-perihan maðden'e


Ýçinde yaþadýðým zamanlar mý,
yoksa bu zamanlarý paylaþtýðým
insanlar mý, bilemiyorum.

Bir yanlýþlýk var bir yerlerde.

Olmalý diyorum, evet, belki bende,
belki yanlýþlýk ben ve benzeþtiklerimde,
ama bir yanlýþlýk olmalý, kesinlikle...

Yoksa, olmazdým hep böyle.
Yoksa boðulmazdým her zaman
ve ama mutlu olabilirdim bende.

Göðüs kafesimin sýkýþtýðýný,
yalnýzlýk acýkmalarýnýn baskýn
titretiþini hissediyorum.
Konuþtuðum herkes bir zehir,
duyduðum her ses bir iðne olup
saplanýrken yüreðime, ben,
ben yalnýzca yalnýz kalmak,
ben sadece aðlamak istiyorum.

Tiksinç ve yorucu herþey,
boþ gözlerle bakmak,
oyunun ve yalanýn bilincinde
kendini inandýrmaya çalýþmak.
Söz aramak, suflörün yokluðuna söverek.
Sonlara doðru beliriyor artýk iyice
ve içinde, yalnýz kalacak olmanýn hevesi.
Ýþte bu zamanlarda yaþadýðýmýz iliþkiler,
ve iþte bu insan zehirlenmesi.