar’ýn yanýtý gecikmez, Ýstanbul'u ele geçirerek Latin Ýmparatorluðu'nu kurarlar. Bizans’ýn Hýristiyan olduðunu anýmsatmaya gerek yok, sanýrým...
Ýstanbul'dan kaçan Bizans soylularý, Ýznik Rum Ýmparatorluðu'nu (1204 -1261) ve Trabzon Rum Ýmparatorluðu'nu (1204 -1461) kurarlar. Ýznik Rum Ýmparatorluðu, 1261 yýlýnda Latin Ýmparatorluðu'nu yýkarak Bizans'ý yeniden birleþtirir.
Süryani ve genelinde Nasrani Kiliseleri ve Halklarý bu seferler sýrasýnda iki ateþ arasýnda kalarak; ne Ýsa’ya, ne Musa’ya -ne de Muhammed’e- yaranamazlar.
Bizans Ýmparatorluðu’nu, "görülmemiþ bir barbarlýkla" Haçlýlar tahrip etmiþtir. (3)
Haçlý Seferleri'nden sonra Müslüman dünyasý kendi içine kapanmýþ, hoþgörüyü unutmuþ ve kýsýrlaþmýþtýr. Buna karþýn Avrupalýlar, “Aydýnlanma”nýn kapýlarýný açarak Modern Çaðý oluþturmuþtur. Barbar olarak tanýdýðý, yerdiði ama o zamandan bu yana dünyaya egemen olmayý baþaran Frenklerden hem büyülenen hem de korkan Arap dünyasý, “diktatörlerinin çarpýþmadan teslim” olmasýný bile zafer (?) sayabiliyor. Selâhaddin Eyyûbî'nin Haçlýlar’a karþý kazandýðý zaferlerle gururlananlarýnsa þimdilerde emperyalizmin arkasýna sýðýnarak sözüm ona baðýmsýzlýk peþinde oluþlarý da pek farklý deðil hani!
Tüm bunlarý neden anlattýðýmý merak mý ettiniz?
Oltanýn ucuna yem takmaya bile gerek kalmamýþ o zaman...
 
 
(1)    The Late (merhum) Turgut Özal, “çok yakýn dostu” Baba Bush’a böyle seslenirdi.
(2)    The Crusades, Will Durant, Cilt IV, s. 586 vd.
(3)    The Fall Of Constantinople, Steven Runciman