|
Anasayfa |
Son
Eklenenler |
Forumlar |
Üyelik |
Yazar
Katýlýmý |
Yazar Kütüphaneleri |
|
|
1 Aralýk 2003
Vehim ve Karamsama
Kadir KARAMAN
Vehim ve karamsama; hiç içinden çýkýlmayan ve içerden hiç çýkmayan... |
|
Gönül daðlarýma duman niye çöktü birden? Her tarafým acýmasýz acýlarla kuþatýldý, niye? Anlayamadým? Bu, yalnýzlýk vehminden mi, yoksa ümitsizlik sýkýntýsýndan mý, çözemedim? Bir iç iltihabý varmýþ gibi yüreðim sýzýlýyor ve her yerim aðrýyor; aðlamaktan, sessiz sessiz. Gülmeyi caným hiç istemiyor. Çeliþkiler sahrasýnda serseri yýlký atý gibi koþuþturuyor aklým; sýcak yaz günü bulantýsý görünümünde… Ülkesini kaybetmiþ, umutsuz kral mahrumluðu, mahzunluðu ve mahkumluðu içinde irâdem. En küçük darbeyle bile yýkýlacak durumda sanki, vücudum… Benliðimi böylesine bohçalayan karamsarlýktan bir an önce kurtulmam ve normal hâle gecikmeden dönmem gerektiðini biliyorum. Hiç kimseye fýrsat düþürmeden, bu anlamsýz iç anafordan kurtulmam gerek, çar çabuk. Bana benden yakýn ve benden çok, yardým edecek kimse yok; herkese, her zaman yardým edenden baþka!... O’na da o kadar yük oldum ki; bu güne kadar; artýk yüzüm yok! Oysa biliyorum: istemesem bile, bana yardým için can attýðýný ve kendisine bir gülümsesem, samimi olarak yönelsem, suçlarýmý affedeceðini; ufak tefek hatalarýmý görmezlikten geleceðini… Dedim ya, utancým ve isyanlarým ona gitmekten alýkoyuyor beni; belki ona gitmemi istemeyen her zaman itaatime karþý çýkan benliðim, bencilliðim de olabilir? Bu girifti çözmem ve mutlaka kurtulmam gerekiyor, bu saplantý gibi vehimden… Bazen hiç bir þeyi umursamadan ve hiç bir þeyi kaygý etmeden yaþama isteði ile doluyor içim... Diyorlar ki; ayný zamanda yaþýyorlar etrafýmda bulunan insanlarýn pek çoðu, “býrak hesabý, haksýzlýða uðrayanlarýn hak alacaðý düþüncesini býrak, öyle bir þey yok, zevk aldýðýn gibi ve sevdiðin gibi yaþa, sana sâdece kendin yaþaman için verilmiþ haktýr yaþamak, inanma baþka söze!...” Bu sözün büyüsüne aldanmamak ve câzibeli dehlizine dalmamak mümkün deðil…Yapacaksýn her türlü haksýzlýðý, her türlü zulmü edeceksin seni hesaba çekecek bir merci olmayacak ve yaptýklarýnýn nedenini, niçin’ini açýklamak zorunda olmayacaksýn. Bir ân, belki ândan biraz daha uzun bir zaman bu düþüncenin verdiði hafifliðin sarhoþluðu ile yoðruluyor benliðim!? Sorumsuzluk ve sorunsuzluk coþkusu ile hayal âlemine dalýyorum! Ne güzel bir anlayýþ(!?) deðil mi? O kadar çok ki bu þekilde düþünen ve hareket eden. “Ben de niye onlardan biri olmayayým” diyorum, kendime. Sonra büyüden kurtulmuþçasýna bir ürperti ile ve þaþkýn durumda, düþmeyi düþündüðüm girdapsý sersemlikten kurtulmaya çalýþýyorum… Birden þahsýma karþý yapýlacak haksýzlýklar ve adâletsizlikler geliyor gözümün önüne; dehþete kapýlýyorum adetâ. “Ya denildiði gibi deðilse; vereceksem her þeyin hesabýný(!?) Hayýr! diyorum, olamaz böyle bir þey! nasýl böyle düþünürler,” diyorum!? “Eðer yaptýðým, yapmadýðým her þeyin hesabýný vermek zorunda kalacaksam, o zaman her þeyimi ve kendimi baþkalarýnýn da olduðunu düþünerek ayarlamam, dengeyi bozmadan bir dengede kalmam gerek” diyorum, kendime… Boþluktayým, boþluða tepetaklak düþerken…Ne rüzgarlara tutunmam, ne bulutlardan yardim istemem; ne de umutlara sarýlmam bu yýkýlýþý önleyecek gibi deðil… Beni kurtaracak reçetenin ne olduðunu keþfetmek o kadar zor olmamalý. Kendi iç dinamiklerimi bir an önce ayaða kaldýrmam; harekete geçmem ve geçirmem gerekiyor… Direncimi kuþatan acýmasýz yýkým ekiplerini elleri boþ ve iþlerini bitirememiþ hâlde geri döndürmem hoþ olacak aslýnda, becerebilirsem; ki baþka çârem de yok gibi… Aksi, aynalara yüzümün bana ait olduðunu ispatým, çok zor olacak, ruhumdaki paslý tortularý temizlemem… Bir yanlýþlýk, aslýna bakarsam bir çok yanlýþlýk yaparak bu noktaya geldiðimin farkýndayým ve buradan çýkýþý da kendim baþarmalýyým. Ya sonucuna katlanmayý göze alarak yanlýþlar yapmayý sürdürmeliyim ya da doðrulara ulaþmanýn doðru yolunu bularak sonumu güzele çevirmeliyim! Bu arada; yardým etmek isteyenlerin, yardýmlarý için, hiçbir karþýlýk istemeyenlerin yardýmlarýný da alarak ermeliyim, eriþilmesi zor denilen menzile, zor olup olmadýðýný kendim tecrübe ederek. Ýçine düþtüðüm, çýkamadýðým, neredeyse beni yutup yok edecek bu vehimlerden; irâdemi kuþatma altýna alarak sürekli tâciz eden karamsarlýklardan bir kurtuluþun olduðunu, biliyorum, bilmenin yetmeyeceðini de…dileðim ve temennim gözlerimden sessizce akana özümün özsuyu ile yalvarýþ ve yakarýþlarýma ek olarak en büyük makama…
Söyleyeceklerim var!
Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazýlarý
yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz
ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz,
yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.
Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.
|
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
|
1956 yýl Sivas ili, Þarkýþla Ýlçesi, Cemel beldesi doðumluyum. Mesleðim; Ýnþaat mühendisliði. . .
Yayýnlanmýþ 4 adet þiir kitabým mevcut:
1. "Kanýma Cemre Düþtü"1997 de
2. "Göçmen Kuþlar Dönmedi" 2001 de
3. "Gönlümün Güz Mevsimi" haziran 2003 te,
4. "Sevginin Sesi"(Çocuk Þiirleri), 2013 de Kayseri’de yayýnlanmýþtýr.
Birçok þiirim Web sitelerinde yayýnlanmakta.
Kendi bestelerimin de yer aldýðý 5 albümde bestelenen 13 þiir de mevcuttur.
Etkilendiði Yazarlar:
Necip Fazýl, M.A.Ersoy, A.N.ASYA, A.KARAKOÇ, Y.EMRE, N.HÝKMET ve diðerleri
|
|
|