Þimdi bir kadýn olsamda, tam da bir erkeðin aðzýndan nasýlda anlatabilmek isterdim sana olan aþkýmý. Çünkü aþk bir erkeðin söylemine öyle yakýþýyor ki, sanýrýz sadece onlar için var ve de onlar için olmalý... Ama erkekler aþýk olmaktan çok, hayran olurlar ilkin. Sýrf bu sebepten, vazgeçiyorum bir erkeðe bürünüp yazmaktan. Yoksa kalemimin buna yeteceðini bilirim, öyle düþünürüm en azýndan.

    Hep anlatmaya çalýþtým seni! Belki de þimdiye kadarki, tüm satýrbaþlarýmda vardýn. Yazý bittiðinde kimden bahsettiðimi bile bilmiyor olurdum hep, bunu farkettim. Bunu nasýl olduysa bilmem, ama fark ettim! Sana mý vakýf deðildim, yoksa hükmüm aklýma mý yetmemekteydi? Yazmak benim için yolculuk muydu yoksa, kaçýþ da olabilir miydi?

    Epey zamandýr aklýmda bir tek sen vardýn. Hayatýmda varolan herþeden sýyýrýp en olmadýk önemleri yükleyerek sana, aklýna bile getiremeyeceðin yerlere sakladým seni. Týpký çocukken sigarayý ilk içmeye baþladýðýmýz zamanlarda, aldýðýmýz paketleri eve sokmaktan korkarak, çatýdan inip sokaða ulaþan su borularýnýn içine sakladýðýmýz gibi... Ben o gecelerde korkardým yaðmurdan ve dua ederdim yaðmamasý için. Kim sigaralarýnýn ziyan olmasýný ister ki ? Ýþte öylece aklýmdasýn ve yaðmurlarýmýn yaðmamasý için çok uðraþýyorum, kokunu bir yayarlarsa sokaklarýma iþte o an tutamam kendimi, bilirim!

    Þimdilik senden sadece, bana geçit vermeyip, seni gerilerde býrakarak ilerlememi önleyen sarp bir kaya olmaný bekliyorum. Yüzyýllardýr durduðun gibi durabilmelisin, sana tutunmam seni deðiþtirmemeli. Sadece gücüm bitene deðin sana tutunmalýyým, seni býraktýðým anda öleceðimi öyle göstermelisin ki bana, yükseklik bunun için “imdadýna yetiþen Tanrý’n” olmalý ve senin Tanrý’n benim Korku’m...
    -Ve gücümü sabit kýlmanýn yollarýný aramalýyým sürrekli...-
"Unutmanýn rahatlýðý"ný bu yüzden dikmeliyim yüzüme. Ve sen ifademden alýnmamalýsýn. Bu bizim tek ihimalimiz olacak. Beni anlamadýðýný biliyorum çünkü bunlarýn hiç birini sana anlatmýyorum. Her kim ki okumuþsa bunlarý; “Sen” olmaktan çýkar. Sen okusan aklýmý; “Kendin” olmaktan çýkarsýn eminim. Hissettiklerim öyle aðýr gelir ki sana, daðýnýn gücü yetmez bizi taþýmaya ve ikimiz birden uçurumu boylamýþ bulunuruz.

    Sen hayal misin? Bunu, etraflýca tartmak istiyorum. Ýtiraf edebilirim; henüz karþýlaþmadýðýmýzý yani... Bana kimsenin þimdiye kadar böyle tutkun olmamasýndan kestirebiliyorum bunu. Hiç “Biri”, Biri'ne benim duyduðum aþký duyabilir mi? Cevabý olumlayan kiþi 'Sen' olursun iþte! Ve ben de bu sebepten beklemeliyim hareket etmeden.

    Gülüþünü görmüþtüm bir sefer - Kadýköyde olabilirdim o sýralar, yada annemin karnýnda belki- dýþýna doðru öyle yayýlýyordun ki “Bu senden baþkasý olamaz” demiþtim içimden. Ogünden beri bekliyorum üzerime yayýlmaný, dünyayla arama girmeni... Ve aslýnda tam da "Symphonia Kakaphonika"da geçen adamýn yaptýðý gibi gövdene yerleþtirmeni istiyorum. Ýçinde yaþayabilirim, içinde zannettiðinden daha çok yaþatabilirim seni!


    Þimdi ben bir kadýn olarak, olmasý gerçekten mümkün görünmeyen þeylerin peþindeyken, peki sen isteklerimin neresinde duruyorsun. Sana gayya kuyusu gibi görünüyorsa bunlar, aradýðým kiþi deðilsin. Sana öyle göründüðü halde o kuyuya dalmaya hazýrsan, sakýn yaklaþma! Sen ancak benimle ilgili þeylerden (tamamen) haberdar edilmemiþ olduðunda "Sen" olabilirsin.

    Beni, gördüðünde tanýmalýsýn! Seni gördüðümde sakladýðým birþey var sunacaðým. Sunabileceðimi sandýðým. Nefes gibi birþey olduðunu düþüneceksin. Tanrý'nýn her solumada iki kez bahþettiði yaþam gibi, gücümün ancak bir defa vermeye yeteceði birþey vereceðim sana. Ne olduðunu bilmiyorum ama þimdiye kadar kimselerin a(n)lamamýþ olduðu birþey olmalý bu.

    Sana benzediðimi biliyorum! Az biraz sen'den olduðumdan… Seni, kendimden tahmin ediþim bu yüzden....

    Nedense hep, bayýrlarý kesen sokaklardan geçerken, gözlerim telaþla seni arýyor. Savsak adýmlarla aþaðý doðru iniyorken ben, sen sokaktan koþar adýmlarla teðet geçiyorsun beni. Ýstanbul'dan bu sebeple ayrýlamýyorum henüz, o kadar çok yokuþ varki bu kentte, hepsinin benim umutlarým için yaratýldýðýný düþünüyorum. Herbirinden defalarca iniyorum günlerdir, Günlerim deniz seviyelerine yuvarlanmakla geçiyor. Sahilde yürüyüþler yapýyorum son kertede. Su sesi "sen" gibi seslenmeye yatkýn, sakinleþtiriyor umulmadýk þekilde. Denizin bir defasýnda delirttiði de olmuþtu beni çok acý çekmiþtim hatýrlarsýn, acýlarýmý hissedebiliyorsun (deðil mi?).

    Bir kez de bir yazýný okumuþtum mendireðin orda. Tüm gençliðimin dalgalarýný kýrmýþtý sözlerin. Bir diðerinde gerçekten aklýNdan geçenleri, eslerine kadar, sezebilmiþtim. Bazen küfür de ettiðini duydum bana, utançtan kulaklarým kýpkýrmýzý olmuþtu. Ama lütfen kýzma, en az senin kadar aramakla geçiyor vaktim. Mesela mürdüm erigi yediðinde çene kemiðinin sýzladýðýný biliyorum. Diþlerin çoktan çürümeye baþlamýþ; çocukluðundan beri taze fýndýklarý diþinle kýrýyorsun. Çok sigara içiyorsun, çok sigara içtiðimden... Beni, kendi yaþamýnla tehdit ediyorsun. Seviyorum bu hallarini. Çünkü, sen yokken olmamam gerektiði gibi, olmamalýsýn ben olmadýðýmda. Bana meydan okuyorsun hep. Ýþe yarýyor, çünkü denge saðlýyor bu aramýzda. Ben zoru severim. Zoru iþ edinirim kendime.

    Tutkularým göz korkutucu bulunuyor. Etraftaki insanlar söylüyor bunu. Onlarý ciddiye alamýyorum. Aþký ecinnileþtirip evcil hallere büründürerek yaþamaya, iyiden iyiye, yatkýnlaþmýþlar. Benim bünyem kaldýrmýyor bunu. Denedim, ciðerlerime ince hastalýklar yerleþiyor gibi hissettim. Sanki su topladýlar... Sahte, eksik, sekteye tabii duygular benim narin gövdem için fazla tahripkardý. Üstelik sahici olan ne varsa hepsi için savaþmaya yetecek güçte bir ruhum varken, aklen pek de tamah etmemeliydim diðer seçeneðe. Seçtim de doðrusunu ... Aþký, aldananlarýn beni aþaðýlamaya yelteneceði kadar, sahici buldum. Sen(in)'le gelecekti bana. Ne var ki, senin gelmene kalmadan, tutulmuþ oldum. Þimdi bana "(üstelik de bir umudu) bekleyecek kadar sersemsin" diyen gözlerle bakmalarýnýn sebebi bu. Beklemek ve sabretmek, inanç ve ihtiras iþi biraz.

    Yönelmeyi seviyorum. Ýsmin "-e" halini seviyorum bu yüzden. Bu dilin en yapýcý eki budur, aramýzda kalsýn; sözcükler pusula gibi oluyor. Ýsmini bilebilsem “-e hali”ni alarak, sana da yönelip yönümü bulurdum. Ýsmini söylemeni beklemiþtim. Bir gece, uzun zamandýr biraraya gelemeyen arkadaþlarýn sürüklemesiyle, gidilen bir barda fazlaca yükseltilmiþ bas seslerin içimizde titreþtiði ve içimizi titreþtiren etnik müziðin eþliðinde, terlerin ve tenlerin ar(k)asýndan kenetlenmiþtin bana. Sonra nasýl bilmem ama yok oldun. Bizimkilerin de tebdil-i mekan edecekleri gelmiþti, sürüklenmeye devam ettim kaldýðým yerden. Ýyi ki sürüklenmiþtim, hayattý sürükleyen galiba. Ýþte yine oradaydýn, arkamdaydýn! Arkamda gözlerim vardý demeyeceðim, abartýlý bulunabilir bu, o yüzden þimdilik, dans ederken ki dönüþlerimde gördüm diyeceðim.... Yürüdüm sana, sen görmemiþtin beni ve sen de kapýya doðru yürüdün. Kalabalýk boðmuþtu seni, kalabalýk beni de boðmuþtu seslendim arkandan umutsuzca "adýn ne?", " yalvarýrým söyle!" diye. Kollarýmdan tutuyorlardý beni. Arkadaþlarým(!) Neyden kopardýklarýnýn farkýndalar mýydý? Hiç olama(z)dýlar . Böylelikle adýný da öðrenemediðimle kalakalmýþtým.

    Þimdi tüm bekleme nöbetlerime istinaden bir beklentim var galiba. Tüm anlattýklarýma dayanarak aklýma takýlan birþey .... Bunu, benim seni kaç defa(larca?) es geçtiðimi bilmeyerek soruyorum; Neden hep hareket halindesin? Neden kaybolmuþ gibi bir halin var ?.. Ve bu ikimize de kaybettirecek!. Birinin gözleriyle karþýlaþtýðýnda paniðe kapýlma! Gözlerini görebildiðin her kiþi "Ben" olma ihtimaliyle girecek hayatýna. Gözlerine bakabildiðin tek kiþi ben olacaðým, kuþku duyma bundan! Çok aðlýyor olacaðým, þaþýrtmasýn bu seni! Göðsüne koyabildiðimde baþýmý, derin ve uzun bir uykuya dalacaðýz . Masallardaki gibi geçmiþteki tüm acýlar bitmiþ veya unutulmuþ olmayacak uyanýldýðýnda, hatýrlatmalýyým bunu! Her zorluða ve yýlgýnlýða ve hepsinden önemlisi insanlara direnecek gücümüz kalabilmiþ olsun. Onlar seni ve beni kabullendikleri kadar kolay kabullenemeyecekler bizi. Sýð akýllarý, ikimizi barýndýrmaya yetmeyecek hiç. Beni ve bizi onlardan koru, itiraf ediyorum, ben gücümü tüketmiþ olacaðým.

    Ancak yine de herþeyden önce bu yazýyý okumamýþ olmalýsýn. Her kim ki okumuþsa bunlarý "Sen" olmaktan çýkar. Sen okusan aklýmý, "kendin" olmaktan çýkarsýn. Yapýlacak tek þey kalýyor bana; tüm sözlerim kalbine bir sihirle üflenecek. Okumuþ bulunduysan (bile) ancak o serinliði hissedebildiySen......
Sen; benim-Sen(meli)-sin(!)...