Anadolu”dan Geldim...
Anadolu”dan geldim Ýstanbul,
Bir serçe ürkekliði ile gezerim
               caddelerinde,
Dudaklarýmda bir türküdür,
          duyabileceðim ses.
Yorgun gönlümde ne ihtiras, ne heves...
Ne de yarýn için bir ümit kýrýntýsý var.

Anadolu’dan geldim istanbul.
Teneke desenli bavulumu
               açýp baksan,
Bir kaç sabun kokulu çamaþýr, bir kaç çorap,
Ve anamýn koyduðu peynirli dürüm.

Taþ yüklü omuzlarým, bedenim ruhumdan aðýr.
Dalýmda taþýdýðým, Palandöken, Erciyes...

Anadolu’dan geldim Ýstanbul,
Anlarsan beni,
sana söylenecek dertlerim var.
O dertler ki, duyanlar yanar, bilenler aðlar.
Bin yýllýk çilenin elinden kahrolan memleket,
Dört beyinsiz yüzünden periþan olan millet...
Ve umutlarý yýkýlan bir tarih, bir þuur, bir ruh var.

Gönüller huzursuz, dünyalar yýkýk, vicdanlar mahkum,
Ölmeden ölümü arzular herkes...

Anadolu’dan geldim Ýstanbul,
Coþkun ýrmaklarýn yanýbaþý kurak ve susuz.
Ekmeðe muhtaç yavrular uyku bilmez,
Körpecik yürekler, çok zamandýr uykusuz...

Týrnaklar yer deþer,
          tek kuruþ para için,
Bir yanda yamyamlar güruhu,
Vicdansýz ve korkusuz.
En acý veren yaralar kabuk baðlamaz,
En azgýn hekimler bizde,
          yaralarýn merhemi tuz...

Boðazda bir nesil boðulur, sen kayýtsýz bakarken,
Korkarým son çýrpýnýþ, bu en son nefes...

Anadolu’dan geldim Ýstanbul,
Taþlarýna uzandým kaldýrýmlarýn,
Etrafýmda çile dolduran
          sokak mahluklarý...
Yüreðimde,
     fahiþelerin býraktýðý iz...
Bir berbat alemin kucaðýna indim,
Ana sandýðým her kucak rezil, sevgisiz...

Tutkunu olduðum sevdayý elimle boðdum,
Dört hainin yüzünden, üzerime gam yýðdým.

Oturdum kabri baþýna,
          suskundur Fatih Han,
Utancýndan çatlayan, surlar ezgin.
Dinledim saatlerce, yüreðinle halleþip,
Sen, senden habersiz, sükunette dur, bekle,
Senin haline kan aðlarken, bu cihan...

Surlarýn dibinde medfun,
          kirli ayaklarýn tepelediði,
Emmim Ali, dayým Hacý, komþum Osman...
Hangi duygular getirdi,
          onlar, hangi amaca kurban?

Gidiyorum Ýstanbul, geldiðim yere geri,
Gidiyor üzerinden, eksik olsun bir serseri...


                    Hasan Ulusoy