Þimdi, yazarak temizliyorsun yüreðini deðil mi? Akýtýyorsun içinden varlýðýna sýzan ihanet duygunu. Kelimelerin seni koruduðunu, þefkatli kollarýyla seni sarmaladýðýný düþünüyorsun...
   Kayýtsýzlýðýna bir masumiyet ekleyerek girdiðin yol, kanatýyor halbuki ardýnda býraktýklarýný. Ne yapsan da unutamayacaklarýn var buralarda biliyorsun. Zaman geçti. Geri dönüþü olmayan piþmanlýklarýný içine gömmeye çalýþýyorsun, ama nafile! Açýkta kalýyor yine de topraðýn! 
   Bir sevgi saðanaðýnda ýslanmadan yürümeyi baþaranlardansýn sen. Hayýr, hayýr böyle deðil! Sevgi saðanaðýnda ýslananlarý göremeyecek, onlarýn titreyiþlerini önemsemeyecek kadar bencilleþtin, içinde seni sarmalayan o sevdana...
   Sen de menfeat denizinde bir gemi yaptýn kendine iþte! Geçmiþini alýp da geldin bu güne. Sana bakan hep geçmiþini gördü. Bir pay veremedin bu günde anlamýna izinsiz konaklayanlara!
   Dedim ya, geçmiþini alýp da geldin sen bu güne. Hangi kalp, hangi sevgi iliþebilir artýk senin sevgine? 
   Aslýnda sen bir ihaneti oynamaktasýn anlamýný sunduðun bu gündekilere!
   Sen, þimdi, kimi sevmek istesen, kimi özlemek istesen yeni özlemler ile, onlarý hep geçmiþinle aldatmaktasýn!
   Aslýnda sen, kime iliþsen, kimi sevmeyi denesen, hep geçmiþine yakalandýn!
   Sana bir anlam bahþedenleri, sana bir sevda önerenleri, sana bir tutku sunmak isteyenleri hep geçmiþinle, yaralarýnla aldattýn!
   Sen dününü bu günde yaþamaya çabalarken, ardýnda bir kýrýk kalp, bir incinmiþ yürek býraktýðýný göremedin....
   Göremedin sevgili, ardýnda býraktýðýn bu incinmiþ yüreði...
   Sen beni geçmiþinle karanlýða gömdün, karanlýða...Aydýnlýðý sende saklý olan bir karanlýða...
mustafa evci