yürüyordum .. hýzlý hýzlý adýmlarým sanki bir tren vagonunu andýrýyordu.birþeylerden kaçýyordum gibi bir görüntü çiziyordum aniden önüme bir çocuk çýktý.þaþýrmýþtým ne oluyordu anlamadým selpak satmak isteyen bir çocukmuþ meger sinirlendim, kýzdým.baðýrdým hatta.. korku doldu gözleri birden bir bekleyiþ vardý gözlerinde bir hüzün almadan gittimarkama bile bakmadým þimdi çok piþmaným çile dokuduðum bu odada þimdi arkaþým bu hüzün duvarlarý..'' diyordu huzur evindeki o yaþlý nine bayram sabahý...