Ben bir gülüm sen bir güneþ,

Ben filizlendiðim günden itibaren sana aþýðým,

Sense sadece doðduðun zamanlar.

Her gece terkedip gidiyorsun beni,

Önce ýþýklarýný azaltýyorsun üzerimden,

Sonra sýcaklýðýný,

Ve sonra yerini aya býrakýyorsun.

Üþüyorum o zamanlar,

Arýyorum seni,

Sýcaklýðýný ve ýþýðýný,

Her yeni günde baþlattýðýn umutlarý,

Batarken onlarýda götürsen bile.

Bir görkemli aya kanýp terkediyorsun beni,

Sadece bir cismin ýþýðýna.

Ama ben seni terkedemem,

Binlerce parlak yýldýz olsada etrafýmda.

Ey kederinden kendini göstermeyen güneþ,

Sevgin aya benzemesin.

Çünkü o her gece gökyüzünde þeklini deðiþtiriyor ki,

Senin sevginde deðiþmesin.

 

Gül filizlendiði günden itibaren güneþe aþýktýr, her ne kadar güneþ her gece ayýn görkemine kanýp gülü býraksa bile gül asla yýldýzlara kanýp güneþi býrakmaz.

       Ben de seni seviyorum iþte ne yaparsan yap terkedemiyorum. Nasýl baðlanmýþým bir bilsem, bir çözebilsem ve senden kurtulabilsem ama nafile. Hiçbir zaman unutmayacaðým seni, hiçbir zaman.