1.BÖLÜM

Bu bilincinin bildiði herhangi bir kelimeyle sana tasvir edilemeyen bir yerde, bir görüþme geçmektedir; Þeytan ve Yaradaný arasýnda.

“Asýrlardan sonra nedir tekrar kitapta yer almamýzý saðlayan? Yeniliyorsun, önde olduðumu gördüðün için birini daha mý göndermektir niyetin? Göster bakalým kimi seçtin?” diye bildiðinden emin, konuþtu Þeytan.
Þeytanýn bilincine, onun varlýðýnýn kimliðiyle ilgili herhangi bir bilgi vermeden, “onu” dedi Yaradan, “onu seçtim ki göstersin, onu seçtim ki anlatabilsin, artýk ‘ben’i anlasýnlar diye seçtim onu” diye ekledi.
“Oyun bitsin”, dedi Þeytan, Yaradanýna baktý, görmesine izin verilebileceði kadarýný ‘gördü’ yine, “bu son olsun, daha öncekileri de bildim ve þu anda mahvoluþun eþiðinde yarattýðýn dünyan, bu sefer ki de baþaramazsa ilan edeceðiz galibi, hala anlamadýlar senin neler olabildiðini, anlamalýsýn kurtaramayacaksýn, kendi sýfýrlýklarýný halen üstünde görmekteler, ve ben, bunu saðladýðým için övünebilirim yanýnda. Benim, senin insan ýrký diye yarattýðýna tapmadýðým için attýðýný söyledin tüm kitaplarýnda, bak iþte Yaradan yarattýðýna bak, insan seni haksýz çýkaracak olan tek varlýk olacak artýk buna inan ”.
Yaradan Þeytanýna ‘baktý’.... ve kendileri için yaradýlanlarýn tadýný nasýl alacaklarýný þaþýrmýþ olan insanlarý ‘düþünerek’, “senden sonra gelen bilinç verdiðim yaratýk olan insan, onun erkeði, ve sistemlerinin çöküþü ve bunun yazýlmasýyla uyanacak, sen de bunu bilenlerden ol Þeytan” diye konuþtu.
“O halde ben de senin seçtiðini seçtim, seçilenin kalbine saf iyiliðini koyamayacaksýn, ben de onun sayesinde insanlara, ruhlarýnýn içinde bir yerlerde benim de varolduðumu ve her zaman varolacaðýmý anlatacaðým. O’na iyiliðin kötülüksüz olamayacaðýný anlatmak için ben de seçtiðinin hep yanýnda olacaðým” diye Þeytanca gülümsedi Þeytan .
“Senin gibi düþünenlerin çoðaldýðýný ‘görmekteyim’, seçtiklerimi benden üstün tutup birbirlerini öldürdüklerini hep ‘bilmekteyim’ ve bu sebepten ‘meleðim’ Þeytan, doðrularý anlatmakla seçtiðim bu insan istediðin gibi son kiþi olacak, bunu da anlamazlarsa sonu getirmekte kararlýyým”, dedi Yaradan þaþýrmýþ Þeytan ile iletiþim kurarken.
Bir süre, bir düþünce geçmedi Þeytanýn ‘kafasýndan’. Bu son olacak diye düþündü sonra. Ve insan kayýtlarýnda bulunan tüm eski bilge kitaplarýnda bu gelenin son olmasý gerektiði zaten bildirilmiþti. Yaradan sonu getireceðini, hep söylemiþti. Yine de Þeytan, herkesi kötü bildiðinden ve sözden dönülmesini bir hak gibi gördüðünden, Yaradanýn insanlarý ilk dünyaya indirdiðinde kendisine verdiði bu sözden dönmesini bekliyordu. Bu sebeple söz doðrulanýnca þaþýrmýþtý.
“Görelim bakalým o halde þu yeni seçileni, bu sefer ilk kimlere anlatacak derdini,” diye sordu daha sonra Þeytan.
Yaradan kötü meleðine ‘baktý’, ve gösterdi “Onu seçtim” dedi yeniden, “Onu seçtim çünkü tapýlmayacak biri o, insanlara benim gibi olun diyemeyecek biri o, doðruyu bilmelerini anlatacak kadar bildirilip sorgulanamayacak kadar cahil býrakýlacak olaný seçtim”.
O esnada anlatýcý olacak olan bildirildi Þeytanýn vücutsuz varlýðýna. Bildirilen karþýsýnda Þeytan:
“Bu þekilde de yapsan, onun gibi birini seçip de anlattýrsan, insan anlayamayacak içlerine kendini yerleþtirdiðini, ben bildirmeyeceðim onlara bunu, insanoðluyla birlikte yarattýðým sistemde yerin yok artýk senin, dünyayý bana býrak Yaradan, kazanan benim, artýk çekil git aramýzdan” diye konuþtu.
Sustu.
“Anlatýcýnla buluþmaya gitmekte kararlýyým Yaradan, kitap yazýlacak ama ben hep içinde olacaðým, bu benim kitabým olacak senin olduðu kadar” deyip inmeye karar verdi Þeytan.

“Hemen deðil saygýsýzlýk saçan!
elleyemeyeceksin onu,
30una kadar dokunman mümkün olamayacak, zaten o beni her þeyi bildikten sonra anlayacak”, diye ‘gülümsedi’ Yaradan,
ve gülüþüyle o an
bir nehir fýþkýrdý,
Osmanlý’nýn ilk varolduðu topraklardan.
Oluþan nehri gördü Yaradanýyla iletiþim kuran,
baktý,
bunun yeni gelenin iþareti olduðunu bildi.
“Sen öyle SAN!”,
dedi kötülük daðýtan,
ve tanýmak için yeni geleni, dünyaya vücutsuzluðuyla geri geldi.
O ‘gülümsedi’ ardýndan, melek þeytan acele ederdi, kendini anlatacak olaný düþündü, mutluluk bilmelerini saðlayacak olaný, gülümsetecek olaný, ayna olaný düþündü. Dünyanýn sonunun nasýl olacaðýný bile düþündü.
“Bilincin yok edilemeyecek gücüne saygýmdan,
kendi yarattýklarýma sevgi duymamdan, ve sen insan,
ne okuduðunu anladýysan
bu son hikayeye hazýrlan”