Karanlýk bir dehlizden bilinmezliðe doðru hýzla yol alan ruh halimin yansýmalarýný iþlemek isterdim. Buna hangi kelimelerin ne gibi bir birlikteliði anlam kazandýrýr bilemiyorum. Yine de ardý-sýra dökülen sözcüklerin akýþýna býrakmak istiyorum kendimi.

Bazen bir türkünün en gamlý ezgisinde buluyorum kendimi, bazen de bir arap atýnýn dolu dizgin rüzgarý teninde hissetmesinde... Bir bakmýþým elim anlam kazanmýþ sevgilinin teninde, bazen de anlamsýz boðulur gözbebeklerim; takýlýr kalýrlar bir duanýn ötesine. Baþak tarlalarýnýn altýn esintisini andýrýr yarin gözyaþlarý bazen, bazen de "dokunsam incinecek" türünden nazlý bir hava estirir. Olur-olmaz zamanlarda tutkular söze gelir...

Ýliklerin duygularý saklayacaðýný hiç düþünür müydün? Ya soluklarýndaki kesintilerde O\'nsuzluðun barýndýðýný? Ve yahut hiç düþündün mü damaklarýnda -bilmeden- yakalamaya çalýþtýðýn tadýn sahibinin o olduðunu? Belki daha derinlerde saklý tanýmlar. Belki göz önünde duruyor görülmeyen. Her nasýlsa bir yaným darmadaðýn olur turkuaz gecelerde... Nasýl sýðdýrýrým kelimelere bilemiyorum. Þimdi kýsa, anlýk duygu yoðunluðumu söze döküyorum.

Gecenin deminde kývama geliyorum. Karanlýk gözlerimi açýk tutmamý saðlýyor. Ýçimde bir deprem; içim mangaldaki kor gibi bir yürek taþýyor. Ruhum taþmak istiyor bedenimden; ulaþýlmaz diyarlarýn aðaç gölgelerinde saklanmak istiyor. Ellerim boþlukta kalýyor her defasýnda; hiç bir canlý denizde bu kadar çaresiz kalmamýþtý... Anýlarým sürüklüyor beni zamanda yolculuða; gitmek istemiyorum. Bir kez daha dudaklarýmýn kavruk bir topraðýn yüzüne benzediðini hissetmek istemiyorum. Gözlerimin, en güzel renklerden uzak kalýþýnýn yansýmasýný istemiyorum.
Bir þiirin, sessizlikte bir buðu gibi içime akmasýný duyumsamak istemiyorum. Anla iþte; bir yanýmýn kanamasýný artýk istemiyorum.

Bir sigara yakýyorum sonra, þair der ya : "dumaný cevahire deðer!" O türden iþte... Fütursuzca savuruyorum dumanýný... Dost elinden bir türkü okuyorum gecenin lacivert göðüne. Bir balýk oluyorum suda yan giden, ya da bir turna oluyorum sýlaya hasret. Sonrasýnda, sonrasýnda daðlanýyor yine, yeniden yüreðim... Ne fayda!..