GÖÇ VE ÖLEMEYÝÞ MEVSÝMÝ
Gülümsüyorum
cumartesi gecesi istanbul’da uyuyacaðým büyük olasýlýk
hazýrlýk,
bilgisayara koli, kitaplar, çamaþýrlar, el ve kol yayým, atlama ipim
geçmiþten artan zaman
yazý, tura ya da dik,
ne maça kýzý ne papaz
cezamý istiyorum, ödülü
ve belki
deli bir yalnýzlýða ithaf etmek kendimi
baþlayamadýðým þeyleri bitirmek
bitiremediðim þeylere baþlamak
rengin öncesine, grinin ötesine
þiire, öyküye ve romana
bir martýnýn kanadýndan düþmek
Ýstavritler aldatýyorlar mý hala galata köprüsünün altýnda sevgililerini
Son Kadýköy vapurunda unutan oluyor mu kendini
Bayanlar tuvaletinin kapýsýnda baþörtülü teyzeyle birlikte
Bekleyecek
Titreyecek miyim yapraða dokunan el gibi
nasýl bir saklambaçtýr bu
nerdeymiþim ne olmuþum
bir varmýþ bir yokmuymuþum
yaz hiç gelmemiþ
ve hiçbir yere gidilmemiþ mi olacak
hiçbir yere akmayan bir saðanak mý yaðacak
Herkes bir þeylere gülerken
Baþka bir þeye güleceðim, baþka bir yerde
komik
üç sarý kuþ konacak üç sarý gagasýyla
ötüþeceðiz düþ gibi,
sarý bir gülüþ gibi
gözlerim gözlerine dalacak
ve kimse farkýmýza varmayacak
usulca dolacak
bulut olacaðým
gönlü bende
ve ayaklarý baþka yerde duranlar olacak
belki en yakýnýmda olacak uzak
seviþmeler kül tablasýnda unutulacak
söz, metamorfoz, saç
yalpalayarak düþecek önümüze
alýp bakacak mýyýz
ya da on yýl sonra bize hangi ayna bakacak
öyküler geçiyor içimden
her yonca dört yapraklý mý
asýl bunu merak ediyorum
ölemeyiþim bu yüzden
Ýzmir-Beyoðlu, 03-19.07.03 Uysal Himmet