Can Dündar çok sevdiðim bir yazar. Hem tv’deki programlarýný izlerim( izlerdim) ; hem bulabildiðim kitaplarýný, gazetedeki günlük yazýlarýný mutlaka okurum ( okurdum) . Ama iki - üç aydýr falan okumuyorum. Gazetedeki köþe yazýlarýný - belki sonra okurum diye - kesip saklýyorum kupon gibi. Fakat okumuyorum. Hatta okumakta olduðum bir kitabýný yarým býraktým, gerisini okumayacaðým. Çünkü kendisine küstüm. Barýþýrsak ( barýþýrsam yani ) okuyacaðým. Söz verdim. Kime mi? Kendime.......Ölmek var, dönmek yok.

Sebebine gelince: Aylardýr kendisine bir konuda fikir sormak istiyorum. Sorayým mý sormayayým mý diye günlerce düþündüm. Kendisine ileti göndereceðim, malum konuda ( bence malum) fikir soracaðým ama bakalým iletimi okuyacak mý? Okusa bile yanýtlayacak mý? Kimbilir her gün kaç ileti geliyordur kendisine. Hangi birini okusun, hangi birini cevaplasýn! Kýrk eli yok ya zavallýnýn(!).

Ama benim soracaðým soru, kendisinin fikrini alacaðým konu; öyle eften püften deðil . Hani ünlülere ( ya da herhangi birine ) ikide bir, “ Boþ vakitlerinizde ne yapýyorsunuz? ”, yok “ En sevdiðiniz þarkýcý kimdir? ”, yok “ Hangi takýmý tutuyorsunuz? ”, yok “ Gülben Ergen mi haklý, Hülya Avþar mý ? ” ya da “ Sizce bu yýl hangi takým þampiyon olur? ” gibi kýytýrýk soru deðil........” Falanca sanatçý gerçekten menüsküs ameliyatý mý oldu, yoksa selülit mi aldýrdý? ” türünden hiç deðil. Ünlü bir yazara sorulabilecek bir soru. Tamamen edebi yani.

Derken o günlerde Can Dündar’ýn bir kitabýna baþladým. Zevkle okuyorum, her zamanki gibi. Kitaptaki bir yazýsýnýn baþlýðý “ Nadide Sultan’ýn Göðüsleri ”........Yazýyý okuyorum ama, Nadide Sultan’la uzaktan yakýnda ilgisi yok. Nadide Sultan’ýn N’ si yok. Can Dündar, yazýnýn sonunda, okunmasýný saðlamak için ilginç bir baþlýk bulmasý gerektiðini düþündüðünü ve bu nedenle böyle bir baþlýk koyduðunu itiraf etmiþ. Ýnsanlar magazine çok ilgi duyuyorlar ya; o nedenle, böyle bir baþlýk olursa daha çok kiþi okur diye düþünmüþ.......Þaka yapmýþ yani.

Kendisini çok seviyorum ya zaten, bu þakadan sonra birden yakýnlýk duydum Can Dündar’a. Þaka yapan þakadan da anlar diye düþündüm. O halde ben de kendisine bir þaka yapabilirim.Yabancý da deðilim üstelik, iyi bir okuyucusuyum. Her gün o konuþuyor(!), ben dinliyorum.Yani bir kez de ben konuþsam , o dinlese. Neden olmasýn !

Derken þeytan dürttü, aklýma bir kurnazlýk geldi. Kendisine ileti göndereceðim ya; okumasý için, gelen onlarca e-mail arasýndan benimkini farkedebilmesi için, ben de ilginç bir konu baþlýðý yazmaya karar verdim. Öyle bir baþlýk bulmalýyým ki, anýnda açýp okusun.

Düþündüm düþündüm, ilginç bir baþlýk buldum. Destan gibi yazdýðým iletime, “.........’nýn Memeleri ” diye baþlýk koydum. Aklým sýra, kendi silâhýyla vuracaðým kendisini. Bununla da kalmadým. ” Eðer bana yanýt vermezseniz, yarým býraktýðým kitabýnýzý da, hiçbir köþe yazýnýzý da okumayacaðým;ileride okumak üzere saklayacaðým,” diye tehdit bile ettim(!)....."Dalga boyu aþmýþ nasýlsa; ha bir karýþ, ha beþ karýþ," diye düþünerek. Bir yazara verilebilecek en büyük cezanýn, yapýlacak en büyük tehditin bu olduðunu düþündüm. Hani “ Sivrisinek filin kulaðýna konmuþ; - Acýttým mý?- demiþ.” ya; benim yaptýðým da o hesap.

Ve yanýtýmý beklemeye baþladým; “ Umut fakirin ekmeði ye Memet ye! ” misali...... Ha bugün yanýt gelir, ha yarýn......” diyerek umutla bekledim günlerce.

Sonra ne mi oldu? Sanýrým üç ay geçti, hâlâ týk yok. Geleceði de yok.Ben de kendisine ve kendime verdiðim sözü tuttum. Ýleti gönderdiðim o uðursuz günden beri; çok sevdiðim, beðendiðim Can Dündar’ ý okumuyorum. Bana yanýt verinceye kadar da okumayacaðým. Bazý arkadaþlar ikide bir bana onun yazýlarýný e-postayla gönderiyorlar. Açmýyorum bile. ” El içinde vasiyet ettik bir kez, ölmemek olur mu! ”... Okumayacaðým iþte okumayacaðým.

Þimdi bana; “ Adamýn iþi var, gücü var; seni mi düþünecek? ” demeyin. Evet düþünecek ! Kendisini okuyan, seven, örnek alan okuyucularýný düþünecek. Ünlü bir yazar hele hele köþe yazarý olmak kolay mý!... " Nefesine güvenen borazancý baþý olur," demiþler. Düþünmezse iþte böyle olur. Benim gibi sýký bir takipçisini kaybeder........Onun iþi gücü var da benim yok mu? Benim de iþim gücüm var ama, ne yapýp edip kendisini okuyorum.

Kýsacasý, iletimi yanýtlamadý diye Can Dündar’a küstüm. Köþe yazýlarýný, hiçbir kitabýný okumuyorum. ” Tavþan daða küsmüþ, daðýn haberi olmamýþ,” diye bir atasözü var. Benim küslüðüm de ona benziyor. Neye benzerse benzesin, küstüm iþte, okumuyorum...

Eðer kendisini görürseniz veya bir merhabanýz varsa, söyleyin ona; bir an önce iletime yanýt versin. Çünkü onu çok beðeniyorum ve yarým býraktýðým kitabýný, birkaç aydýr biriktirdiðim köþe yazýlarýný okumak istiyorum. Ömrümü, Can Dündar’ýn köþe yazýlarýný biriktirmekle geçirmek istemiyorum.

Siz siz olun, size her þaka yapana þaka yapmaya kalkmayýn. Çünkü bazýlarý þaka yapmayý severler ama kendilerine þaka yapýlmasýndan hoþlanmazlar.Ya da konuþurlar da dinlemeyi bilmezler.... Ben, ünlü yazara yaptýðým þakadan bu anafikri çýkardým.

Bu yazýmdan siz de belki þu anafiki çýkarabilirsiniz: “ Eþeðe cilve yap demiþler, tekme atmýþ.”..........Ben de þakanýn tadýný mý kaçýrdým ne yaptým, bilemiyorum yani. Eeee! ne demiþer; " Tabak, sevdiði deriyi yerden yere vururmuþ.".....Bildiðim bir þey var, o da þu: Can Dündar çok iyi bir yazar. Yazýlarýný büyük bir beðeniyle okuyordum......... Ama bu, kendisine küsmeme engel deðil. Bunu da aynen iletin. Ve ayrýca þunu da bilsin ki; “ Adam adama gerek olur, iki serçeden börek olur."



Eylül / 2003 / Mudurnu