“ Yüreðimin kýyýsýna vurdu minicik bir dalga,
Tutmalýydým, tutamadým kendimi.....
Bir caným var; feda etsem sevdamý bilemesin.
Bir acým var anlatsam, önünü göremezsin!
Herkes unuttu gitti; bende unuttum her her þeyi..
Bari.... Bari sen ........... „
                                                                        - AYNA -
I
 
Bir yaðmur yanaþýyor gönlümün iskelesine…
Yaðmur damlalarýnýn sesi haykýrýþlar gibi yüreðimi acýtýyor bugünlerde..
Gözlerimin önünde yine hayalin..
Gözlerini, sözlerini, dev gülüþlerini ve boþver demelerini…
Bakýþlarýný, hüznünü, neþeni ve bana ben katýþlarýný unutmadým…
Unutamadým..
Gönlümdeki yaðmura þimdi rüzgarda eþlik etmekte..
Yaðmur yalnýzlýk kokusu getiriyor, rüzgar sensizlik esiyor…
 
Saatime yüzünü kazýdým..
Yelkovaným sana beþ var, akrebim seni  yirmi geçiyor..
Çok uzun zamandýr zamansýz yaþýyorum..
Zamanlarým fýrtýnalý denizlerde, zamanlarým gökyüzünde derinlerde..
Deniz dalgalarý hýrçýn bu saatlerimde..
Dalgalar dev kayalara vuruyor düþüncesizce..
Her kükreyen dalga sesinde senin binbir sesin aklýmda ve kulaklarýmda...
seni baþtan baþa sen yapan sesin veda ediþe beþe kala…
En son kalan bendeki sen…
Gökyüzü renklerim fýrtýnalý bu saatlerde..
Mavi ile gri savaþýyor fütursuzca..
Paletimde birbirine karýþýp kayýp oluþa karýþan renklerimde senin binbir yüzün,
Gözlerimde ve hafýzamda sen..
Seni sen yapan bakýþýn veda ediþi yirmi geçe…
En son kalan bendeki sen…
 
II

Düþüncelerimin arasýnda kayboluþlara karýþýyorum yine…
Yüreðim yoðun, kafam karmakarýþýk…
Sen ilk sevdiðimdin….
Ýlk sevgililer unutulmazmýþ..
Sen ilk kendimi verdiðimdin..
ve kader yolumda derin, silinmesi zor izlersin..
Ne zaman yüreðimi birine açsam seni hatýrlayacaðým;
O okyanuslar kadar sýrdý diyeceðim,
kendime bile itiraf edemediðim rüyamsý gerçeðimdi diyeceðim..
Ve iþte o zaman bendeki seni rüya yapacaðým,
bir masal kahramaným olacaksýn sevda “gel-gitler”’imde..
Özledim seni..
Özledim bendeki seni.. hem de çok..
Sen yanýmdayken konuþamamayý,
sen yanýmdayken gözlerimi gözlerinden alamamayý,
sanki zamanýn kavramýný yitiriþini,
herþeyin baþka baþka anlamlar taþýdýðý anlarý özledim..
Seni sen yapan, bizi biz yapan anlarý ve mekanlarý unutmadým..
Aþkýmýzýn baþkentini unutmadým..Unutamadým…
Hiçbirþey, hiçbir insan koparamadý beni bu þehirden…
 
Ama bir gerçek var þimdi aramýzda.
Sesizce, farkettirmeden aramýza giren..
Sesiz yüksek duvarlar ören..
Seni benden uzaklaþtýran, beni karanlýk düþlere iten..
Ne olduðunu anlayamadýðým ve senin nedeni açýklayamadýðýn..
Hiçbir sorumum cevabý yok…
Hiçbir duygu kayýbolmaz durduðu yerde,
hiçbir savaþta kayýbolmaz tarih yapraklarýndan..
Hatýralarýmdan silinmeyen sen gibi..
Bana bir açýklama borcun var en azýndan..
Birþey söyle.. evet de hayýr de..
Ama konuþ gerçekler ne kadar acý olsada...
Senin tek savaþýn kendinle, kendinde bugünlerde…
Düþün, ama mutlaka düþün, bari yüzleþ kendi gerçekliðinle…
Tekrar tekrar geçir herkesi tek tek anýlarýnýn süzgeçinden.
Mutlaka vardýr en azýndan bir vefa borcun tarih saydýklarýndan…
Saklandýðýn boþlukta deðil hayat, gizlendiðin korkularýnda senin..
Boþluðuna sarýldýkça büyür bütün korkularýn,
sen o kendi boþluðunun yaný baþýna gizlenensin….

III
 
Nefret sevginin ta kendisidir bazen..
Ayrýlýk da sadakatýn ödülüdür bazen..
Bazen yarýnlar dündür, bazen dünler bugün..
Ama zaman dün ile yarýnlar arasýndaki süreyi yaþayanlara aittir..
Ýnsanlar ise vefa ve sevgi ile anýlanlara…
 
Yüreðimde yine yaðmur yaðýyor..,
yine lacivert-siyah gecem yalnýzlýðýma yar..
Yine þehrimin kýmýzý-siyah sokaklarý bana dar..
Hayallerimin üzerinde sert-soðuk rüzðar..
Gönül mevsimimde ise hüzüne davet var… 

IV
 
Biter bu yaðmur bir gün elbet…
Hep benle beraber unutamadýklarým, bulamadýklarým…
Saçlarýmda hala rüzgar, yüreðimde hala sevdam var…
Bir çocuktum sevmiþtim, beni ben yapan..
Yüreðimize bir yol açan… 
Þimdi öyle uzak ki geldiðim yollar….
Karanlýk, soðuk sokak aralarýnda o eski çocuk..
Bir þarkým var þimdi yalnýz dudaklarýmda;
“birgün belki hayattan, geçmiþteki günlerden, bir teselli… “
 
       UNUTULMAMAYA YEMÝNÝN VARDI SAYFALAR DOLU, ÞÝÝRLER BOYU… UNUTTUN MU SEVGÝLÝ?