Genc kadin basini kaldirip pencereden gokyuzune dogru bakti, gozleri uzaklara daldi; '' simdi Ankara' da olmak vardi'' diye gecirdi icinden, ama imkansizdi...Caresizliginin verdigi efkarla sigarasini yakti, bir nefes cekti en derinine...Uzgundu, mutsuzdu ve yapayalnizdi...

'' Hayat ne kadar garip'' diye mirildandi.Ozlem hic bu kadar one cikmamisti duygularinin arasindan, hic bu kadar yakmamisti yuregini...

Anilar pesini biraksa, belki bir nebze rahatlardi, beynini kemiren dusuncelerinden siyrilsa kus gibi hafiflerdi ama yapamiyordu iste...Bu melankolik halinden haz aliyormuscasina; iyimser olmak adina tek bir adim atmadigi gibi, karamsar kisiligi guven veriyordu sanki ona...

Genc kadin sigarasinin bittigini ancak parmaklarinin arasindaki sicakligi hissettiginde farketti, ''kac senedir su meredi dogru duzgun icmeyi bile ogrenememisim'' diye hayiflanarak, oturdugu koltuktan kalkip, aynanin karsisina gitti ve uzun uzun seyretti yuzunu...

Hala guzel buluyordu kendini; yillarin biraktigi cizgilerde olmasa liseli bir kiz tazeligindeydi edasi...Cekik iri gozleri, bicimli dudaklari ipeksi teniyle kesinlikle yasini inkar eden etkileyici bir cazibeye sahipti...

Aynanin karsisindan ayrildi; saatine bakti, vakit geceyarisini coktan gecmisti, '' uyumaliyim'' dedi kendi kendine...

Gayet isteksiz bir tavirla uzerindekileri cikardi, geceligini giydi sonra usulca yatagina uzandi; sanki evde yalniz degilmiste birilerini uyandirabilecekmis endisesiyle yorgani uzerine cekti, oysa sessiz olmasi icin bir neden yoktu, yapayalnizdi cunku...Bu onun, okul yillarinda yurtta kalmasindan gelen eski ve degistiremedigi bir aliskanligiydi.

Kucuk ayicigina sarildi sonra'' sende olmasan ne yapardim ben'' dedi, ayicigin mahzun bakan gozlerine dalarak...

Cunku kendine has kurdugu mutevazi dunyasinda bir o vardi, birde olene dek pesini birakmayacagi guzel anilari...