Gene gel gel gel. / Ne olursan ol. / ... / Umutsuzluk kapýsý deðil bu kapý. / Nasýlsan öyle gel. -Mevlânâ
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Usta þairimiz Edip Cansever’in bir dizesi; “Bir caz müziði gibi gelip geçiyor hüzün” iþte bu dizeyi de ilk kehribar tanesi gözlerine bakýp da yutkunduðum, içime ateþin düþtüðü o gün not almýþ, yazmýþým defterime… Yýllar geçmiþ ve ben sabýrla anlaþýlmayý ümit ederek yaþamýþ nihayetinde tüm içtenliðimle anlattýklarýmýn anlam bulduðu o gün bu sözü zihnimden geçirip o kýsacýk konuþma sonrasý sevinç gözyaþlarýna boðulmuþtum… Evet… bir caz müziði gibi gelip geçti zaman Leyla… Caz’ýn yaz ile yakýnlýðýný anlatmaya iki sesin benzerliði de yetmiyor biliyorum ama baþka türlü de anlatamýyorum. Yani, yazlar elbette en çok hüzündür. Oysa kýþlar da senin sevdiðin… Hüzün, yazlarý geceden önce gelip yerleþiyor neylersin. Ve konuþuyor sesinde ki billur bir yalnýzlýkla. Akþam Þiirleri’nden ödünç alýnmýþ bir dize: “Yüzüme bak, hüzüne bakmýþ olursun”. Caz da elbette en çok hüzündür. Kara bulutlar altýnda sarý bir yaðmurluða bürünüp gelir. Durur öylece, bakar, konuþmaz. Bazý akþamlar öyledir, susar. Derken rahmetli Al Jarreau abimiz, o uzun kollarýný yana salmýþ, yüzünde dünyalarý umursamaz bir gülümseyiþle söyler: “We’re In This Love Together”. Sesini bütün çalgýlarýn üstüne çýkarýp gülerek, eðlenerek… Yaðmur yaðacakmýþ, yaðsýn… Vakit ilerlemiþ, tükensin! Kendi sesinin aydýnlýðýnda dans eden bir cazcýdan daha mesut kim olabilir deðil mi ya? Hüznün içinden usulca bir sevinç de çýkýp gelir, o sarý yaðmurluklarýn altýnda cennet çukuru gamzenli bir gülümsemedir iþte! Sonra güzelleþir gece… Caz; “Hüzünlü bir bahtiyarlýk” ile þarký söylemenin farklý bir sevincidir ikimiz için… Bir caz müziði gibi gelip geçiyor zaman sevdiðim… Suskun, öylece, bulutlarýn altýnda; gitarýn, saksafonun ve o esmer sesin açtýðý yoldan geceye karýþýp gidiyoruz bu hayatta hem de biraz daha kendimiz, biraz daha bahtiyar olarak herhalde… Biz, hayata hüzünlü bir bahtiyarlýkla gülümseyenler, cazý neden seviyoruz? Çünkü caz, rahatý kaçýklarýn müziði, dünya kollarýna büyük gelenlerin, acýsý koyularýn, sarý bir yaðmurluða bakýp gülümseyenlerin, yolun sonunu göremeyenlerin müziði… Caz bütün rindlerin müziði! Gece, bir caz müziði gibi gülümseyip geçiyor. Ýstanbul’da sensiz kalýp yaþamanýn imkansýzlýðý üstüne konuþmak da hüzünlü þimdi gecenin bu saatinde… Biz böyle bir dille de konuþmayý çoðu kez beceremedik. Böyle ithamlarla, kusur aramalarla, entrikalarý deþmeyle aradýk iletiþim eksikliðimizi… Keþke o dillerle konuþmalarý bilmeseydik… Bizim dilimiz oysa çok yalýn, çok saydam, çok çocuk deðil mi? Bizim dilimiz çocuk dili deðil mi? Bu yüzden ikimizin eteklerinden de hüzün akýyor, yüzümüz kat kat hüzün. Bu yüzden ikimiz de çok aðlýyoruz, çok susuyoruz, çok. Biz, nezaketin, inceliðin, zarafetin dilini bilmeyenleri hiç anlayamamýþtýk. Biz, ruhsuz, kaba, haþin, gardiyan tavýrlý insanlarýn dilinden hiç mi hiç anlamýyoruz. Biz bunlardan hiç anlamayýz deðil mi Leyli… Ýþte biz bu yüzden en çok caz seviyoruz. Biz bunun için masa üstlerimize solgun fotoðraflar koyup, cazýn ardýndan hüzünlü türküler dinliyoruz. Türküler, hatta þarkýlar dinleyip susuyoruz. Susup yine türküler ve þarkýlarý dinlemeye devam ediyoruz… Ýþte biz bunun için telefonda doya doya konuþamadýk, dolu dolu yazýþamadýk, Biz, birbirimize bakmadan, dokunmadan, karýþmadan, içmeden konuþamayýz. Biz, birbirimizin aðzýndan dökülen bir dize þiirde hayat bulur ve onun serinliðinde sabahlarýz. Yalancýlar, kandýranlar, gerçekten aþýk olmayanlar, sevmeyi bilmeyenler, bizi anlamazdý. Biz de onlarý anlamayýz. Biz, birbirimizi görmediðimiz zamanlarda hep birbirimizi düþünürüz. Öyküler biriktiririz anlatmaya. Fotoðraflar ve þiirler biriktiririz. Biz, bir yola çýkarýz, yolda olmanýn sevinciyle tutuþup gezer dolaþýrýz aylak aylak… Zaman, bir caz müziði gibi geçer gittiðimiz her yolda; mesut oluruz. Biz, galiba yazýn kýþa yakýn yanýný seviyoruz en çok, akþamlarýný da. Buðusu üstünde bir þiir gibi caz, o billur sesinle gittin yanýmdan bu takýldý dilime bil istedim… Artýk hüzünlü bir bahtiyar olarak, sana kavuþmuþ olmayý, seni sevmiþ olmayý, sana aþýk olmayý, nefesini koklamayý, o billur sesinin, o kýrýlgan sevinçlerinin içinde kýsa da olsa mutlu ve mesut oldum! Sensiz geçen bu günlerimde, seni nasýl özlediðimi, beklediðimi, nasýl anlatacaðýmý da bilemedim… Hoþça bak kendine…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Yûþa Irmak, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |