Elime tutuþturulan yýrtýk bir kaðýt parçasýnýn üzerinde aynen þöyle yazýyordu
‘Herþey aþk içindi’
Seni gözünü bile kýrpmadan kendini býraktýðýn bir boþluðun yamacýnda bulduklarýnda
Cebinden bana ait bir resim ve birde bu kaðýt parçasý çýkmýþ

Evet, herþey aþk içindi
Belki senin uðruna Ferhat gibi daðlarý delmeye kalkýþmadým
Ama sana kavuþmak için gece gündüz demeden sýra sýra daðlarý aþtým
Ve her bir daðýn arkasýna vardýðýmda sana bir adým olsun yaklaþmayý umuyorken
Senden bin adým daha uzaklaþtýðýmý farkettim
Kendimi uçsuz bucaksýz karanlýk yadellerin kuçaðýnda buldum
Ama senden uzaklaþtýðým her bir adýmda
Kalbimin sana bin ýþýk yýlýndan daha fazla yaklaþtýðýný hissettim

Evet, herþey aþk içindi
Hani giderken yüzümü kaldýrýp gözlerine bakacak cesareti bulamamýþtým
Boðazým düðüm düðüm olmuþtu da ne ‘hoþçakal’ diyebilmiþtim
Nede sana veda edebilmiþtim
Oysa yüreðim avazý çýkarcasýna ‘Seni seviyorum! , Seni seviyorum! ’ diye haykýrýyordu
Evet, herþey aþk içindi
Sana ne el sallayabilmiþtim
Nede elimi kaldýrýp yanaðýnda donakalan iki damla gözyaþýný silebilmiþtim
Senden kaçarcasýna attýðým her adýmda maksatým ne senden kaçmaktý
Nede kendimi Yusuf gibi yadellerin kör kuyularýna attýrmaktý
Benim tek düþüncem aramýzdaki bütün engelleri kaldýrýp sana öyle varmaktý
Sana engelsiz, eksiksiz bütün benliðimle, tertemiz yüreðimle kavuþmaktý
Gel görki sevmesini beceremediðim gibi, kavuþmasýný da beceremedim
Meðer ben ufacýk engellere meydan savaþlarý açadururken
En büyük düþmaným, kaderin sillesini hiç hesaba katmamýþým

Evet, herþey aþk içindi
Sen ettiðin yeminlerdeki gibi beyazlarý giymiþ önümde öyle sessiz sedasýz yatýyorsun
Ama ben sana dokunamýyorum bile
Çünkü üzerindeki beyazlar rüyalarýný süsleyen telli duvaklý beyazlar deðil
Ve aramýzdaki engeller artýk bitmek bilmeyen uzun mesafeler de deðil
Þimdi sadece iki avuç kara toprak var aramýzda
Ve baþucuna diktikleri mermer taþýn üzerinde de yine o yazý var
‘Herþey aþk içindi’

Evet, herþey aþk içindi
Sen o esrarlý bakýþlarýnýn ardýndaki masmavi dalýþlarýný
Daldýkça sanki þeytan üçgeninin kucaðýnda sessiz sedasýz kayboluþlarýný
Ve gözlerine esir düþmüþ beynimi kemirip duran sorularýn cevaplarýný
Esrarengiz bir edayla kendinle birlikte sýrra kadem bastýrýp gittin ya
Düþünüyorumda yoksa bütün cevaplar bu üç anlamlý sözcüktemi saklý
‘Herþey Aþk Ýçindi’

Evet, herþey aþk içindi
Ben seni sevdiðim kadar hiçbir þeyi ve hiç kimseyi sevmedim
Ve tek istediðim seninle vuslata ermek olduðu halde bunu da beceremedim
Ama birgün bir kuytuda benimde cansýz bedenimi bulduklarý zaman
Cebimden bir çift yüzük ve birde o yýrtýk kaðýt parçasý çýkacak
Üzerinde titrek ellerinle yazdýðýn o gizemli cümle
‘Herþey aþk içindi’

Rotterdam, 25.11.2002