“Hüzün teknesi” evet adýný koydum artýk senin

Geriye dönüp içine her bakýþýmda

Hasat mahsullerý herdaim hüsran olmuþ

Seninle, sende seyre çýkýnca

Kesitler hep bulanýk çamur içinde

Sayemde böyle oldun, balýkçýn acemi

Her anýný, sunduðun tüm nimetleri harcamýþým

O denli savruk ve fütursuzmuþum

Kimlere kýymýþým? Baþta hep kendime

Kimleri üzmüþüm? Baþta hepsi bana üzülmüþ

Seninle gezinti yaparken

Yaþlar, yaslar sel gibi yüzümde deðil

Sadece ellerim tutmaz, balýk vurmadan titrer oldu

Oltama takýlan yosunlar çýkmaz oldu

Ne kutuda yem, ne sende yer kaldý

Hüzünle dolu adýn gibi aðýrlaþtýn

Belki, batacaksýn derinliklerine dünyanýn

Olmaz ama ya bir ihtimal gün doðarsa

Balýklarýn gözleri ýþýldarsa

Ýstiflediðim mahsulleri boþaltmayý denerim

Çürümeye baþlayan kabuðunu tekrar zýmparalar

Renklerle donatýrým oltamý

Seninle kurtulurum belki bende, kimbilir?

Senin için, beni terkedemediðin için üzülüyorum

Sadýk, sersefýl, berduþ dostum

Ben oldum içindeki obur kemirgen

Nilüfer kokan dingin sularý sana sunamadým

Dümen ellerimde pusulasýz her seyrimde

Sen kahroldun

Adýný buldum senin ama

Yaþantým, ben seni batak sularda unuttum.