Apartmanýnýzýn bahçesinde sevimli mi sevimli bir it, pardon köpek, bir daha pardon köpek mi dedim; Karabaþ Karabaþ iþte anlayýn caným... Bahçe de süper lüks bir kulübesi var. Tek katlý, tripleks ya da dubleks filan deðil, düz ayak, kapýdan girip kapýdan çýkýyorsun... Kulübe de bazen baðlý, bazen çözüyorlar. Kýþýnda çok soðuk olduðu zaman haliyle içeri giriyor. Her sabah ve her akþam Ahmet Amcasýndan ona bir avuç halis muhlis ithal mama ziyafeti var. Tabi ki teþekkür ediyor caným havlayarak ve kuyruðunu sallayarak, bacaklarýma sürtünerek...




Zaman zaman garajýn kapýsý açýldýðýnda dýþarý da çýktýðý oluyor. Dýþarýsý aslýnda sokak köpekleri ile dolu, dolu da dolu olmasýna bu da korktuðunu belli etmemeye çalýþýyor... Yakýn zamanda kýsýrlaþtýrýldý da... Çocuklar zaten sevmeden duramýyorlar... Benim arabayý gördü mü hýzlýca ve havlayarak gelir yanýma, kuyrukta sürekli hareket halinde tabi ki...




Geçenlerde cumartesi günü kýzý merkezi bir yerden araba ile gidip alacaðýz. Telefonlaþtýk geliyoruz diye, benim arabanýn arka kapýsýný açtým, haným binecek ve biz kýzý almaya gideceðiz. Tam o sýrada Karabaþ dostumuz da geldi arabanýn yanýna, kapýyý da açýk görünce hemen içeri atladý... ''Karabaþ haydi in, dýþarý haydi.'' Yok la diyor illa demiyor.'' Kýz da bekliyor haliyle, telefonlaþtýk daha önce þu saatte alýrýz diye...




Yavaþ yavaþ beni ter basmaya baþladý. Bari Ýngilizce ya da Almanca sesleneyim þuna da o zaman anlar diye de aklýmdan geçiriyorum. Kam hier Karabaþ hadi... Piliz ya Karabaþ piliz... Yok, yok bir de almanca denesek ''Komst du hier, Karabaþ komst du hier. Bitte arkadaþ bitte ya.'' Yok ya, almanca da sökmedi... Rusça seslensem, onu da ben bilmiyorum. Þapa oturduk þimdi iþte, inmeyecek bu arabadan sadece biz seslendikçe cevabý ''Hav hav ve de hev hev.'' Baþka bir kelime bilmez misin sen ya Karabaþ? Ben de ne diyorum ya, köpek iþte baþka ne kelime bilsin ki? Alfabeyi sökecek hali yok ya bu saatten sonra...




Bu Karabaþ zibidisi, arabadan, bin dereden su getirsek de inmedi ben de hanýma ''Dursun arabada kýzý almaya böyle gidelim.'' dedim ve öylece kýzý almaya gittik. Beþ dakika sonra oraya varýnca, kýz arabaya binip de Karabaþý görünce yerlere yattý gülmekten, þoke oldu hem de... Karabaþ da hav hav ve hev hev ile sevincini belli etti... Allah'dan arabanýn kapýsýný açýnca dýþarý kaçmadý da sað salim geri dönebildik. Döndükten sonrada paþa paþa indi ve kulübesine gitti... Demek ki hayvan gezip tozmayý özlemiþ birazda... Þimdi ne zaman arabanýn yanýna gitsem, Karabaþ geldi mi, ''Atla gezelim'' Karabaþ diyorum, o da yine hav hav ve hev hevler ile karþýlýk veriyor...