Çok sözler söylendi uzak býrakýlan umutlara,
sahipsiz kaldýkça gözlerindeki ýþýk
törpüsü zaman kahvehanesinde içilen koyu çay
korkusu ölüme çýrýlçýplak gitme öyküsünden sonra
sonunda hesapsýz intihar mektuplarýný koyup mavi düþüncelere
soluk bir kaç resmine bakma nöbetlerine bölündü akþamlar

Ey yüksek kaldýrýmlara atanan adalet kýlýcý!
kesme baþýmýzý tadýna varamadan ýstýrabýn
terkedenler ruhlarýný satmadan önce

Bir fahiþenin kasýklarýnda sönünce mum ýþýðý
bütün günahlarýný örter mi hayatýn karanlýk?
ama çiçekçinin zavallý bakýþlarýna karýþýr
eðik baþlarý sevdaya uzak akþamlarýn gölgesinde
bir çocuðun aðlamalarý duyulmadan sabah olur
vesaire ...

Benim yüreðim dayanmaz gerçek hikayelere
iþte bu yüzden yalnýz aþk þiirleri yazarým kara deftere.