benim olduðum senin olmadýðýn
geceler ve þehirler beni öyle hýrpaladý ki
artýk ne gücüm kaldý seni çaðýrmaya
ne de kalkýp yanýna gelmeye...
sesimi öyle yükselttimki sana olan hýrsýmdan insanlara
artýk ne sesim kaldý "gel" diyecek
ne de merakým "nerelerdeydin bunca zaman" bilecek
öyle çok geçtim ki yürüdüðümüz yollardan
artýk ne derman var dizlerimde adým atacak
ne de senden koþup kaçacak...
öyle çok sevdim ki seni yokluðunda bile, kalbimdeki hayalinle,
artýk ne sevgi kaldý içimde seni sevecek
ne de yeni birine umut verecek....
sen kaybettiklerimi kazanmanýn mutluluðunu yaþayacaðýna
kazanabileceklerini kaybettiðine yan....
ben de artýk ne kazanacak güzellik
ne de kaybadecek iyilik kaldý inan...