Bir
Gerçeklerden sýyrýlýp hayallerde yaþamak mý, yoksa gerçekleri kabullenip hayallere hapsolmak mý? Bu soru uzun süre kafasýný karýþtýrýyordu. Aslýnda bu soru aklýndan geçen yüzlerce sorudan birisiydi sadece. Fakat insaný nasýl da can evinden vuruyordu. Nasýl da Leyla’yý gözbebeklerinden kýskývrak yakalýyor, müthiþ sancýlarla bir boþluða savuruyordu.

Ne istediðini bilmek, ne istediðini bilememekten daha zor olur muydu? Göðüs kafesinin tam ortasýnda yanan bir ateþ, sanki dýþarý çýkmak için gözlerini, aðzýný, burnunu zorluyordu istemsiz… Belki birkaç damla gözyaþýna bürünerek kendini Leyla’nýn sýcak yanaklarýna salýveriyordu. Günleri, geceleri yiyip de doymayan bunalým, birkaç dakikalýk unutkanlýkla onu rahat býrakýyor, en azýndan sancýsýnýn biraz olsun azalmasýna sebep oluyordu. En þiddetli sancýlarý çekerken bile bunu etrafýna belli etmiyordu Leyla. Ruhunun kuvvetli olduðuna inanýyordu. Ümitsizliðe düþmek onu daha yolun baþýnda bitirebilirdi. Kafasýnda bir soru: Leyla ne demek?

Ýki
Leyla, kim bilir belki de hayat, belki de su demekti. Acý, unutkanlýk, bunalým, kaos ve karanlýk da olabilirdi. Leyla gerçek anlamýndan öte bir þeyler taþýmalýydý içinde… Ona yaþadýðý her þeyin kaynaðý gibi geliyordu. Adý belki Elif olsa, Ayþe veya Emine olsa böyle olmayabilirdi. Bunalýmýn kaynaðýný arýyordu. Ýsmi miydi, yoksa ruhu mu? Ruhu isminin kaynaðý, aynasý mýydý? Tam tersi de olabilirdi. Ýsmini öyle dert edinmiþti ki… Çok mükemmel bir isim de olabilirdi. Ama onu böyle karmakarýþýk yapan bir þeyi en sevdiklerinde bile aramalýydý. Sonra, dünyada milyarlarca insan içinde sadece onun düþünceleri mi karýþýktý? Bir tek onun kamburu olamazdý ya bu. Ayný duygulara sahip baþkalarý da olmalýydý. Ýsimleri ne olursa olsun, bu paylaþýlmalýydý. Ya herkes susarsa, sancýlarýný anlatarak dindirmeye çalýþmazsa? O zaman kimsenin birbirinden haberi olmaz; bir ateþ topu gibi kendi kendine durmadan kor gibi yanar dururdu…
Þey yaðmurlarýn sürekli yaðmasý ve havanýn hafif soðumasý için ne yapmalý? Leyla en çok bu ikiliyi severdi…

Üç
Ah, bazen bir rüya, bazen bir hülya, bazen de çok uzun bir film gibi bu Leyla… Þimdi o uzaklarda, çok uzaklarda bile olsa Mecnun’un içini yakmaya devam ediyor Leyla…