Gecenin bir vakti çaldý telefonum. Ýrkildim. Uyandým uyuyamadýðým uykumdan. Numaraya baktým. Aþktý arayan. Bu duygu epeydir açýk býraktýðým kapýdan içeri girmemek için ayak diremiþti. Þaþýrdým. Telefonu açtým:
    "Orada mýsýn?" diyordu boðuk sesiyle. Sanki gözyaþlarý boðazýný düðümlemiþ gibiydi. Hayýr burada deðilim!!! Aslýnda yanýnda olmak istiyordum. Bebek gibi titreyerek sana uzanýyordu ellerim, kundaktan sevgi taþýyordu. Yüreðim sana dokunmak için en yüksek daðlarýn zirvesine çýkmaya hazýr bekliyordu.
    Hayýr burada deðilim!!!Bazen insanlar olduðu yerlerden uzaklara gider ya hani...Yemyeþil arazileri gezmek, masmavi denizlerde yüzmek isterler ya...Ýþte ben tam o mavi ile yeþilin kesiþtiði noktadayým. Seni bekliyorum. Gözlerim sana susuz, sevdam sana açtý.
    Ellerim ellerini tutmak için yanýyordu. Fitili ateþleyen yüreðimdi. Gözlerim gözlerinde erimeye hazýrdý. Dilim bir þey söyleyecekti. Ýzin vermedim yutkunarak durdurdum onu. Ruhun o büyülü deniz feneri gibi sarmalýyordu geceyi. Masmavi denizin sularý, ýþýðýnýn deðdiði yerde mavi uzaklaþtýðý yerde siyahý resmediyordu.
    Ben seni arýyordum. Ýþte bunun için uyuyordum her gece. Duy aþk iþte sana yapacaðým yegane ve tek itirafým bu olacak!!
    Umutsuzluðumu umuda boðuyordum. Havada titrerken elim eline deðer belki diye elimi gökyüzüne uzatýyordum.