''Tüm mazlum þehirlerin anýsýna.''


Yýkýlmýþ þehirlerden geliyorum
etrafý kýrýk dökük, boynu bükük þehirlerden...


önce insanýn sonra insanlýðýn yok olduðu
yine de insanlarýn dik durmaya çalýþtýðý
kan ve barut kokan, insan kokmayan þehirlerden
Halep'den Þam'dan
Baðdat'dan Basra'dan Kudüs'den
Ramallah'dan El Halil'den...


yýkýlmýþ þehirlerden geliyorum
çocuk oyunlarýnýn kalmadýðý
arabalarýn dahi girmediði dar sokaklardan
ve bir zamanlar
bahçelerinde sohbet eden komþu kadýnlarýn
birbirlerine laf atmalarýnýn unutulduðu
siren ve bomba seslerinden
bebek aðlamalarýnýn bile duyulmadýðý
güzelim þehirlerden...


oysa medeniyet demekti þehir
medeniydi þehirli
medeniyetsizlerin bir türlü anlayamadýðý...


bombalar
o hain alçak kalleþ bombalar
sadece evlerin çatýlarýný duvarlarý deðil
gönülleri de yerle bir ettiler...


hüznümüz büyük
zulüm büyük yoksunluðumuz büyük
yeniden kuracaðýz
yeniden dirilteceðiz yerle bir olan þehirlerimizi
yeniden yapacaðýz evlerimizi
bir tek çocuklarýmýzýn rüyalarý
iþte onlara bir damla etkimiz olmaz
keþke kan doðranmasaydý rüyalarýna
yarým kalmasaydý hayatlarý kadar deðerli umutlarý
güzel hatýralarý geleceðe taþýnsaydý
kucak açsalardý baðýmsýzlýða sevgiye aþka
hep dik dursalardý dik yaþasalardý keþke...