Mutlu insanlar tatlý þeylerden söz ederler. -Goethe
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Selam günlük, ……………………………… Bir yer var bir yer Bilmiyorum Her þeyi söylemek mümkün Dediler Hisset, orada, bak, gör, al, sakla Bakýyorum, göremiyorum Elimi uzatýyorum, hissedemiyorum.. Acaba yalan mý söylediler.. Bir yer var bir yer.. Bilmiyorum.. Kendime yalan söylemekten býkmýþým Acaba biliyor muyum? Bir yer var mý? ……………………………… Umutsuz daðlardan yeis tepelerine koþuyorum. Ýçimde garip bir his, her an galeyana gelmem mümkün… Bir yanardaðda kýzdýrmýþlar ruhumu sanki.. Tutacaðým ellerim mi kirli yoksa ellerim mi kirleniyor habire tutmaktan bilemiyorum… Karanlýk… Karanlýk… Iþýk gelince silinen varlýk.. Ruhumu karanlýklara emanet edeli, ýþýk kendine küfrediyor.. Ya da karanlýk yalan fýsýldýyor.. Neredeyim ben? Ayaðýmýn altýnda kayan ne? Kimim ben? Cehalet mutluluk mu? Ben bilmiþlik sendromlarý geçirirken cehalet içinde deðil miyim? O zaman neden mutlu deðilim? Mutluluk izafi mi? Mutlu olduðumun mu farkýn da deðilim yoksa? Acý nedir? Acý can evime çivi çakan kiracý mý hakkaten? Silkinmek mümkün deðil mi yoksa ondan? Acý çeken mutlu olamaz mý? Ya mutlu olan.. Hayatým, hayatým..?! Kafamda bir ses durmadan uðulduyor. Duruyorum. Susuyorum. Dinliyorum. Anlamýyorum ne diyor?! Umut daðýtan Noel babanýn sepetinde kendisi için bir þey var mýdýr? Kendi derdine derman bulamayan doktor var mýdýr? Neler hisseder acaba? Çok zor deðil günlüðüm ben neler hissediyorum sence, onu.. Yýl sonu mu yýl baþý mý? Keder mi sevinç mi dersen? Herkeste bir sevinç.. Tersten bakýnca ne de bir garip hayat? Ne bir hýrçýn yürüyor insanýn üstüne.. boðulmamak için yüzmeyi bilmek yeter mi sence? Uzaktan bakýnca görülmeyen karýncalar gene de çalýþmaya devam etmiyorlar mý? Bazý þeyleri bilmememiz, onlarýn olmadýðý anlamýna gelmez ki..! Ya bilmediðimiz þeylerden sorumlu muyuz illaki? Ya bildiklerimiz..! Kar yaðýnca bu þehre her þey beyaza boyanýr. Ressam yapar gene yapacaðýný.. bizse sadece susarýz.. bazen konuþuruz da.. ölüm karlar altýnda saklanmaz her zaman. Bazen konuþtur bizi.. acý çekince mi konuþmak lazým illa ki.. Beynimin kývrýmlarýnda dolaþmak isterdim. Hayalimde yaþamak isterdim. Þeytanla yüzleþmek, cennete girmek isterdim. Ama sadece kar yaðar fikirlerime. Kentin altýnda kalýr ölüm.. Uzaklardan bir ses duyarým sonra tam kulaðýmda çýnlar. Ýlla eski radyolar mý olur kitaplarda dijital walkmanler neden olmaz? Bir walkmanden bir þarký heyecana verir ruhumu. Bir türkü de bastýrýr heyecanýmý. Uzaktan bir ses duyarým sonra. Aþka inanmadýðýmý itiraf ederim. Dudaklarýmda unutmaya yüz tutmuþ bir dua belirir. Kendimi hesaba çekerim. Dünya çaðýrýr beni. Ardýndan baþka bir þarký, elimle gözümü kapatýr. Susarým. Bir bir dökülür eski bir evin sývalarý Bir bir dökülür çaðlayanda gülümseyen damlalar Bir bir dökülür uzaklarda sessizce kelimeler Bir bir dökülür saçýmdan kepekler, sokaklarda bir köpeðin havlamalarý.. Sonra þafaða karþý çok az insan güneþi seyrederken, birbirlerine bakarlar. Ne derler acaba o çok az insanlar..? Bir bir dökülür ýþýklar yüreklere þafakta Bir bir dökülür karanlýklar ruhlardan Bir bir dökülür ýþýða karþý dualar Bir bir dökülür gözyaþým aðýdý unutmuþken Tanrý’yý gördüðünü iddia eden var mý acaba? Ya da birbirinin gözünde güneþi gören? Ya bize yalan söyleseler görenler, kim inanmaz? Ve ben de büyüyorum günlük.. Bedenimin tuzruhu ne? Ruhumun ilacý? Ben; kaçarken beni kovalayanýn kim olduðunu bilmemenin þaþkýnlýðýný yaþayan divane, sense dert dinlerken aðlayan mürekkep.. Bilmiyorum. Ama neyi? Bilmediðim bir þey nasýl olur da beni bu kadar üzer? Nedir senin derdin ha?! Bacaðýndan vurulup sakat gezen mi olmalýsýn? Neyse her þeyi boþ ver þimdi.. Ne demiþtim? Uzun zamandýr sana yazmak istiyordum. Bazen çaresizlik içinde kývranýyorum. Sana o kadar ihtiyacým oluyor ki.. Tutunduðum dallarý kýran arkadaþlarýma ne desem ki.. Beni felakete atan nefsime.. Kalem sen ve ben diyorum her zaman üç sýrdaþ, üç yoldaþ… Ayný yolda yollarýný kaybetmiþ üç seyyah… Sen ve kalem, benim yol ayrýmýnda son kez gözlerinize, yüreðinize ve kendime bakabileceðim dostlarýmsýnýz. Yalnýz olduðum anlarda benle sohbet eden dostlarým. Kaybolmuþluðumuzu kime þikayet edelim? Sorularýmýzý kime soralým? Kýskanmaya hakkýmýz var mý peki? Kendimizi uçuruma attýktan sonra dipten tepede eðlenenleri? Ýçimde büyüyor bu çocuk! Çocuk umut veriyor. Ama çocuk çok yalan söyledi þimdiye kadar. Ýnanmak çocuða ne inandýrýcý! Çocuk! Senin elinden ben tutmadým mý? Hep yürümeyi ben öðretmedim mi sana? Ne diye alay edersin þimdi benle bacaðým sakat diye.. Çocuk! Sen umutsun bana.. ne var þu batmýþ güneþin altýnda þafaða kadar benle kal! Ne olur yüz çevirme benden… Korkuyorum yalnýzlýktan, sevdiðim kadar. Çocuk! Ellerimden tut ne var? Bu gece çok karanlýk olacak.. Bi daha bana masum masum gül... Güller açsýn gül yüzünde. Ama ne garip ki çocuk.. Kimseye güvenim kalmadý artýk.. Olsun sen gene yalan söyle bana gene kandýr beni.. Ama yarý yolda býrakma. Beynimde bir ses büyüyor. Bu mevsim bahar.. Ama gece.. Sen benim neþeli çocukluðum.. Sen yürekten günlerim.. Bir bardak çay.. Birkaç kelime muhabbet.. Uzleti seven ruhumun nefsime vurduðu kemendle göðe yaklaþtýðým günler. Çocuk… Sen de kimsin? Oysa günlüðüm, kalemim ve ben sorularýmýzý tartýþa tartýþa arýyorduk yolu.. Sen de kimsin? Peki kim olduðunu biliyorum.. Senden içeri sen var mý peki? Kalemden, en büyük silahýmý çýkaracaðým bir gün.. Biliyorsun deðil mi hala hazýrlanmakla meþgulüm. Þafaða yetiþtirebilirsem eðer, sana da söz güneþe giderken seni de götüreceðim. Günlerim soluyor. saatlerim soluyor. bana bir þeyler oluyor. Þayet sanaldan gerçeðe geçiþ yapabilirsem, fikirlerim hareket olursa, güneþim hakkaten… Biliyor musun ne olacak..? Ben de bilmiyorum.. Sadece bir yer var bir yer.. Az kaldý.. Doðru uzakta ama az kaldý. Her þeyi söylemek mümkün.. Yeter ki bir þeyler söyleyebileceðin birilerini götür yanýnda.. Beni yalnýz býrakmayacaðýna söz vereceðini biliyorum. Ama sözünü tutmazsýn diye senden yemin istemiyorum. Uzakta ama az kaldý.. Çok yakýn ama yürümem gerek.. Dur, hisset, orada, bak, gör, al, sakla.. Ellerimi uzatýyorum hissedeceðim ama daha yeni doðmuþsun çocuk biraz büyümem gerek.. Yeis bataðýndayým þimdi ama karlý daðlardan kurtuldum. Sadece inanmak kalýyor geriye minik bir umuda.. Dört kiþi olduk günlük... Merhaba de… Sabaha az kaldý… Büyümem gerek… çaðatay
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © cagatay, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |