ne baþka ülkeler
ne de baþka þehirler vardý benim için
uzak mahalleleri bile caným çekmezdi
öyle münzevi geçerdi ki zaman kalbimden
ömrüm kaybolup yitecek sanýrdým bir serap gibi
dalacak bir düþ ararken yollarda
aniden...

çok az þey var hatýrladýðým çocukluðumdan
belki de kayda deðer bulmadý hiçbirini belleðim
uçmayý bile hayallerime çok görmüþ olmalý
bir derviþ sessizliðinde yaþadýðým zaman
ürpertiler var geçmiþten hatýrladýðým
evlerinin önünden geçmiþtim hoþlandýðým kýzýn
belki bana bakýyordur þimdi diyerek
zeytin gözleri geçmiþti gözlerimden
birinde acý düþmüþtü ilk kez yüreðime
karabaþý öldürmüþlerdi bir akþam üstü
ilk duyguydu hayatýmdan eksilen
ve ilk sancýlý heyecan evimizi yakýþým
beþ aylýk kardeþim beþikte uyurken...
neler yapmaz ki insan yalnýzken?
ve yýllýk mutat köy'e gidiþler
daha çok sessizliðe
daha çok yalnýzlýða
ve daha çok korkuya ki
gezemezdim yalnýz baþýma
baþýboþ köpekler yüzünden.

hala alýþamadým engin denizlere
sevemedim bir türlü uçsuz bucaksýz sularý
bir bardak içinde daha anlamlý su
veya bir göl manzarasý içinde
göl yerinde, yeþil yerinde, mavi yerinde.
sevemedim aniden kabaran kalabalýðý
bu kargaþa içinde benim iþim ne!

ne baþka ülkeler
ne de baþka þehirler vardý benim için
uzak mahalleleri bile caným çekmezdi.
öyle münzevi geçerdi ki zaman kalbimden
ömrüm kaybolup yitecek sanýrdým bir serap gibi
dalacak bir düþ ararken yollarda
aniden...