Günü geceye beraber baðladýðýmýz günlerde
Ýçimdeki sonsuz gurbet hissettirince kendini.
Ýstemezdim uyanacaðýn uykulara dalmaný.
Yorgun baþýn kucaðýmdayken gözlerini yummanla
Yaþadýðýmýz ayrýlýða dayanamazken.
Hiç açýlmayan göz kapaklarýnýn arasýndan,
Ýçime akan yeþil ýþýðý göremiyorum senelerdir ben.

Gümüþ renkli gülüþlerini özlüyorum bu nisan akþamlarýnda.
Gülmüyorsun, ýþýldamýyor gecelerim.
Kollarýnda ki ilkbahar geceleri geldi bu kokularla,

Yüzümü tokatlayan rüzgarýn kokusunda sen!
Acýsýnda ayrýlýðýn.
Bahar kokuyor, caným yanýyor.
Gönlüm yeni sevdalardan korkuyor.
Dünya dönüyor, sevdiðim dönmüyor,

Karýncalarý uyandýran bu havalarda.
Yokluðun var ya...
Derin uykusundan uyanmayan sana seslendiriyor.
Kalk sevgilim kalk...!! her þeye can geliyor.
Ýçimde ki, doðada ki kýpýrtý canýmý yakýyor.

Benim olmayan bir bebeðe beslediðim annelik duygusu gibi,
Aðladýðý an kucaðýmda, hiç sevilmemiþ hissediyorum kendimi,
Sevmekten vazgeçmiyorum onu da, senin gibi.

Rüzgarda titreyen erik çiçeðine benzerliði hayatýmýn,
Eþi önce düþenin acýsýný hissedebilmek.
Meyveye dönmüþ aðaçta tek çiçek kalmak.
Ne acýymýþ.

Doða canlanýrken,
Toprak yeþerirken.
Topraktan gözlerin fýþkýrýyor sanýyorum.
Papatyalarý koparmýyorum sevmediðimden deðil.
Çok sevdiðimden.
Þimdi esen yellerle bir selam gönderiyorum.
Nereye gider bu rüzgar, bu selam bilmiyorum.
Ölüm yolu kaç saat sürer, çýksam yola bu bahar.
Kaç baharýmý alýr yollar.
Sevda denizinde hiç boðulmadan sana varýr mýyým?
Bilmiyorum.
Bu üçüncü sensiz bahar,
Bu baharda yoksun..
Biliyorum bir daha ki baharda olmayacaksýn.
Ama hep benim.
Hep baharlarda,
Dünya durana dek hep bahar gözlüm kalacaksýn.


07/04/2003
ELÇÝN ORHAN