Sayfalar arasýnda gezindikten sonra günlüðü kapadý, çünkü içindeki hiçliðe giden yol, okumasýný engelliyordu. Aný yaþamak istiyordu, olmuyordu nedense! Her istediðinde ya geçmiþteki kötü bir anýya ya da gelecekte beklediði bir tehlikeye takýlýyordu zihni. Kendini dünyadan silinmiþ gibi hissediyordu; ya da hiç dünyaya gelmemiþ gibi. Faka basmýþ insanýn þaþkýnlýðýný da yaþýyordu sýk sýk. Bu yüzden uykularý da piç olmuþtu. Artýk geç saatlere kadar gözünü kýrpamýyordu.
     Hayattaki farkýndalýðý aramak için düþünce yoluna saptý. Ýçgözlemi denedi olmadý, bir þeyler engelliyordu akýþý. Bir yanlýþlýk vardý yönteminde. Terk etti bunu ve gözleyen deðil gözlenen oldu. Bir anda saf, katkýsýz düþünceler akmaya baþladý. Farkýndalýk bu olmalýydý. Varlýðýn gerçek doðasýna ulaþtýðýný anladýðýnda o farkýndalýk kuþatmýþtý her þeyi. Parçalanamaz, bölünemez, saf, duru bir öz.
     Açýk pencereden içeriye yayýlan hanýmeli kokusunu derin derin çekti ciðerlerine.
     “Öldükten sonra ne olacaðýmý bilmesem de öleceðimi yüzde yüz biliyorum.” dedi.

● ● ●





     BÝR ÖLÜNÜN GÜNLÜÐÜ
19 Eylül
     Gül kaybolmuþ. Doktor üzgünmüþ. Hayýr cevabýndan birkaç gün sonra otele gittiðinde Gül'ü görememiþ, sonraki gitmelerinde de. Resepsiyon görevlisi de, ya nerede olduðunu bilmiyormuþ, ya da bildiði halde tembihlendiði için söylemiyormuþ.
     Aklýna kötü ihtimaller geliyormuþ. Ya üçlü çete Gül'e bir þey yaptýysa, ya yardýma ihtiyacý varsa... Evinin adresini bilmiyor, onu çalýþtýran üçlü çetenin kimler olduðunu bilmiyor, telefonunun numarasýný bilmiyormuþ, sorabileceði kimse de yokmuþ. Son çare olarak, irtibat kurulduðunda Gül'e vermesi için telefon numarasýný ve adresini otel görevlisine býrakmýþ. Gerçi hiç umudu yokmuþ arayacaðýndan ama gene de “Hiç belli olmaz, belki de arar!” diyerek kendine teselli veriyormuþ.
     Bu kadýn, doktorun cinsel güdülerini tatmin etmekle kalmayýp ruhunu da ele geçirmiþ; yokluðunda çektiði acýlar bunun kanýtýymýþ.
13 Aralýk
     Telefon etmemiþ, ama aylar sonra Gül, bir mektup yazmýþ: “Beni arama, kaçmalýydým, kaçtým. Aslýnda bu senin için de gerekliydi. Doðru olaný yaptým. Lütfen üzülme, sana karþý olan duygularým tutkuya dönüþmeden bunu yapmalýydým. Yoksa sadece kendime deðil sana da zararým dokunacaktý. Ve ben bu vebali yüklenemiyeceðimi anladým.”
     Defalarca okumuþ bu kýsa mektubu doktor. Buradan bir ipucu çýkarmaya çalýþmýþ. Hatta zarfý ve üzerindeki silik damgayý incelemiþ. Mektubun gönderildiði postaneyi bile bilse, onun için önemli bir ipucu olabilirmiþ.
     Bundan sonraki hayatýna Gül'süz mü devam edecekti? Bu yaklaþmakta olan sýrlarla dolu bir kaderin ayak sesleri miydi?      Boðazýnda düðümlenen hýçkýrýklara hakim olamamýþ koyvermiþ gözyaþlarýný. Aðladýkça aðlamak istiyormuþ. Neyse ki baþkalarý aðladýðýný görmüyormuþ, bu onu rahatlatýyormuþ.
     Mutlu olmak, acý çekmemek, sevmek ve sevilmek istiyormuþ. Nasýl? Bunun yolunu kendi deneyimleri ile bulmaktan baþka bir çaresi yokmuþ. Þüpheciliði giderek artýyormuþ. Bu halet-i ruhiye içerisinde iken zaten baþka türlü olamazmýþ. Kimsenin onu sevmediðini, ona güvenmediðini, inanmadýðýný sanýyormuþ. Bencildi, bunu o da kabul ediyordu, ama yalancý deðildi, hýrsýz deðildi, saygýsýz hiç deðildi. Her insan gibi o da korku ve umut kýskacýndaydý. Bir korkuya bir umuda gidip geliyordu. Korkuyormuþ Gül'ü bir daha görememekten, ama görme umudunu da yitirmek istemiyormuþ.
     Beyaz bulutlarý yakalasaydý, üzerlerine binip þöyle bir dünya turu yapsaydý! Gezdiði yerlerde gördüðü yangýnlarý bulutlardan su akýtarak söndürseydi, kurak topraklara yaðmur yaðdýrsaydý, susuz hayvanlara ve tabii insanlara su ikram edebilseydi.
23 Aralýk
     Ve doktorun beklediði telefon gelmiþ, tabii telefonunun diðer ucundaki Gül'müþ. Heyecandan kekeliyerek konuþuyormuþ. Daha önceden, aradýðýnda ona ne diyeceðini, nasýl ikna edeceðini defalarca tekrarlayýp ezberlemesine raðmen o sýrada hepsini unutmuþ. Neyse ki Gül'ü telefonda uzun süre tutmayý baþarmýþ da söyleyecekleri aklýna gelmiþ. Gül'ü evine çaðýrmýþ, isterse gelip alabileceðini söylemiþ; Gül gelmesinin sakýncalý olabileceðini ve bunu halledebileceðini belirtmiþ. Gelme saati konusunda bir söz verememiþ, o nedenle merak etmemesini söylemiþ.
     Doktor sevinç içindeymiþ. Evi derleyip toparlamýþ, beklemeye baþlamýþ. Saatler saatleri kovalamýþ, her duyduðu araba sesinde cama koþmuþ ve tabii hayal kýrýklýðý yaþamýþ. Gül geldiðinde saat geceyarýsýný çoktan geçmiþ.
     Gül geceyi ve sonraki günleri orada geçirmiþ; bir daha da o hayata geri dönmemiþ. Doktor onu evlenmek için ikna etmeye çalýþmýþ. O da herkesin bildiði bir hayat kadýný yani orospu olduðunu, böyle bir evlilikle herkesin alay edeceðini, doktorun da zor duruma düþeceðini söyleyip teklifi reddetmiþ.
     Doktor. “Diðer insanlar ne der endiþesi mi yaþýyorsun? Ne derse desinler; onlar zaten diyeceklerini bugüne kadar demediler mi? Sana “orospu” yaftasýný yapýþtýranlar ne diyecekler diye endiþe ettiðin o insanlar deðil mi? Dün söylediðinin, dün yaptýðýnýn tam tersini bugün hiç çekinmeden söyle ve istersen tam zýttý bir davranýþta bulun. Korkma. Ýnsanlarýn çoðu senin ne dediðini çoktan unuttu bile; ne yaptýðýný da unutacaklardýr; unutmayanlar da son söylediklerini belki de hiç dikkate almayacaklardýr. Baþkalarý için deðil, kendin için yaþa!      Sen þimdilerde, gücü tükenmek üzere olan bir avsýn; çünkü kaçýyorsun ve de saklanýyorsun. Avcý mý? Ondan çok var, ama ikisi en önemli: Hayat ve kader. Ben sana birlikte hayat ve kadere direnmeyi teklif ediyorum.” Demiþ.
     Israrý sonuç vermiþ. Nikah hazýrlýklarý baþlamýþ. Resmi evraklardan Gül'ün gerçek adýnýn Asiye olduðunu öðrenmiþ.
25 Aralýk
     Ayný insanlar, farklý zamanlarda neden ayný deðiller; konuþmalarý farklý, gülüþleri farklý, yürüyüþleri farklý diye düþünüyorsun. Gerçekte onlarýn hepsi senin dýþýndaki varlýklardýr. Ve varlýklar algýlandýklarý gibidir, salt gerçek görüntülerinin ne olduðunu bilme imkaný yoktur.
26 Aralýk
     Eþyanýn ruhu var mýdýr? Cansýz olduðuna göre yoktur denirse buna animizm hemen karþý çýkar.
● ● ●
Devam edecek...