Mavisi yeþiline karýþmýþ, uzun uzun aðaçlarýn gölgelerini cömertçe sunduðu , türlü türlü böceklerin, çiçeklerin yaþadýðý, insanoðlunun pek az uðradýðý ormanlardan birinde güzel bir göl vardý. Suyu berrak mý berrak, serinmi serin... Gölün kýyýsýnda hayat bulmuþ boynu bükük papatya, yanýbaþýnda eþsiz büyülü suyun içinde açmýþ olan, en az kendi kadar yalnýz görünen Nilüfer çiçeðine sevdalanmýþtý. Onun görkemli görüntüsünü, saf, masum, asaletini halini hayranlýkla seyrediyordu hergün.

Nilüfer çiçeði de kayýtsýz deðildi sevgili papatyasýna karþý. Birbirlerine sevgiyle bakýyorlar, þarkýlar söylüyorlardý birlikte. Yanlýzlýklarýný unutuyorlardý þu koskoca orman içinde...

Tanrým, diyordu papatya içinden kimi kez. Bu güzelliðin yanýnda benim yerim nedir ki? O, suyun içinde yaþar bense toprakta... Elimi uzatsam tutamam bile onu... Oysa öylesine istiyorum ki onun yanýnda olmayý...

-Ey güzel çiçeðim, ey benim niliferim seviyorum seni... Lâkin öylesine çaresizim ki... Sana nasýl ulaþacaðýmý bile bilmiyorum... Evet, orada olduðunu bilmek, sesini duymak, güzelliðini görmek bile yetiyor bana ama istiyorum ki elini tutayým, güzelliðine dokunayým. Gel görki ben bir papatyayým, sen ise bir nilüfer... Ayrý dünyalarda yaþayan iki ayrý çiçek...

Nilüfer, karþýlýksýz býrakmadý papatyanýn sözlerini:

-Papatyalarýn en tatlýsý, kemandan çýkan müzik ayný ama naðmeleri çýkaran teller ayrýdýr. Sen baþkasýn, ben baþkayým, sen oradasýn, ben buradayým diye yerinme. Gönül sesine kulak ver yalnýz... Bir þeyi istiyorsan yürekten iste... Sevgi, aþk, ne mesafeleri ne de baþka bir þeyi dinler... Onun fermaný okunmaya baþladý mý her þey susar.

Her þey çaresiz kalýr... Sevgi söz konusu olduðunda kiþi kendi dýþýndakigüçlerin insafýna kalmaz. Çünkü; kendisi de güçlü bir varlýk haline gelir. Ruhunun derinliklerinden gelen bu ezgi güçlenmeye baþladýkça kayýtsýz kalamaz buna tüm evren... Sen ki benim güzelliðime, aþkýnla güzellik katmakta, yanlýzlýðýmý örtbas etmektesin. Benim ve kendinin varolduðumu ispatlamaktasýn dünyaya. Þimdi kapat gözlerini sýmsýký... Sýyrýl tüm düþüncelerinden...

Yanlýzca beni düþle...
Yanýmda olduðunu, gönül sularýnda elimi tuttuðunu hayal et... Ýste beni... Göreceksin ki sevginin aþamayacaðý engel yoktur!

Papatya, Nilüferin dediðini yaptý.
Yalnýzca ama yalnýzca unun hayalini doldurdu tüm benliðine. Kendini güzeller güzeli çiçeðinin yanýnda farzetti. Ýstedi... Ýstedi...

-Aç gözlerini! dedi nilifer.
Papatya þaþkýnlýk içindeydi gözlerini açtýðýnda. Sevgili çiçeðinin yanýnda, gölün sularý içinde bir nilüfer çiçeðiydi artýk oda

Sevmek...
Ýstemek...
Hayal etmek...
Ýnanmak...
Olmayacak þey yoktur!
Eðer ki; bu duygulara sahipseniz...