/Hayat kutsal emaneti sonsuzluða gömdü!

Adamým, açýsý dar zamanlara,
Sýðdýramadýk bütünlüðümüzü.

Uzuvlarýmýz bir bir terk ederken bedenlerimizi,
Gölgeler söndüremedi ateþimizi.

Ýkiz Kuleleri yýktýkta terör uðruna,
Adamým,biz hiç kayda geçmedik ki.

Geniþ ve kýllý göðsünden bir damla süzüldü,
Hani parmaðýmla takip ettiðim...

Bir alev topu gibiydi içimi ürperten,
Adamým,arzular bizi hiç terk etmedi ki.

Islak zeminde kayan bir yýldýz gibiydi,
O dar sýcak kalçalarýn...

Hani yine içimi ürperten,
Uðruna hayallerimi sattýðým sen!

Sen,sen ya adamým,
Sen...

Bahar sendromuydun bende ki,
Sahipsiz izdüþlerimin.

Korkusuz olsaydýk aykýrý gelirdik doðaya,
Arzu boranlarýnda bu yüzden gizledik suçumuzu.

Sustukça artan bir þehvetti oysa,
Aþkýn mizahi tanýmý...

Krizantemler,uç uç böcekleri,
Natürmort bir þahaserdi aþk adýna öldürdüklerimiz.

Sen hayattýn,aþkýmsa kutsal emanet,
Sessizce tapýndýðým, nefessiz kaldýðýmdýn, adamým.

/Ve hayat kutsal emaneti sonsuzluða gömdü
Elveda sana, elveda adamým...