IRAKLI FATIMA

(Þiirsel Öykü)

Adý Fatýma yedi yaþýnda
Yirminci yüzyýlýn baþýnda
Kerbela çölünün tam ortasýnda
Hasta anasýyla yaþardý Fatýma
Babasýný savaþta kaybetmiþti
Onun hiç sarý çizmeleri olmadý
Beyaz çiçekli elbisesi
Oyuncak bebeði, eteði
Sadece okumaktý tek isteði
Fatýma yoksul bir köy çocuðu
Kerbela çölünde yeni yeþeren
Umutla büyüyen gül tomurcuðu
O yýl, okula baþladý
Kara önlük içinde beyaz yakalýk
Yamalý bezden yapýlmýþ okul çantasý
Komþusunun verdiði beyaz elbise
Ne kadar da yakýþmýþtý ona
Yýrtýk ayakkabýlarýndan utansa da
Mutluydu,çünkü okula gidiyordu
Okumayý yazmayý öðreniyordu
Biraz korku biraz sevinç
Yirminci yüzyýlýn baþýnda
Tank seslerinin arasýnda
Savaþýn tam ortasýnda
Iraklý bir kýz çocuðu Fatýma
Bir okul dönüþünde
Bomba atan jetleri
Yanan evleri
Kan içinde cesetleri
Telaþla koþuþturan
Aðlayan insanlarý gördü
Kuþlar gökyüzünü
Mermilere býrakmýþ
Krizantemler, kasýmpatýlarý yerine
Barut ve kan kokuyordu etraf
Savaþ çýktý dediler
Küçücük hayal dünyasýnda
Oyuncak bebeklerin
Çiçekli elbiselerin
Birde þehit babasýnýn
Hayaliyle yaþardý Fatýma
Savaþ nedir? Ölüm nedir? bilmezdi
Bunlarý okulda öðretmemiþlerdi
Anlam verememiþti bu olanlara
Anasýnýn mis kokan kucaðýna sýðýndý
O geceyi karanlýkta geçirdiler
Yeni günün habercisi sabah güneþi
Yeni umutlarla doðmuþtu
Beyaz elbisesini giydi kefen misali
Erkenden pazara gittiler, anasýyla
Nerden bilebilirdi ki mezara gittiðini
Ýçi kýpýr kýpýrdý, mutluydu
Öðretmenine bir demet kasýmpatý
Titrek elleriyle yazmak için kalem
Kokulu silgi, yýldýzlý toka
Kýrmýzý kurdele, güzel bir çanta
Çeyizine birkaç örtü alacaktý
Önce kasýmpatýlarý aldý, sonra kalemi
Çanta almaya gittikleri anda
Büyük bir patlama oldu
Füze düþmüþtü umutlarýn üstüne
Kanlar içindeydi Fatýma
Beyaz elbisesi kýrmýzýya dönüþtü
Hala yaþýyordu, sol yaný sýzlýyordu
Hava çok sýcaktý ama o üþüyordu
Anasýna sarýldý son bir umutla
Gökten bir melek indi
Haydi gidiyoruz dedi
Bir eli anasýnýn elindeyken
Diðeriyle kasýmpatýlarý sýký sýký tuttu
Yanaðýnda kuruyan gözyaþýyla
Son nefesini
Anasýnýn kucaðýnda verdi.
O gün elli dört can yanmýþtý
Kristal kadehlerin içinde
Kan rengi þaraplar içildi
Olmayan þereflerine kadeh tokuþturdular
Açýklama yaptý bunu yapanlar
"Yanlýþlýkla oldu" dediler.
Ne rahat söylediler
Yetim kalan çocuklarý
Kapanan ocaklarý düþünmediler
Önce biraz kýnandýlar
Sonra alkýþlandýlar.
Puþt'muydu neydi o devletin baþkaný
Diðer bir adýyla insan kasabý
Hiç üzülme Fatýma, baþýný öne eðme
Sen þehitsin, þehit kýzý
Mahþerde ödenecek bu zulümün hesabý.