Dünya medyasýna baktýðýmýzda gündemin bir numaralý konusunun Afganistan'a yapýlan operasyon olduðunu görüyoruz. Türkiye özeline bakýldýðýnda da, arada bir baþka konulara deðinilse de, manþetlerin savaþa ayrýldýðýný söyleyebiliriz. Peki Türkiye'nin gündemi gerçekten Afganistan'daki savaþ mý? Þöyle söyleyelim, savaþýn Türkiye için hayatiyeti ne kadardýr? Sokaða çýktýðýmýzda gördüðümüz insanlar fakir Afganlýlar'la zengin Amerikalýlar'ýn savaþýný mý konuþuyorlar?

Savaþý sadece medya, politikacýlar ve biraz da ekonomistler konuþuyor. Peki ya halk? Halkýn derdi bambaþka. Þubat sonunda su yüzüne çýkan ekonomik kriz, savaþ ve basiretsiz yönetim gibi çeþitli etkenlerin de etkisiyle, artýk insanlarýn boðazlarýný sýkacak konuma geldi. Zaten iþsiz sayýsý fazla olan Türkiye, arka arkaya gelen iþten çýkarmalarla, her geçen gün fakirleþiyor. Bunca þeye raðmen hâlâ iþinde kalmayý baþaranlar þanslý diye düþünüyor olabilirsiniz. Ama öyle deðil. Politikacýlar kendi çýkarlarý için "fazla mesai" yaparken, iþçilerin tek umutlarý, gelecekleriyle oynanýyor. Çalýþanlarýn çoðunun sigorta primleri ödenmiyor, maaþlarý zamanýnda verilmiyor ya da eksik veriliyor. Ýnsanlar iþe gidecek yol parasý bile bulamayacak durumdalar. Daha da kötüsü, yasayla sigortasýz iþçi çalýþtýrmak yasakken, bazý iþverenler iþçileri sigortasýz çalýþmaya zorluyorlar. Vergilerin artmasý, art arda gelen zamlarý hiç saymýyoruz bile, bunlar zaten alýþkýn olduðumuz þeyler. Türk toplumunun yüzde 20'lik bir kesimi için bu anlattýklarýmýz "tamamen duygusal" ya da abartý gelebilir. Eðer geriye kalan yüzde 80'lik kesimi görmezden gelirseniz, evet biz "tamamen duygusalýz" ve "abartýyoruz". Mahatma Gandhi'nin bir sözüyle yazýmýzý bitirelim: "Bir konuda karar verirken, karþýnýza ömrünüzde gördüðünüz en yoksul insanýn resmini koyun, bu kararýn ona yardýmcý olup olmayacaðýný kendinize sorun. Eðer cevap olumluysa, o kararý hiç düþünmeden verin."