Ýþte Bu.

Çok özledim yazmayý.Bugün pozitif elektrikli bir günümdeyim, bu fýrsatý kaçýrmayýp, bir iki satýr yazmak istedim.

Aþktan, umuttan, kendinden vazgeçmiþ insanlarý düþününce, onlar adýna üzülüyorum.Oysa; Aþktan , umuttan hele de kendinden vazgeçmek nasýl da hastalýklý bir hadise .Bu aralar epey yaygýnlaþtý ’Vazgeçtim, artýk sevemem , bitmiþim meðer! ‘ gibi ifadelemeler.Niye bitiyoruz, niye vazgeçiyoruz? Geçmiþin izlerini omuzda taþýyarak, mide kramplarýna girmenin ne alemi var!(Omuzda taþýnan yük, mide krampýna sebep midir? Bilemiyorum ama benim midem aðrýrdý.) Gittiyse gitti, bittiyse bitti. Artýk ayrýlýklarýn yazarý olmak hoþuma gitmiyor.Yeni umutlarýn,yeni heyecanlarýn yoklamalarýný yazmak istiyorum.
Aþktan anlamayan, aþký esir edip boðazlayan insanlar tanýdým.Bu mudur aþk!! dedirten saçma sapan kimlikler gördüm.Her zaman dediðim gibi, kimileri ‘vardý.’ larým arasýndan kimliksiz kaydýýý gitti iþte!Bu nasýl pozitif elektrik demeyin, birazdan pozitif elektriðimi sizlere emanet edip gideceðim.Eee, emanete de iyi bakýlýr bilmem anlatabildim mi..
Hayat o kadar sürprizlerle donanmýþ ki, kimin ne zaman karþýnýza çýkacaðýný ve yaþadýðýnýz duygusallýðýn ne ile noktalanacaðýný bilmek mümkün deðil.Biri gider biri gelir mantýðýnda deðilim ama,mutlaka biri gidince, bir yerlere gizlenmiþ, bir deniz feneri yolunuza ýþýk tutacaktýr .Öyle pembe gözlüklerle, ayaklarým bir karýþ havada geziyor falan da deðilim.Yalnýzca, kan kusmaktan,hayatýn zehrini ikram olarak kabul etmekten býktým artýk! (Kendimi savunur gibi oldu ama .)Deðene deðerince, gidene kaldýðý sürece paha biçmeli.Eski sevgiliden dostta, düþmanda olmaz!
Yeni birini tanýmak, tanýdýkça sevmek dünyanýn en güzel duygularýndan biri.Hadi fýrsat verin kendinize ve karþýnýzdakine..Yaný baþýnýzda, elinizi uzattýðýnýz anda yanýnýzda olan bir Gönül insanýnýz var ise ,ona sevginizi bir kez daha ifade edin hem de hemen, eðer yok ise bakýn çevrenize ne güzel cevherler var ,Ama sevdanýn adam gibisini asilini yaþamalýyýz! Bu altýn kuralýmýz.Hoþça kalýn.