Ýçimdekileri yitirdim... Tün anlarýmý, tüm duygularýmý gecede yýldýzlara teslimetmiþ olmalýyým. Gözlerimi sýmsýký kapadýðýmda büyük bir boþluktan baþkasý yok iþte... Hatta güneþ olduðunu söyledikleri parlaklýðýn tenimi yakýþýný bile garipsedim bu sabah. Geçtiðim yollarda ayaklarýma esir, nereye gittiðimi bilmeden dalmýþým bu sabah o kalabalýða... Yüksek sesle seslenenlerden öðrendim adýmýn ebru olduðunu. Ne demek ki acaba... ebru...

Üzerimdeki kýyafetleri kim giydirdi bana hatýrlamýyorum. En son uyumuþ olmalýyým herhalde. Gözlerini uzun süre kapayanlara uyuyor diyorlar çünkü yýldýz dedikleri þeyler boþluðu kaplayýnca. Parlaklýk çýkýnca da sabah... Ýnanýlmaz bir koþuþturmaca sonrasý... Önce duþ; hani utanarak girdiðin kabinden yaðmura benzer bir þey akýyor ya baþýndan aþaðýya... En çokta onu sevdim bu sabah... Ne olduðunu bilmediðim bir koku yayýlýyordu o ýslak þeyden. Evde babam olduðunu söyleyen esmer adamýn “ su kokmaz” demesiyle þaþýrdým kaldým oysa ki... Galiba beni kandýrýyor. Ben bu kadar açýk renkliyken o nasýl bu kadar koyu ki... Ya kýz kardeþim olduðunu iddia eden o býcýr býcýr, pýrýl pýrýl kýz... Yok yok... Kesin bu iþte bir iþ var...

Bana tek tanýdýk gelen o evde, odam olduðunu söyledikleri yer... Duvarlarýna uzun uzun baktýðýmda, sanki bana bir þeyler anlatan yüzler beliriveriyor birden. Gözlerimi kýrpýþtýrdýðým an kayboluyorlar aniden. Ama beni çaðýran bir þeyler var o dört duvar arasýnda. Dolabýn yanýndan geçerken, kapýya sýkýþmýþ bir gömleðin kolunu tenimde hissediþimde garip deðil mi... Yataðýn sýcaklýðý... Aynanýn eski bir dost gibi gülümseyiþi... Perdenin saçlarýmý yalarcasýna esintiye kapýlmasý... Çekmecelerdeki koku... Evet evet, uyuduysam bir gece önce, kesin burada geçirmiþ olmalýyým yýldýzlý geceyi...

Peki þimdiki bu boþlukta neyin nesi... Oturduðum bu masaya beni kim getirdi ki... Ben bu tuþlarý basýp da ne yapýyorum ki... Her halde hepsinin bir anlamý var. Bilmeden de olsa bir þeyler yapýyorum iþte. Kýrmýzýya boyadýðým parmaðýmýn sert kýsýmlarý, sürekli üzerinde onlarca garip þekil olan bu þeyin üstünde dolaþýp, tuhaf ama ritmik týkýrtýlar çýkarýyor... Garip olsa çevremde bana “ebru haným, hayýrdýr ne yapýyorsun” diyen biri çýkardý her halde. Bu normal bir þey olsa gerek... Sabah bana ikram edilen sýcak siyah þey gibi... Ama keþke aðzýmýn içindeki et parçasýný acýtmadan söyleselerdi yavaþça yudumlayacaðýmý... Neyse; hoþuma gitti ama. Ha bir de þu çantamdan ne zaman çýkardýðýmý hatýrlamadýðým þeyle çok güzel oluyor. Duman ve sýcak... Uyumlu bir ikili galiba... Babam ve bana hiç benzemiyor... :)

Þimdi dikkat ettim de güneþ yer deðiþtirmiþ... Her halde saat dedikleri tik tak ile aralarýnda kimsenin bilmediði gizli bir iliþki var. Acaba benimde gizli bir iliþkim var mý ki... Ya da her ne olursa olsun unutamayacaðým biri... Tanýdýk bir yüz... Tanýdýk bir bakýþ... Her þeyi bana unutturan ne acaba... Ne yaþadým kim bilir... Belki de; bu gün sokakta gördüðüm kedi gibi bir yerde öylece kýpýrdaman yatýyorum. Çünkü bu ne yapýyor þimdi dediðimde; o hiç bilmediði bir yere gitti demiþti beyaz saçlý bir teyze. Belki bende hiç bilmediðim bir yere, bildiðim ama þimdi öylece yattýðým bir yerden geldim...