Haftanýn günlerinin sizin için farklý olanlarý var mýdýr? Mesela Salý’ ya farklý, Cuma’ya farklý baktýðýnýz olur mu hiç? Benim artýk böyle baktýðým bir gün var. Cumartesi. Evet cumartesi günleri artýk benim için haftanýn diðer altý günün den çok farklý. Ben bir süredir cumartesilerin hayatýmda yaptýðý deðiþikliklerle uðraþýyorum. Son zamanlarda hayatýmdaki çok önemli ve çok anlamlý deðiþiklikleri hep cumartesi günü yaþadým. Bir sevdim cumartesileri, bir nefret ettim onlardan. Ama anladým ki sevsem de nefrette etsem cumartesiler var. Ve biliyorum ki cumartesiler hep olacak hep yaþanacak. Ve ben artýk cumartesileri hep seviyorum, hep seveceðim. Kendi kendime cumartesileri karþýma alýp yargýladým. Onu bir savcý gibi suçlayýp bir hakim gibi cezalandýrmak istedim. Ona vermeye çalýþtýðým ceza da idamdý. Ama son anda fark ettim ki bu mahkemede eksik biþeyler vardý. O eksikte cumartesinin avukatý yoktu. Ona hiç kendini savunma fýrsatý vermemiþtim. Öyle ya belki de onun da söyleyeceði biþeyler vardý. Belki de kendini aklayabilir ve bu hükümden kurtulabilirdi. Son kararýmý söyleyip kalemimi kýrmadan önce “Son olarak söylemek istediðin biþey var mý?” diye sordum ona. Ve baþladý kendini savunmaya. Ben… dedi. Yutkundu. “Belki de benim söyleyeceklerim beni kurtarmaya yetmeyecek, belki de bu söyleyeceklerim beyhude olacak diyerek” baþladý söze. “Siz beni yargýlarken benim hep olumsuz yönlerimi gördünüz. Beni hep taraflý olarak yargýladýnýz. Oysa ben sizin düþündüðünüz gibi kötü deðilim. Yaþadýðýnýz kötü anlarýn sorumlusu ben deðilim” dedi. “Þöyle düþünün bir kere; Siz hayata küsmüþ, yaþanabilecek bütün güzelliklerden vazgeçmiþ ve hayatýn anlamýný yitirmiþtiniz. Belki kendinizi kandýrýp mutluluk rolü oynuyordunuz ama gerçekte uzun zamandan beri mutsuzluðun pençesinde kývranýyordunuz. Size öyle bir anda öyle bir armaðan verdim ki, yýllardýr aradýðýnýz ama bir türlü ne olduðunu bilmediðiniz, size yaþadýðýnýzý hatýrlatan bir þey di bu. Düþünün bir kere onu hangi gün bulmuþtunuz? Bende bulmuþtunuz deðil mi? Yani cumartesi günü. Onu bulunca yaþadýðýnýzýn farkýna vardýnýz. Ýçinizde, kalbinizde kaybolan silinen þeylerin üzerindeki tozu kaldýrdým ben. Sizi siz yapan duygularý hatýrlattým size. Ve siz kendi deyiminizle o gün yeniden doðduðunuzu hissettiniz. Size getirdiðim armaðan size göre o güne kadar aldýðýnýz en güne kadar aldýðýnýz en güzel ve en anlamlý hediyeydi. Ve siz yine bir cumartesi günü kendiniz sadece kendiniz karar vererek o armaðandan vazgeçtiniz. Belki de O’nun anlamýný ve size getirdiklerini çözemediniz. Aðladýnýz o gün onu ardýnýzda býrakýrken. Ve o gözyaþlarýnýzýn tek þahidi ben oldum. Sizi bir tek ben gördüm o mahzun, o yýkýlmýþ halinizle. Ve biliyor musunuz? Ýçin için aðladým bende sizin o halinize. Ve yine yalnýzca ben gördüm sizin ardýnýzdan akan gözyaþlarýný. Evet ikinizin de suçu yoktu bu ayrýlýkta, ikinizde göze alamamýþtýnýz, taþýyamamýþtýnýz yaþadýðýnýz sevdanýn büyüklüðünü. Ve ben o an o ardýnýzda býrakýp gittiðiniz sevdanýzý aldým býraktýðýnýz yerden. Ve o sevdayý akýttým yine gönlünüze damla damla, ýrmak ýrmak. Hatýrlayýn o günü nasýlda bir anda piþman olmuþ, nasýlda vazgeçmiþtiniz ayrýlmaktan. Sonra nasýl da sarýlmýþtýnýz birbirinize ayrýlýrken akýttýðýnýz gözyaþlarýnýzý da yanýnýza alarak. Bir cumartesi daha denediniz ayrýlmayý. Ama o gün de ben size kýs kýs gülüyordum uzaktan alaycý bakýþlarýmla. Çünkü siz de ben de biliyorduk ki bu ayrýlýða sizde inanmýyordunuz. Bunu denediðiniz her Cumartesi sizin gönlünüze hep sevdanýn þiirlerini sundum en içten mýsralarla. Siz hep diyordunuz ki ben hep baþkalarý için yaþadým. Hiçbir zaman önce kendim diyemedim. Ama artýk kendim için yaþamaya baþlýyorum. Oysa o kadar imkansýzdý ki bu. Siz zamanýnda ardýnýzdaki gemileri öyle bir ateþle yakmýþtýnýz ki; geri dönebilmeniz mümkün deðildi. Ve iþin kötüsü bunu bir tek ben biliyordum. Ýkinizde ne kadar kendiniz için yaþamayý seçsenizde ben iyi biliyordum ki baþkalarýný yýkmaktansa, baþkalarý için kendinizi feda edecektiniz. Sizin sevdanýz o kadar temizdi ki, ona leke gelmemesi için sevdanýzdan vazgeçecektiniz. Sizin bu kaçýnýlmaz sona adým adým yaklaþtýðýnýzý görüyordum. Ve bir karar verdim. Size öyle bir gün yaþatmaya karar verdim ki; o gün sizin için hayatýnýzýn en güzel günü olacaktý. Ve siz de o günü öyle bir yaþadýnýz ki, kimsenin yaþayamayacaðý, kimsenin baþaramayacaðý ve kimsenin düþünemeyeceði bir þekilde yaþadýnýz hayatýnýzýn gününü. Bir hayatý yaþadýnýz bir günde. Bütün özlemlerinizi dindirdiniz bir günde. Ve Bir ömrü sýðdýrdýnýz bir güne. Dediniz ki; hala yaþanacak çok þey var. Ama düþünün bir kere insan ömrü de öyle deðil mi? Ne kadar yaþanýrsa yaþansýn hep yaþanmamýþ, hep eksik bir þeyler kalmaz mý? Öyleyse???
Evet. O gün yaþadýklarýnýzý unutabilir misiniz? O gün yaþadýklarýnýzý inkar edebilir misiniz? Ve o gün yaþadýklarýnýzý bir ömür bir daha yaþayabilir misiniz? O gün günlerden neydi? Hatýrlayýn bakalým. Evet CUMARTESÝ.
Þimdi söyleyin ben suçlu muyum?