Senden habersiz akþamlarýn ortasýnda
Aþký ellerimle boðduðum o zamanlar
Bir pervanenin ateþe aþký kadar
Ölüme uçmaya hevesli olduðum zamanlar
Bakirliðin umudu gezinirdi yüreðimde
Her gece düþlerime taþýrdý seni
Beyaz giysin masum yüzün gözlerindeki hüzün
Tuttuðum zaman ellerini tebessümün
Sevgiyi ellerimle tutacaðýma inandýrýrdý beni

Þimdilerde sonsuz okyanusun ortasýnda
Büyük dalgalara býraktým bedenimi
Ve hala bir deniz kýzý olup beni
Kurtarmaný bekleyecek kadar
Hesapsýz ve anlamsýzým.

Her saniye seni soluyan akþamlarýn ortasýnda
Aþký ellerime sýðdýramadýðým bu zamanlar
Umudumu boðmak için tenha bir yer aradýðým
Uzun yol þileplerine imrendiðim zamanlar
Sensiz düþlerin peþinde dolaþtýðým
Hayalinle dolu bu kuyudan çýkmak için
Çýrpýndýðým bu zamanlar
Kurtuluþum son sözlerin olur, kopardýðým
Son yaprak gibi bu en ince aþk romanýndan..

Biliyorum,
Asýrlardýr umutsuz aþklarýn bestesidir hayat
Geceler saçlarýna deðen rüzgarýn sessizliði
Sabah güzelliðine vuran güneþin sensizliðidir
Hüzün denizini besleyen en büyük damar
Gözyaþlarýdýr acýmasýz bulut gözlerinden sonra yaðan
Ve bu zamanlar açmak üzeredir ayrýlýk çiçekleri

Anladým,
Zamaný geldi kurak bahçesine girmenin aþkýn
Öldürmelisin sevgi tomurcuklarýný biriktirdiðin
Bitti artýk geçti tükendi sevda mevsimin
Topla utangaç umutlarýný gidiyoruz
Yalnýzlýðýn sinsi dikenli kollarýna.
Orada ne öldüren sözler yetiþir
Ne karþýlýksýz sevda gülleri
Bir unutkanlýk otu, bir taþ kalp çiçeði.