Her sabah erken kalkarým. Benim kalkma saatim, beþ buçuk altý gibidir. Karým da her akþam erken yatmamý söyler ''Þevket yat bak sonra sabah kalkamazsýn.'' diye hep bana laf çakar. Çaksýn ben hiç alýnmam hatta ben de ona karþý saldýrýya geçer, eski bir çakmak reklamýndan esinlenerek ''Çakar çakmaz çakan, çaktýrmadan çakan Ayten.'' derim. O da bana alýnmaz bilirim.



Her zaman yaptýðým gibi o sabah da erken uyandým. Sýkýþmýþtým da, ufak su dökmek için banyoya seðirttim hemen. Rahatladýktan sonra, bir yüzümü yýkayayým da kendime geleyim. Sifonu çektikten sonra doðru aynanýn karþýsýnda ki yerimi aldým. Hay Allah uyku sersemliði herhalde aynada yüzümü göremiyorum. Gözlerimi ovuþturdum, bir daha baktým aynaya... Olamaz ayna da yüzüm görünmüyor, delireceðim þimdi! Ya da delirdim, kafayý yedim sabah sabah... Hemen elimi yüzüme götürdüm, burnum, kulaklarým, gözlerim, saçlarým yerinde duruyor, evet evet yerinde hepsi... Lakin ayna da ne burnumu, ne kulaklarýmý, ne gözlerimi, saçlarýmý hiç birini göremiyorum. Ýnanýlmaz bir þey bu...



Düþün bakalým Þevket son zamanlarda iþ yerinde birilerine yüzsüzlük yaptýn sebep ile de yüzün kayboldu belki de... ''Hmmm evet evet arkadaþým Ýsmail dýþarýdan yemek söylemiþti geçenlerde, ben de yüzsüzlük olsun diye gittim yemeðine ortak olmuþtum, belki de ondandýr.''



Yok be, yok ondan deðildir. Her zaman da yemem zaten onun yemeðini o günöyle bir esmiþti. Dur bir daha düþüneyim. Yine geçenlerde yüzsüzlük edip de arkadaþýn arabasýný istemiþtim, o da verdi ama ''Son defa veriyorum bak Þevket lütfen bir daha isteme benden araba dediydi.'' O olaydan sonra mý kaybetmiþtim ben yoksa yüzümü...



Hayýr ama elliyorum gözümü, kulaklarýmý, burnumu hepsi yerli yerinde de aynada niye görünmüyorlar onu bir türlü anlayamýyorum. Yoksa Pamuk Prenses Masalýnda ki gibi ''Ayna ayna söyle bana benden daha yüzsüz kim var bu dünya da?'' diye soru mu sorsam aynaya bilemiyorum?



Þimdi böyle dýþarý çýksam herhalde beni gören her insan, arkadaþým, dostum da kaçacak delik arayacak, çýðlýk çýðlýða uzaklaþacak benden. Belki de polise jandarmaya denk gelirim göz altýna da alabilirler beni o da ihtimal dahilinde...



Sabah da daha çok erken, karýma ve çocuklarýma da görünmemeliyim böyle, neme lazým? Acaba diyorum kapýda bir yerlerde düþürmüþ de olabilir miyim yüzümü? Aman Allah'ým neler saçmalýyorum ben yahu! Yüzüm düþse farkýna varmaz mýyým? Hayýr bir de yüz düþer mi böyle pattadanak? Hadi düþtü diyelim, birisi görüp de ''Amca amca yüzünüzü düþürmüþsünüz.'' diye arkamdan koþturmaz mý? Of ki of! Ýçinden çýkamayacaðým galiba bu iþin.



Geçenlerde arkadaþýmýn motosikletini aldým. Elliyi, altmýþý geçmiþtir bu sene Sami kardeþimin motorunu almam. Bakýyorum suratýna, verirken biraz sýkýlýyor, ama bendeniz Þevket yine mýrýn kýrýn edip ve de altýndan girip üstünden çýkýnca mecburen veriyor. Belki de o motorun bir yerinde kaldý yüzümün parçalarý...



Tekrar ellerim ile yüzümü kontrol etmeye baþlýyorum. Yavaþ yavaþ, burnum yerine geliyor gibi, evet evet ayna da görüyorum. Kulaklarýmda geliyor yerine, sonra gözlerim, evet saðda ki geldi, þimdi de solda ki o da geldi, kaþlarým, alným, saçlarým hepsi geliyor bir bir yerine... Yüzümden bana doðru bir ses yankýlanýyor, aðzýmý açmýyorum aslýnda da yüzümden bana doðru biri sesleniyor. ''Bak dostum Þevket, þimdi beni iyi dinle, insanlardan yüzsüzlük edip de her zaman bir þeyler isteme, bir verirler, iki verirler, sonrasýnda da hem onlarýn dostluðunu kaybeder hem de ne istiyorsan alamazsýn. Ýþte yüzsüzlük yaptýðýn için bir müddet ayna da yüzünü göremedin, bunlarý tekrarlar isen yine ayný þeyler gelecek baþýna.'' Þaþýrmýþtýr Þevket ''Sen de kimsin, nereden sesleniyorsun, görünürde bir þey de yok hay Allah kafayý mý yiyorum ben?'' bir müddet sessizlik ortalýðý kaplar. ''Ben senin vicdanýným vicdanýn dikkat et bana ben yýkýlýrsam sen yok olursun, yok.''