Kasým ayýnýn son perþembesýydý yýne sanal alemde sanal ýnsanlarla yalancý ve sahtekar ýnsanlarýn ucuz sohbetlerýyle geyýk muhabbetlerý ve sevmediðim kaný býle beþ para etmez yalancý gulucuklerle kandýrdýgým sanal ýnsanlar. arasýnda kalbi kadar yüreði yüreði kadar mantýðý tertemiz ve lekesiz geçmiþ yalancýlýktan uzak sozleri gerçekte dahý bulamadýðým beni bile aþan ve beným kelimelerin yazdýklarý karþýsýndaký eziklini sadece kabul etmekti bana düþen..
Sanal bir alemde sanal bir insana sanal bir þekilde aþýktým. bu kalbim iki kiþiyi sevebilirmiydi? bunun iç hesaplaþmasýný beynim ve yüreðim yaparken kendimi bile hayrete düþüren iki taþýn arasýnda kalmýþlýðýmdý. hata benim degýldý sený geç tanýmýþ olmamdý. beným tek hatam bitmemiþ bir sevdanýn üzerine yeni bir aþk koymam oldu..
biliyorum benimde yüreðimde beþ para etmezdi yalanlarla ve sahtekarlýkla dolu gunler ve aylar içimi bir volkan ateþi gibi yakýyordu. artýk kabus zamaný gelip çatmýþtý aþk ve sevgi çatýþmasýnýn enkazýnda kendimden nefret edercesine ve kendimden utanýrcasýna yalanlarla acýttýðým yüreðini. acýlý ve çaresizlýkten acýyan canýný birde ben yakmýþtým yüreðindeki acýnýn ustune bir acýda ben koymuþtum. dudaklarýndan cýkan aðlamaklý ve bir o kadarda hayal kýrýklýðýna uðramýþ kelimelerin yüreðime bir zýpkýn gibi saplanýþý her gecen gun göðsümden yüreðimi alýrcasýna acýtýyordu..
Senin acýlý ve çaresiz zamanýnda yanýnda olamamýþtým beným erkekliðim beþ para edermýydý? beným yüreðim senýn sevgine layýkmýydý? söylediðin sözler kulaklarýmda kilise çanlarý gibi beynime neden diye sorar gibi çalýyordu. gariptir senýnle son konuþmamýz yine bir perþembe gününe rastlamýþtý sana diyecek ne bir söz ne bir kelimem vardý sadece af dilemekten baþka belki utanmadan ikinci bir þans dilemeliydým. aþkýmýzý kendi ellerimle benim kadar degersiz benim kadar zavallý bir kadýna satmýþtým söylediðin iki kelime zýrhý parçalayan bir kurþun gibi saplanmýþtý yüreðime "SANA EN ÇOK ÝHTÝYACIM OLDUÐU ANDA SEN YANIM DA YOKTUN" Bu sözleri nasýl unutabilirim? senýn yokluðun kaplamýþtý tüm bedenimi çaresizlik ve sonu bellý olmayan yarýnlar seni kaybetmenin ezikliðini yaþarken dökülen gözyaþlarýmýn serçenin ilk ve son gözyaþlarý olmadýgý gibi. aþk tanrýsý erusun bile terk ettiði zavallý ben. her biten günde bekliyorum seni akþam oluyor gece oluyor yýldýzlar intikam alýrcasýna aya gülümsüyor gece bitip sabah oluyor aðlayan gözlerime güneþ alaylý bir gülüþ saçýyor rüzgar yamaçlarda fýrtýna hazýrlýðýnda sessýz esýyor. ben geleceðin günü yalancý papatya fallarýna bakarak beklýyorum belký diyorum benim çaresiz bekleyýþýmýn ne zaman biteceðiný bilemenden beklýyorum ve birgün sanal ýle gerçek haberin birleþtiði ve hiç beklemediðim bir anda geldi beni mutlu eden ve bir o kadar da mutsuz eden haber"SENÝ ÖZLEDÝM"Bu kelýmeyý nasýl unutabilirim? tükenmiþ bir hayatýn nankör insanýydým ben. iþte bu kadar kalmadý söyleyecek sözüm