ýsýtýr baðrýný güneþ
otlarýn, aðaçlarýn, topraðýn
güller yapraklanýr birden
ve
gül gibi bir gül açar: kýrmýzý
uzanýp sana veririm
kokla haydi!
çoðalacaðým.

gölgeler neye benzer ki
bir kýsa, bir uzun, þekilsiz,
kaybolur akþamlarý,
iþte ben caným!
senin gölgen gibi
ayrýlmayacaðým.

iki kartal nasýl yarar gökyüzünü
düþer mavi: biraz sana, biraz bana...
gel!
güneþi koyalým ortasýna
ýsýnacaðým.

sana verdiðim güle
ne oldu ki bir tanem?
rengi solmuþ... olsun!..
aþklar deðil midir ki nedeni
þekil ve tenlerde kaybolmuþ.
yüreðine beni hiç sokmadýn ki
yüreðim seninle dolmuþ.
dur biraz!
aðlayacaðým...