Dudaklarýn kuruluðunu anlarým; susuz kalýnca dudaklar kurur ve zamanla çatlamaya baþlar. Buna kim ne diyebilir veya kim bir þey söyleyebilir? Terlemeyen alýnlarý da anlamak mümkün; böyleleri de asla yorulmaya gelmez. Çünkü cýlýzdýr bedenleri, güçsüzdür bünyeleri. Belki alýnlar kirlenir, cer akýtmaz. Bununla beraber damlalarýn alýp dýþarý attýðý lekeler kalýr nasiyelerde. Bir parça solgun yüzlere de bir þey diyemem. Bir hastalýk falan uðramýþtýr kiþiye ve süzülmüþtür benzi… Bunlar da hep olaðan hâller, gördüðümüz durumlar…

Ama, fakat ve lakin göz yaþýyla ýslanmamýþ bir yüz çöller kadar kuraktýr. Bu yüz yeþilliði olmayan bir gönlün habercisidir. Ýçi kurumuþ bir insanýn dýþa dönmüþ öz dünyasýdýr bu kuraklýk… Ýþte bunu da sindiremem…

Daima hak ve adalet için, aþký için yüreði incir çekirdeðine dönmüþ bir adam gördüyseniz bi zahmet gidin bakýn, her aðlamasýnýn öz aðacýnýn bahar meyvesine durmasý ve sonra olgunlaþýp kirpikler arasýndan dökülmesi olduðunu bir çýrpýda fark edeceksiniz.

Vallahi mübalâða etmiyorum! Kurak gözerin, kurumuþ yüzlerin sahipleri kadar duygusuz, merhametsiz, hissiz yabancý ikinci bir kitle yoktur þu dünyada. Damlasýz iç otaðlarý bu kuraklýðý bütün dünyaya þamil görmeye kalkar. Bir iki damla göz yaþýnýn anlattýðýný asla anlayamazlar. Oysa bu yürek yumuþaklýlýðýnýn bir göstergesi. Yumuþaklýk ise, yürek varlýðýnýn, onun yoðuruluþunun ve erdem ufuklarýnda þekilleniþinin bir remzi. Bunu nasýl anlasýn ki bitkin bir sine, buna nasýl yakýnlaþsýn mecalsiz, merhametsiz bir kalp. Kendi hafakanlar içinde, sahralarda ve kýzgýn kumlar ortasýnda sergerdan dolaþsýn, baþkalarý yeþillikler ortasýnda çaðlayanlar kenarýnda otað kursun. Bu nasýl iþ?

Aþýklarýn yüzleri yeþilliðin temsilcisi damlalara yol olsun. Ýç dünyasýnda ýþýsýn. Nefesleri dua koksun. Yürekleri iyilikle çarpsýn. O ise bunun bir damlasýný bile bulamasýn. Buna nasýl dayansýn granit bir kalp, ölü ve sönük tuh…

Lütfen onlardan gözyaþýnýn kýymetini bilmesini, anlamasýný beklemeyin. O bir damla ýþýða hasret bekleyedursun baþkalarý aydýnlýðýn þehrayininde rertare dolaþsýn, turnalar gibi kanat açsýn, hakikate ulaþsýn. O bir kere göðe bakma cesareti gösteremesin, baþkalarý gök yüzüne çevirsin masum ve mahzun yüzlerini ve yaðmur dilesin, ardýndan saðanaklar boþansýn semadan; iksirler, bengisular aksýn dursun kalplere, yüreklere. Ama onun bahçesine bir damla düþmesin, bu nasýl bir durum? Bütün bunlara tahammül edemez kurak yürekler ve onun yansýmasý susuz gözler, kurak yüzler, ölü ve ölgün sineler…

Ýþte bu tiplere aðlayan bir çocuk gösterseler hiç oralý olmazlar. Çünkü çöl tasavvuruna göre çocuk çehresinde damlanýn silueti bile olamaz. Hele hele bir de aðlayan bir çocuðun içine bahar türküsü iletmek ve öz yaðmuruyla gözdeki keder damlalarýný dindirmek isteði, onlar için içinden çýkýlmasý zor bir mevzuya dönüþür ki buna dayanabileceklerini hiç sanmýyorum…

Bu kurak yüzleri; aðlamasýný unutmuþ, yürekleri fersiz, duygularý nefessiz ölü sineleri hemen tanýrsýnýz hayatta. Gözlerindeki kuraklýktan, yüzlerindeki çölleþmeden, lanet olasý kahkahalarýndan, kum kuruluðu taþýyan sýrýtýþlarýndan, serap misali aldatan hareket ve davranýþlarýndan hemen anlarsýnýz nasipsiz olduklarýný.

Aman ha, bu tiplere bir damla göz karresi, bir damla hüzün bestesi, bir damla aþk iksiri göstermeyiniz. Hemen sizin de resminizi çizer, bu resmin darlýðýnda sizi de hapsederler; “sulu göz” diye… Bilin ki bu tiplerin hepsi ellerine geçmemiþ bir nimetin kýskançlýðýný taþýyorlar… Granite dönmüþ, su akýtmayan, yumuþama bilmeyen kayadan katý yüreklerine esef ediyorlar da farkýnda deðiller… Siz onlarýn isyanlarý sizedir sanmayasýn boþ yere… Bu acayip hâllerinin gerisinde kaybettikleri ve hakka dönmedikçe hakikata uyanmadýkça asla bulamayacaklarý hazinenin bir yasý ve matemi olacaktýr. Baþka bir þey deðil…

Bunu bilin ve göz yaþlarýnýzla dalga geçenlere artýk hiç kýzmayýn; sadece bir gün aþýk olmalarýný, bir gün merhameti tatmalarýný, hatta ýslah olmalarý için dua edin…

Selametle.