Kaç kiþiydik o gün
memleketi kurtarmaya soyunan
bir sen bir ben
Ýsmail Coþkun bir de Recep
Ayþe ile Hüsniye
onlarý da unutmayalým diye
dürtüyor yandaki arkadaþým...

Önce ekonomiyi ele aldýk
memleketi uçurduk fabrikalar kurduk
asgari ücret beþ misli
dur be çocuk dur burasý pek bir hisli
biz de artý deðer martý deðer okurduk
baktýk denize
hakikaten martýnýn kanadý denize deðdi
ekonomi bu her þeye yeðdi...

Bir sen bir ben
Ýsmail Coþkun bir de Recep
sonradan geldi Ayþe ile Hüsniye
turizmi patlatalým dedik
öyle ya bacasýz sanayi
sanma ki sana gelen turist enayi
turiste kazýk atma
ondan sonra kârýný katla da katla...

Petrol çýkarsak fena olmazdý
peþine de doðal gaz ve kömür
oh ne ala zenginlik ne ala ömür...

Anarþiyi bitiririz çok kolay
bir de askerlerimiz ölmese
þehitlik yüce bir makam
kimse onlarý ölü gibi görmese...

Sade biz mi sade biz mi
bu sýralar herkes memleketi kurtarma derdinde
ne planlar ne programlar
yürekten beyinden damlarda damlar...

Tarýmý uçursak dedi biri tek kurtuluþumuz o
biraz domates biber patlýcan
zeytin fýndýk biraz
gel çiftçi kardeþim etme naz
ek biç paraný al haz al haz...

Ne çok severiz biz bu memleketi
ne çok kurtarýrýz uçurumun kenarýndan
laflarý yükleriz peynir gemisine
yakýtý mý yok ne
laflarýmýz nasýlsa çürümez
durur durduðu yerde de bu peynir gemisi de bir türlü yürümez..