Saatin tiktaklarýndan baþka sesin çýkmadýðý odadaki gerginlik elle tutulacak kadar yoðundu sanki. Koray, bakan ama görmeyen gözlerini pencereden dýþarý, karþýdaki onlarca apartmanýn yüzlerce penceresinden süzülen ýþýklara dikmiþ, elleri ceketinin ceplerinde, heykel misali kýpýrtýsýz duruyordu. Ceyda, masanýn yanýndaki sandalyelerden birine yýðýlmýþ, dirseklerini masaya dayamýþ ve baþýný ellerinin arasýna almýþtý.

Birkaç dakika önce, karþýlýklý þakalaþmalarýn iðnelemeye ve iðnelemelerin de tartýþmaya dönerek büyüdüðü þiddetli bir kavga yaþamýþlardý. Sebep çok basitti aslýnda. O gece bir arkadaþlarýnýn düðününe davetliydiler. Eðlence güzel baþlamýþtý ve öyle de devam ediyordu ki Ceyda’nýn yýllardýr tanýdýðý ancak Koray’ýn sadece birkaç kez görüp hiç hoþlanmadýðý bir adam Ceyda’yý dansa kaldýrmýþ ve dans sýrasýnda da onunla fazla samimi olmuþtu, ya da en azýndan Koray böyle düþünüyordu. Düðün sýrasýnda Ceyda ile tartýþýp da tatsýzlýk çýkarmak istemeyen Koray sinirini eve saklamýþtý. Ceyda, biraz geceyi hoþ geçirmiþ olmanýn verdiði rahatlýkla biraz da Koray duygularýný çok iyi saklayabilen bir erkek olduðu için, ondaki gerginliði fark edememiþ ve eve döner dönmez de Koray’la düðün dedikodusu kaynatmaya baþlamýþtý. Kim ne giymiþ, kiminle gelmiþ, kiminle dans etmiþ derken konu dönüp dolaþýp Ceyda ile Coþkun’un dans etmesine geldi. Koray, Coþkun’un pek saðlam ayakkabý olmadýðýný, açýk bir ifadeyle, bir kadýn avcýsý olduðunu ama gözüne kestirdiði kadýnla kendince flört ederken çok özgün yöntemler kullandýðý için kadýnlarýn bir sabah uyanýp da ona sýrýlsýklam aþýk olduklarýný hissedene kadar ne olup bittiðini anlayamadýklarýný düþünüyordu. Bu nedenle daha önce Coþkun konusunda Ceyda’yý defalarca uyarmýþ, ona karþý dikkatli olmasýný ve onunla mesafeli konuþmasýný söylemiþti. Ceyda Coþkun’u çok uzun zamandýr tanýdýðý için onun kendisine karþý gönül çelme oyunlarýna girmeyeceðine çünkü ikisinin sadece arkadaþ olduðuna inanýyordu ama Koray’ý kýrmamak için mesafeli olma konusuna bazen özen gösterse de bazen ortamýn havasýna baðlý olarak Koray’ýn çizmesini istediði sýnýrý aþýyordu. Ýþte o gece de Koray’ýn açýsýndan kabul etmemesi gereken bir dans teklifini geri çevirmeyerek Coþkunla dans etmiþti. Koray adamýn Ceyda’ya nasýl baktýðýný gördükçe oturduðu sandalye batmaya baþlamýþ ve sonunda biraz hava almak için kendini dýþarý atmýþtý.

Evde þakayla karýþýk baþlayan tartýþma gelip dans konusuna dayandýðý zaman Koray baðýrdý “Ben sana daha önce kaç kez demedim mi o herifin ne zaman ne niyet taþýdýðý hiç belli deðil, onunla mesafeni koruyacaksýn diye? Ama kýzýmýz ne yapýyor, yakýþýklý centilmenin dans teklifini reddedemeyip onun kollarýnda dakikalarca dönüp duruyor. Off, þimdi çýldýracam!”

Ceyda bir taraftan tartýþmanýn uzamasýný istemiyor diðer taraftan da kendince açýklama getiriyordu “E caným ta öbür taraftaki masasýndan kalkýp geldi, ben biraz isteksiz davrandým, bu sefer ‘iki dakikacýk da mý olmaz?” deyince ben de þarký bitince otururuz diye düþünüp kabul ettim. Ne var bunda?”

Koray odanýn içinde dolanýp duruyordu “Hýh, iki dakikaymýþ, palavraya bak! Ben sinirlenip kendimi dýþarý attým, bir sigara içip döndüðümde sen yerine yeni dönüyordun.” Konuþtukça derinleþen bir kýskançlýk krizi geçiriyordu Koray. “Kimbilir dans ederken sana ne iltifatlar yaðdýrmýþ, ayaklarýný nasýl yerden kesmiþtir..”

“Hiç de deðil” dedi Ceyda. Sakin olmaya ve Koray’ý yatýþtýracak sözler bulmaya çalýþýyordu. “Benimle ilgili hiçbir þey söylemedi. Gelinle damadý anlatýp durdu bana, ne kadar yakýþýyorlar filan diye. Tanýþtýktan çok kýsa süre sonra evlendiler ya, ‘kimbilir ne biçim yýldýrým aþkýna tutulmuþlardýr’ deyip durdu.

“Tabi, kazanovamýz aþk profesörü ya, çok bilir böyle þeyleri!” Ani bir hareketle döndü, Ceyda’nýn kollarýný sýmsýký kavradý, gözlerinin içine bakarak ve kelimeleri tek tek söyleyerek, sinirden kýsýlmýþ bir sesle devam etti, “Sana söylüyorum, bir daha onun deðil kolunda, yanýnda bile görmeyeceðim seni, anlýyor musun?” Sonra birden býraktý kýzý.

Bu kadarý da fazla oluyordu artýk. “Eeeh be!” diye baðýrdý Ceyda. “Ben senin karýn mýyým, kölen miyim? Coþkun’un ne hissettiði ne düþündüðü zerre kadar umurumda deðil, ben onu sadece arkadaþým olarak görüyorum, tamam mý? Ben sana kocam olarak nasýl güveniyorsam sen de bana güvenmek zorundasýn!”

“Demek bu kadar basit ha?” Koray da baðýrmaya baþlamýþtý, “çapkýn bir pislik olduðu neredeyse alnýnýn ortasýnda yazan bir adamla gözümün önünde sarmaþ dolaþ danset, sonra güvenden bahset. Sen kimi kandýrýyorsun?”

“Sarmaþ dolaþ filan deðildik biz. Öfkeden gözün dönmüþ senin, ne dediðini bilmiyorsun. Ya ben ne yapayým, sen bütün gün manken kýzlarýn arasýndasýn, nereden bileyim onlardan birinin sana kafayý takmadýðýný ve hatta seninle … seninle …!” cümleyi tamamlayamadý Ceyda, o kelimeyi yakýþtýrýp ekleyemedi sözünün sonuna.

Ve birden, artýk daha fazla baðýracak, baðýrmak bir yana konuþacak gücünün kalmadýðýný hissetti Ceyda ve sandalyeye yýðýlýp elleriyle baþýný kavradý. Yüzü öfkeden renk deðiþtirmiþ olan Koray da Ceyda’ya sýrtýný dönmüþ, pencerenin yanýna dikilmiþti.

Kýsa bir süre sonra, yalnýz kalmak istediðini söyleyerek çýkýp gitti Koray.

Uzun zamandýr ilk kez böyle baðýra çaðýra tartýþmýþlardý ve aslýnda ne kadar basit bir olay büyüyüp de ne noktaya gelmiþti. Daha kötüsü, Koray’ýn böyle baþýný alýp ilk gidiþiydi bu. Ceyda birden bütün vücudunun ateþ gibi yanmaya baþladýðýný hissetti. Allahým, yoksa hiç dönmeyecek miydi? Ortada ciddi hiçbir þey yokken, böyle aptalca bir olay yüzünden… Birden boðazýnýn týkandýðýný ve gözlerinin dolduðunu hissetti. Ýçine atmak neye yarardý ki, býraktý kendini… Sarsýla sarsýla, gözpýnarlarý kuruyana ve baþý aðrýyana kadar aðladý. Berbat durumdaydý. Kalkýp elektrik düðmesine kadar sürüklene sürüklene gitti, odanýn ýþýðýný kapadý ve kendini kanepeye öylece attý. Koray’ýn hiddetle söylediði her kelime beyninin içinde yankýlanýyor ve baþýna her noktadan aðrýlar saplanýyordu. Bir taraftan kavganýn neredeyse hiç yoktan çýktýðýný ve Koray’ýn aþýrý tepki verdiðini düþünüyor ama diðer taraftan onu çok sevdiðini ve kendisi için hiçbir þeyin Koray’dan önemli olamayacaðýný biliyordu. Bütün bunlara deðer miydi? Allah kahretsin! Nerden kabul etmiþti þu dans teklifini, varsýn geldiði gibi dönseydi masasýna adam. Ya Koray hiç dönmezse? Ya gerçekten çok kýzdýysa?

Ceyda kafasýnda birbirini ezip geçen binbir düþünce ile boðuþurken Koray boþ caddelerde evsiz barksýz serseriler gibi dolanýp duruyordu. Sonunda bir parka ulaþtý ve ilk bulduðu banka oturdu. Önce boþ gözlerle parkýn ayýþýðýnda parlayan beyaz taþlarýna, dört koldan havaya su püskürten havuzdaki fýskiyeye ve renkleri belli belirsiz fark edilen çiçeklere baktý. Bir sigara yaktý ve Ceyda ile ilk tanýþtýðý günü düþündü. Ortak bir arkadaþlarýnýn doðum gününde tanýmýþtý onu. Ne kadar hoþtu Ceyda o gece. Mankenleri kýskandýracak kadar mükemmel vücudunu sarýp sarmalayan sýrtý açýk masmavi bir elbise, dalgalý siyah saçlarýn çevrelediði hafif makyajlý bir yüz, uzaktan bile fark edilen gece mavisi gözler ve hayatýnda duyduðu en melodik ses. Onu gördüðü an bütün davetliler silinip gitmiþti gözünde, salonda bir tek Ceyda vardý sanki. Daha o gece telefon numarasýný almýþ ve ertesi sabah arayýp yemeðe davet etmiþti. Ceyda’nýn da ona tutulmasý fazla zaman almamýþtý ve aradan bir hafta on gün geçmeden ikisi de birbirine fena halde abayý yakmýþtý bile.

“Þu halimize bak” diye düþündü Koray. Açýk havanýn, yürüyüþün ve anýlarýn etkisiyle öfkesi daðýlmýþ, siniri yatýþmýþtý. “Aþýrý tepki mi gösterdim acaba? Düþünsene oðlum, bunca zamandýr tanýyorsun, dahasý kaç aydýr evlisin, hiç gördün mü onun taþkýn bir hareketini ya da güvenini sarsacak bir davranýþýný? Sensiz bir yere gittiði, kimseyle görüþtüðü mü var kýzýn? Senin için deli divane olduðunu her fýrsatta söylemiyor mu? Sen de gitmiþsin Coþkunla dans etti diye kýyamet koparýyorsun. Onun senden baþka kimseyi gördüðü yok ki. Asýl onu bu kadar sýkarsan kaybedersin. Of kafam of!” Bu son cümleyi farkýnda olmadan biraz sesli söylemiþti. O an oradan geçmekte olan hafif çakýrkeyif bir adam ona dönüp þöyle bir baktý ve eliyle “Hayýrdýr, keçileri mi kaçýrdýn?” anlamýnda bir iþaret yaptý. Koray toparlanarak ayaða kalktý, sanki önemli birinin karþýsýna çýkacakmýþ gibi kendine çekidüzen verdi ve emin adýmlarla parktan çýktý. Bir yandan da kendiyle konuþmaya devam ediyordu. “Bak oðlum þimdi doðru eve gideceksin, o da sinirinden uyuyamamýþtýr nasýl olsa, çýkacaksýn karþýsýna ve gururu mururu bir kenara býrakýp, konuþup özür dileyeceksin. Onu kaybetmeyi göze alabilir misin? Alamazsýn… E ne bu tafra o zaman?”

Yaklaþýk yarým saat sonra evin kapýsýndaydý Koray. Anahtarýyla açýp girdi. Ceyda balkonda bir sandalyeye oturmuþtu, aðlamaktan þiþmiþ, ifadesiz gözlerle uzaklara bakýyordu. Koray’ýn geldiðini fark edince baþýný ona çevirdi ama daha hiçbir þey söylemeden Koray söze girdi “Konuþabilir miyiz?”

“Tabi” dedi Ceyda zor duyulur bir sesle.

Koray onun ellerini tuttu ve yerinden kaldýrarak içeri götürdü. Karþýsýnda durdu ve gözlerinin içine bakarak konuþmaya baþladý. “Bak… söze nereden ve nasýl baþlayacaðýmý da bilmiyorum aslýnda. Bilirsin seven insan kýskanýr, ama bazýlarý bunun ölçüsünü tutturamaz, biraz fazla kýskanýr.” Ceyda’ya biraz daha yaklaþtý. Sesi hem sevecenleþmiþ hem de titremeye baþlamýþtý. “Ben … ben seni çok seviyorum. Bir gün biri seni benden çalacak diye ödüm kopuyor. Buna belki çocukluk belki aptallýk diyeceksin ama böyle iþte. Elimde deðil. Bu gece … seni onunla öyle dans ederken görünce … ne bileyim iþte, çok kötü oldum. Diyeceksin ki…”

Parmaðýný Koray’ýn dudaklarýna götürdü ve “þþþt” diyerek onu susturdu Ceyda. “Tamam, daha fazla açýklama yapmak zorunda deðilsin. Evet, kýskançlýðýn ölçüsünü bazen kaçýrdýðýn oluyor ama ben yine de seni seviyorum ve senin beni sevmeni seviyorum. Seninle kavga etmek ve sonradan piþman olacaðým þeyler söylemek istemiyorum. Bu geceki olayý hiç yaþanmamýþ kabul edelim mi?”

Koray bu soruya sözle cevap vermek yerine Ceyda’yý kendine çekti, ona sarýldý, baþýný dalgalý siyah saçlarýna gömdü ve çiçek özlü parfümün Ceyda’nýn teninde býraktýðý baþ döndürücü kokuyu içine çekerek ona sahip olduðu için bir kez daha þükretti.