Acýlarla biraz daha büyüdüm,
içimdeki çocuða inat,
alýþamadým, anlaþamadým, anlatamadým,
anlamadým.
Ama hiç aðladým,
dýþýmdaki dünyaya inat.
oldukça yüreðimdeki aný dehlizleri,
kör kuyulara boþaldý kederim,
böyle olsunmuydu
yýkýlsýn bu kent, yansýn!
yalnýz, yalnýzlýðým kalsýn,
yalan da olsa güleyim biraz,
keder; yine bende kalsýn.
Aç gözlerini bak,
kör olmuþsun, görme, göremezsin,
yumma gözlerini,
göz kapaklarýna söz geçirebilirsen.
Yuvarlanýp gidiyor iþte,
dünya deðilmisin,
Dön, dön, parlaksýn ama,
yakýndýr son.
Sön dünya sön.
Rüya gibisin,
uyuyacaðým, uyanacaðým,
yoksun,
uyanýðým nefes alýyorum,
yine yoksun.
yaþýyorum, yaþamýyorum,
var mýsýn?
Varmýsýn, çýkma karþýma,
çýkma; nerden geldiysen,
oraya git.
Bende gidecek güç yok,
sen git.
Ben gidemem,
gidenlere de soramam.
Sen söyle!
Neredemiyim?
Acý biter
acý bitmez
umut yeter
gerçek gitmez
düþler biter
düþler bitmez
dünya dönmez
mevsim geçmez
hayat geçer
mevsim ayný
dünya döner
sen geçersin önümden
zaman geçer
sen geçmezsin
senden geçemem
sen de geçmezsin
sensiz geçmem
dünya döner
ben de dönerim
sana doðru
sen geçersin
mevsim biter
mevsim döner
bahar olur
dünya biter
bahar döner
mevsim geçer
sen geçmezsen...
aþk dediðin ne ola ki,
dönence?
bitince?