her akþam ay ýþýðý
bir bakraç süt gibi
dökülürken denize
sorarým kendime
çocuðun saçlarýnda kokmuyorsa tanrý
nerededir

yargýla
masallara kanmadan
sözcükten kes dilimi

anlam veremedim denize
daðý koyamadým yerli yerine
gökyüzü neden mavi bilemedim
düþmedi gölgem
vaadettiðim topraða
kýrlangýç olamadým

yargýla
ne gittiðim kent tanýr beni
ne ayrýldýðým

anlamsýz leke içimde
sözlerini bilmediðim þarkýlar
ufkuma çarpar da döner
nefesim toplandýkça göðsüme
ýsýrgan lapasý sararým yaralarýma
ürperir gözlerimde duman

yargýla
raylarýn ninisine bele
sesimde büyüyen çocuðu

mum bitiyor tutsü de...
sabahýn yanaðý penceremde
saçlarýný terime yatýrdým
kavisine yaslayýp gövdemi
bir þeylere zorluyor beni
içimde soyunan su

yargýla
dilim tuz kesiði
adým kaçýncý tekil þahýs