Kitaplarla dolu bir oda, ruhlu bir beden gibidir. -Cicero
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Karýþýk duygu salatalarýnýn, hazmý zor zeytin yaðý olmuþtu çoðu zaman, Yorucu gündüz rüzgarlarýnýn nefesini saklardý hep, Geceleri, solmuþ, ýslak ve tuzlu sularýn ýslattýðý kaðýtlarý kuruturdu o nefesle... Sýkýlmamýþtý yazmaktan, yýllar çok yazdýrmýþtý, Bazen basit bir kelebeðin vadesi geçmiþ ömrünü, Sesi kýsýlmýþ, hiç konuþmadan bekleyen bir telefonu... Körleþmiþ býçaklarýn maziye dalýþlarýný, Kimsesiz aðaçlarýn yanýbaþýnda ulaþamadýðý dostuna dallarýný uzatmasýný, Þarkýlarýn notalarýný yazardý bazen, nasýl hayallerin kilitli kapýlarýna anahtar olduklarýný... Yer önemli deðildi onun için, nasýlolsa misafirleri hep aynýydý, mekanýn önemi yoktu. Uzanýrdý bazen biryerlere, duramazdý, kaðýtlara yazamasa bile beyninde birleþtirirdi alfabenin minik yavrularýný. Onlarý elele tutuþturur, birbirinden ayrýlmaz sevgililer haline getirir sonra da zevkle izlerdi Ayrýlýklarýn yoldaþlýðýna çok þahit olmuþtu ama onlarý kimse ayýramazdý, Sonra bu aþký yazardý bazen, öyle bir öpüþürdü ki bazen iki harf... Yazýp çizmeye bile korkardý, ayýracaklar diye. Arada sarhoþluklarýn zikzaklarýný anlatýrdý istemeden... Çakýrlýklarýn hafif ekþiliði gizlenirdi bazen üç satýr arasýna... Bir sonraki sefer yamuk görülsede önemi yoktu, zaten o an sarhoþtu, onu anlatmalýydý... Harfler de sarhoþ dururlardý, Mesela S harfininin omuzuna öyle bir koyardý baþýný E harfi ki aþk ancak böyle anlatýlabilirdi, Hesapsýz teslimiyetlerin ilk umutlarýný anlatýrdý bu seviþmeler... Belliydi, ikisinin de baþý dönüyordu ama mutluydular o güvenin maskesiz omuzunda Seni ve seviyorum kelimelerinin yürümeye baþladýðý ilk adýmlardý bu harfler, asla unutulmazdý... Asýrlara sýðmayacaktý yazacaklarý, ömrü yetmeyecekti varlýklarýn yokluðunu anlatmaya... Ýsyanlar sýðmayacaktý defterlere, kitaplara... Bazen çok yorulur, uzun süre yazmaz, sadece izlerdi reklam arasý almadan... Sonra yine devam ederdi yaþamýn, çizgilerden oluþan temelsiz prefabrik inþaatlarýný çizmeye... Sadece dört çizgiyi bir araya getirip yanýna da iki çizgi çizip tepesinden öpüþtürdümü. Al sana EN kelimesi... Mutlu oluyordu bu kelimeyi yazmaktan.. Yanýna her meze giderdi artýk, Yüklemler, tümleçler, özneler hep peyniri zeytiniydi masanýn... Aþklarýn köþesine çekilip ürktüðü dönemlerde bile yaþatabilirdi yazýlarýyla. Büyük dalgalarýn arasýndaki yanlýz balýkçýnýn cesaretini boyayabilirdi bir misket tanesinin ýþýk almayan yüzüne... Güvenlerin denizde boðulduðu dakikalarýn ressamý olabilirdi... Karanlýðýn gizliliðine tutunmaya çalýþan ama rüzgara direnemeyen bir yapraðýn sesi olabilirdi... Ama artýk gücünün tükendiðini hissediyordu... Yazarken titriyordu çizgiler, tam öpüþmüyordu artýk kelimeleri oluþturan minik aþýklar... Sahtelerin en masum yüzlerini bile çizerken þevkle, aniden durup kafasýný masalara vuruyordu... Sinirleri zayýflamýþtý artýk... Sahte yüzleri aydýnlattýðýný farkeden güneþin, Utancýndan yerin dibine girdiði zamaný gösteriyordu akrep ile yelkovan. Sokak lambalarýnýn sokaklarý aydýnlatmak istemediðini farketmiþti. Evet yazacaktý... Sayfa yine çok ýslanmýþtý, Kelimeler boþluk býrakmamaya niyetliydi sözde bembeyaz kaðýda... Sert kabuklu bir nar gibiydi o anki yalnýzlýðýn yudumlarý, Kendiliðinden daðýlýp binlerce minicik harf olmuþtu. Müzik eþliðinde bir bir sarýlýyorlardý harfler titrek bir elin þefkatiyle, Soluðu kesiliyordu aðýr aðýr, Keskin notalarýn hüzün dolu çarpýþmalarý vardý karanlýðýn kan dolaþýmýnda Ýyice titrer olmuþtu artýk, Bir þiþe sarhoþluðun altýnda ezilen üç günlük teraziyi anlatýyordu çaresizliði. Farkýna varmýþtý herþeyin... Bu sahneyi bitirebilirdi ama bitirmek istemiyordu... Hayatýnda ilk defa yazmak istemiyordu, direnmeye baþladý. Arasý açýlýyordu artýk harflerin, kelimelerin, Uzaklaþmalýydý ordan, bitmemeliydi bu yazý, bu þarký... Son kullanma tarihi geçmiþ yollarýn, görünmeyen þeritleri gibiydi artýk kelimeler, Ama hala devam ediyordu istemeyerek, Duraksadý bir an Hayatýnýnýn anlamýný oluþturan minicik harflere baktý, son bakýþýydý... Önce Büyük harfleri öptü, sonra küçük harfleri, Sesli veya sessiz, ünlü, ünsüz önemi yoktu. Hepsi herþeyiydi... Sevgilerinin sonsuz sarýlmalarýna þahit olamayacaktý belki tekrar. Bir gözyaþýný yazýp, okuyanlarý aðlatýnca, iyi anlattýðýný düþünüp gururlanamayacaktý... Aðlayamayacaktý... Derin bir nefes aldý... Ve son nefesini haykýrdý tüm gücüyle, Lacivert kanýnýn son damlasýný, imzanýn tam yarýsýnda tükürdü, Asla yazamayacaktý tekrar, bir çöp olacaktý... Yaþamý bitmiþti belki, ama tamamlamamýþtý yazýyý Ama yýllardýr onun yanlýzlýðýný paylaþan hayat arkadaþýnýn, En karanlýklarda son kibritinin de sönüþünü, Yaþama dair ne varsa vazgeçiþini, Ýsyanlarýn EN isyanýnda kendini daraðacýna sürüþünü anlatan bir mektubu yazan KALEM olmayacaktý... Mürekkebi bitmiþti... Ýmza yarým kalmýþtý...
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Vahan ÝSAOÐLU, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |