Umudun gölgesinde bekledim seni,
ve ölümün, ve dumanýn,
içimde yanan yüreðimin.
yüreðim sana hasretti
sana yangýn, sana vurgun
ve köz oluyordu ve duman
birden donardý alevler
sen belirince nurun gözlerimde
ve yüreðimde sönerdi yangýn
içim cývýl-cývýl
heryerde yeþil rengarenk
o hain taburun bahçesine dönerdi
gözlerin bir söðüt yapraðý
ince, keskin ve narin
seni beklemenin hediyesidir
yüreðimdeki sevinç hediyendir.

beklerdim seni
beyaz þapka giymiþ kardan
ve etekleri yeþil
daðlarýn ardýnda
bekledim seni
ýssýz dar bir konutta
yanýmdan geçen
dünya; evi sýrtýnda
birde hama böcekleri
ve onlar misafir deðildi
benden önce
burdaydýlar, bu hücrede.

bekledim seni
ýssýz hücremde
aklaþmýþtý sakalým,
saçlarým evvelden aktý.
içim gençti, deliydi.
maðrur;
kýnýndan çýkmýþ bir kýlýç
ve yüreðinle
bir olmak için bekleyen
bir hançer gibi hazýrdý
ve tetikti.

yüreðim gençliðin sesiydi
susmuþ, vurulmuþ
lal ve saðýr gençliðim
umudun gölgesinde bekledik
ben "yazar"dým
onlar "okur"du
onlar söylerdi
ben yazardým.

beklerdim seni
her dýþarý çýktýðýnda
dönmez diyeydi korkum,
dönerdin.
yüreðim kendinden emin
sana sarýlýrdý.
gençliðe sarýlýr gibi,
ölümden kaçar gibi.

bekledim seni
kavgam bitene kadar
bilirsin hýrçýnlýðýmý,
bilirsin sebebini,
kavgamdan geçmezliðimi
seni istedim, seni bekledim.
bekledim seni.