Sancýlý uyandýðým günlerden biriydi
Yüreðimin façasýný bozdu o akþamüstü
Çaresiz çok sesli bir koro
Sensiz kalýþýma aðýtlar yakýyordu
Sesleri içimde ok yarasý açarken
O anda yüreðimin façasý bozuldu
Gözlerinde son perde kapandý
Sen çýktýðýn baþrolü noktalýyordun
Umudum doktorun önlüðünde
Asýlý kaldý
Seslere saðýr, gözlere bakmaz oldum
Hep çýðlýk çýðlýða atan yüreðim
Senin yüreðinin sustuðu anda sustu
Gözlerinin yeþiline hep takýlýrdým
Anlatmadýðýn isyanýný görebilmek için
Çýrpýnan gözlerim
Son kez baktýðýn anda kör oldu
Ben dað baþýndaki narin çiçek
Kimselerin inciltmesini istemediðin
Ben tüm zamanlara karþý
Ziyan edilmemeli varlýðýndým
Þimdi dað güllerine, gelinciklerine benzettiðin
Zor zamanlarýmýn cankurtaraný
Sensiz diyarlarda
Zalim rüzgarlara mahkumum
O lanet gün o kahýrlý gün
Sen baþka diyarlara göçerken
Ben bu dünyada
Yaþayan ölü oldum